Γιατί ξεχάστηκαν μερικά στοιχεία;

Του Κώστα ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΥ

Η δολοφονία του 27χρονου εργάτη από το Πακιστάν τα ξημερώματα της Πέμπτης από φασιστοειδή στα Πετράλωνα, έχει μερικές πολύ σοβαρές πλευρές που δεν τυγχάνουν προβολής από τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μέχρι και αποσιωπούνται, καθώς περνούν οι μέρες. Ολα τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από τη στιγμή της δολοφονίας κλίνουν στα εξής: Πρόκειται για μια οργανωμένη και μελετημένη ρατσιστική δολοφονική ενέργεια. Η κρυμμένη πινακίδα και ο τρόπος που χτύπησαν μέχρι θανάτου τον εργάτη, αυτό δείχνουν. Τα ευρήματα στο σπίτι του ενός από τους δύο δράστες, δηλαδή τα προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, σε αυτό παραπέμπουν. Ιδιαίτερα αυτό, το τελευταίο στοιχείο, τα υλικά δηλαδή του ναζιστικού φασιστικού μορφώματος που βρέθηκαν, έχει εξαφανιστεί πλήρως από τον αστικό Τύπο, από τα ρεπορτάζ για την υπόθεση, από τις όποιες αναφορές των αστών δημοσιολόγων στο γεγονός. Ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση και κυρίως τα …κομματικά φυλλάδια, φαίνεται να …ξεχάστηκαν από ορισμένους πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ξεχάστηκαν και από τις επίσημες αρχές;Η συγκυβέρνηση φέρει βαριές πολιτικές ευθύνες για την εγκληματική δράση των χρυσαυγιτών και πάσης φύσεως φασιστοειδών που έχουν εξαπολύσει ένα βίαιο κυνηγητό σε βάρος μεταναστών. Τέτοια κρούσματα άγριας βίας, όπως αυτό στα Πετράλωνα, άσχετα εάν δεν έφτασαν στο να χαθεί μια ζωή, έχουν σημειωθεί πολλά στο παρελθόν.

Η συγκυβέρνηση έδωσε το σύνθημα της «ανακατάληψης της πόλης από τους μετανάστες» και αυτό της «μηδενικής ανοχής απέναντι στους μετανάστες». Η συγκυβέρνηση ξεκίνησε την απάνθρωπη επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» και συνεχίζει έτσι να στρώνει το έδαφος, να πυροδοτεί τη ρατσιστική βία και τα δολοφονικά χτυπήματα. Η συγκυβέρνηση ενοχοποίησε τους μετανάστες για την ανεργία, τις άθλιες συνθήκες ζωής σε πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας, την εγκληματικότητα, τη διακίνηση ναρκωτικών, την πορνεία. Ούτε κουβέντα για τα τεράστια κυκλώματα που θησαυρίζουν και που εκμεταλλεύονται και Ελληνες και μετανάστες. Την ώρα που αστυνομικοί έψαχναν παντού για μετανάστες, προκειμένου να τους προσαγάγουν και να τους συλλάβουν με πρόσχημα την «καταπολέμηση της εγκληματικότητας», φασιστοειδή περιπολούν σε γειτονιές, μπουκάρουν σε σπίτια μεταναστών, τους ξυλοκοπούν, τους στέλνουν στα νοσοκομεία, τους σκοτώνουν.

Μετά τη δολοφονία, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργάνωσαν κινητοποίηση στον τόπο της δολοφονίας και κάλεσαν το λαό να δώσει τη δική του απάντηση στη δράση των φασιστοειδών. Να τους απομονώνει οργανωμένα όπου τους βρίσκει. Η ανταπόκριση που βρήκε αυτή η κινητοποίηση της περασμένης Παρασκευής ήταν μεγάλη, με τον κόσμο να βγαίνει στα μπαλκόνια και να ενώνει τη φωνή του με τους διαδηλωτές. Αμεση ήταν και η αντίδραση των σωματείων, των ομοσπονδιών, των εργαζομένων σε πολλούς τόπους δουλειάς. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Οι εργαζόμενοι έχουν αντιδράσει και στο παρελθόν, έχουν διώξει κακήν κακώς φασιστοειδή που εμφανίστηκαν σε εργοστάσια και ζητούσαν να απολυθούν εργάτες. Εχουν απομονώσει χρυσαυγίτες που εμφανίστηκαν να παίζουν το ρόλο του ντίλερ των αφεντικών και πάσαραν εργάτες με μεροκάματα εξαθλίωσης των 14 ευρώ σε εργοδότες. Και έτσι πρέπει να γίνεται παντού. Γιατί είναι εχθροί του λαού, των εργαζομένων. Αυτή η έμπρακτη λαϊκή αντίδραση ενάντια στα κάθε είδους φασιστοειδή και στη ναζιστική Χρυσή Αυγή πρέπει να δυναμώσει.

Μουσική πρωτοβουλία Ελληνοφρένεια – Kollektiva για τη δημιουργία αντιφασιστικoύ CD

Μουσική πρωτοβουλία παίρνει η εκπομπή «Ελληνοφρένεια» και το μουσικό συγκρότημα «Kollektiva» ενάντια στο φασισμό. Για τον χαρακτήρα της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας είναι χαρακτηριστική η κοινή ανακοίνωση του συγκροτήματος και της εκπομπής την οποία και δημοσιεύουμε παρακάτω: 

«Μπορεί η απάντηση να είναι το τραγούδι;
Μπορεί η απάντηση στον φασισμό να είναι το τραγούδι;

ΝΑΙ. Μπορεί να είναι μια απάντηση. Ίσως η πρώτη, ίσως η εύκολη, ίσως η πιο ανώδυνη, ίσως η τελευταία. Πάντως είναι απάντηση.
Αυτή την απάντηση θέλουμε πολύ να την δώσουμε. Και ας μην μας ρώτησε κανείς. Άλλωστε ο φασισμός ποτέ δεν ρωτάει. Εισβάλει, βίαια, χτυπάει βίαια, επιβάλλεται βίαια.
Σε αυτήν την ερώτηση που ποτέ δεν έγινε, εμείς θα απαντήσουμε. Επειδή μας αρέσουν οι απαντήσεις χωρίς τις ερωτήσεις, επειδή θέλουμε να προλάβουμε την ερώτηση, επειδή δεν έχουμε μάθει να αφήνουμε τις απαντήσεις στους άλλους. Επειδή έχουμε απάντηση.
Η Ελληνοφρένεια και η KollektivA απαντάνε λοιπόν,  με μια πρωτοβουλία. Θέλουμε να φτιάξουμε μια συλλογή σύγχρονου αντιφασιστικού τραγουδιού. Τραγούδια με στόχευση, τραγούδια με περιεχόμενο, τραγούδια θέσης.

Θέλουμε να καλέσουμε κάθε δημιουργό και καλλιτέχνη να μην μείνει παρατηρητής της φασιστικής απειλής, που ξεδιπλώνεται δίπλα μας. Να δώσει μαζί μας απάντηση καθαρή, κατά του φασισμού. Κατά της ανοχής σε φαινόμενα εκφασισμού που φωλιάζουν στα μυαλά απογοητευμένων ανθρώπων, κατά της ήττας και του εφησυχασμού  που μας οδηγούν οι σύγχρονες συνθήκες φυλακής των μνημονίων. Κατά της παθητικότητας και της παραίτησης, που συστηματικά καλλιεργείται. Κατά των διαχωρισμών, του τρόμου και της βίας. Κατά των αυταπατών για εύκολες και ανώδυνες λύσεις. Κατά της υποκρισίας όσων τόσα χρόνια με τις πρακτικές τους ενίσχυαν τον φασισμό και τώρα δήθεν εκπλήσσονται και σπεύδουν να αντιταχθούν στην κοινωνική βία.

Θεωρούμε τον φασισμό απειλή, απάνθρωπο, ύπουλο, καταστροφικό. Φαινόμενο και προέκταση  ενός συστήματος αδικίας, ανισότητας, διαχωρισμού. Ενός ανήθικου συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπων, ιδεών, προθέσεων. Ενός συστήματος εξαθλίωσης. Ενός συστήματος εξαγοράς των πάντων. Ενός συστήματος-έμπορα της δημιουργικότητας, της αξίας και του ταλέντου του καθενός. Ενός συστήματος  εξόντωσης ονείρων και ελπίδων. Θεωρούμε τον φασισμό  αδίστακτο και άξεστο δεσμοφύλακα αυτού του συστήματος, του καπιταλισμού.

Καλούμε κάθε δημιουργό που θέλει να γίνει φωνή, στίχος και μουσική της απόφασής μας, της αντίδρασής μας, της αντίστασής μας, να επιστρατεύσει την έμπνευσή του, το πάθος του και την διάθεσή του, για να αποκτήσουν οι σκέψεις μας, φωνή. Καλούμε κάθε δημιουργό, να γίνει κρίκος της πιο ισχυρής, δυνατής, συλλογικής αλυσίδας, για να ανατρέψουμε την μοιρολατρία και να αλλάξουμε την ιστορία.

Στους ανθρώπους με τα μαύρα ρούχα και τα μαύρα μυαλά, απαντάμε καταρχήν, με ρυθμούς, μελωδίες και φωνές. Για να μην ξαναζήσουμε την φρίκη των διώξεων και των εξοντώσεων.

Γιατί δεν έχουμε περιθώρια αφέλειας. Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα λήθης.  Γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου.
Γιατί ο φασισμός είναι θάνατος και η μουσική ζωή.
Γιατί ο  φασισμός δεν έρχεται μόνος και δεν φεύγει μόνος».

Το τραγούδι των KollektivA «Ο Δρόμος Που Τραβάω»  είναι προπομπός αυτής της συλλογής και μπορείτε ήδη να το ακούτε από το επίσημο site της Ελληνοφρένειας:

http://www.ellinofreneia.net/video.php?id=5324

Στείλτε τραγούδια με περιεχόμενο, στίχο, μουσική κατά του  φασισμού (κατά προτίμηση σε mp3 καλής ανάλυσης) μέχρι τέλος Φλεβάρη στο kollektiva2010@gmail.com, για να κάνουμε την δική μας απάντηση μια καλή αρχή.

Η πολεμική στο ΚΚΕ ως άλλοθι στήριξης της πολιτικής διαχειριστών

Χρόνια τώρα, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή – όπως λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι – παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στο σοσιαλισμό. Κι από κοντά, για απομονωτισμό, άρνηση ευρύτερων πολιτικών συνεργασιών, κ.λπ. Πολεμική, η οποία κλιμακώθηκε και, ταυτόχρονα, έφτασε στο «ψητό», με αφορμή τις εξελίξεις του 2012 (εκλογές, «κατάρρευση» ΠΑΣΟΚ και αναμόρφωση αστικού πολιτικού συστήματος, κ.λπ.) και την άρνηση του ΚΚΕ, να συμμετάσχει σε μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Τελευταία, προστέθηκαν και άλλες, ανάλογες απόψεις, υποτίθεται επιστημονικά επεξεργασμένες. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από κοινό άρθρο («Αυγή» 9/12/2012) των Ευκλείδη Τσακαλώτου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστήμιου της Αθήνας και Χρήστου Λάσκου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας και υπεύθυνου του Τμήματος Θεωρίας του Συνασπισμού: «Μόνο που η αντίθεση εργαζόμενος λαός – μονοπώλια δεν είναι ίδια με την αντίθεση κεφάλαιο – εργασία. Αν ο αντίπαλος δεν είναι το κεφάλαιο, αλλά τα μονοπώλια, τότε όλοι πλην μονοπωλίων χωρούν στη «λαϊκή συμμαχία». Και, για να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο ύφος, πείτε το όπως θέλετε, αλλά ο στρατηγικός προσανατολισμός δεν είναι, σε αυτή την περίπτωση, αντικαπιταλιστικός, αλλά «αντιμονοπωλιακός», με αποτέλεσμα στην πορεία προς το σοσιαλισμό να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στάδια «προωθημένης δημοκρατίας», «νέας δημοκρατίας» κ.λπ.»

Ουσιαστικά, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική στρατηγική και τακτική από τα υπόλοιπα σήμερα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική ιδεολογία και ταξική αναφορά, διαφορετικές εκτιμήσεις και αναλύσεις, που το οδηγούν στην προαναφερόμενη στρατηγική και τακτική. Κι όχι μόνον κατηγορείται, αλλά καλείται να τα εγκαταλείψει και να αλλάξει. Με δυο λόγια, να γίνει «μια απ’ τα ίδια».

Πράγματι, έτσι είναι, θα παραδεχτεί ο όποιος καλόπιστος αναγνώστης. Αλλά μπορεί – εξίσου καλόπιστα – να αναρωτηθεί: Γιατί να μην αλλάξει το ΚΚΕ, αν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτό ακριβώς είναι και το πλέον κρίσιμο ζήτημα και, ταυτόχρονα, η λυδία λίθος. Ποια στρατηγική και τακτική εξυπηρετεί σήμερα το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτή του ΚΚΕ ή αυτή, που καλείται να ακολουθήσει;

Το ζήτημα έχει πολλές πλευρές. Ας δούμε ορισμένες απ’ αυτές:

Το ΚΚΕ και τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα

Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων, π.χ. την απόκρουση των σημερινών αντεργατικών πολιτικών και μέτρων. Κανείς δεν τολμά να το αμφισβητήσει αυτό. Τα προβλήματα, όμως, δε λύνονται. Αντίθετα, γίνονται περισσότερα και βαρύτερα. Φταίει το ΚΚΕ, γι’ αυτό; Φταίει και το ΚΚΕ, λένε ορισμένοι επικριτές του, με δύο βασικά επιχειρήματα:

Πρώτον, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ διασπούν το εργατικό κίνημα και, επομένως, αδυνατίζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Δεύτερον, το ΚΚΕ αρνείται να συμβάλει από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης στη λύση των λαϊκών προβλημάτων.

Σε ό,τι αφορά στο πρώτο επιχείρημα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του λαϊκού γνωμικού «κάνουν το μαύρο άσπρο» ή της παροιμίας «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Ολοι όσοι εγκαλούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για διάσπαση του εργατικού κινήματος, τα καλούν – στην πραγματικότητα – να συμβιβαστούν και να υποταχτούν στην ενότητα των «κοινωνικών διαλόγων», του ταξικού συμβιβασμού και υποταγής, των ρεφορμιστικών αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων, των τακτικών και πρακτικών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των φαινομένων συντεχνιασμού και διαφθοράς. Σε τελευταία ανάλυση, κατηγορούν το ΚΚΕ επειδή στάθηκε και στέκεται εμπόδιο στον ταξικό ευνουχισμό και αλλοτρίωση του εργατικού κινήματος, στην πλήρη επικράτηση των αντιλήψεων ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Με άλλα λόγια, επειδή στέκεται εμπόδιο στην πλήρη αποδυνάμωση και αφοπλισμό του κινήματος. Κι από πάνω, έχουν το θράσος να μιλούν για αποτελεσματικότητα των αγώνων. Λες και δεν έχει αποδειχτεί στην πράξη, πλέον, ο καθοριστικός ρόλος του ΠΑΜΕ, ακόμη και στο ότι γίνονται κινητοποιήσεις στη χώρα μας…

Το ΚΚΕ και η κυβέρνηση

Υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής μιας, ελάχιστης έστω, φιλολαϊκής πολιτικής, με τα μονοπώλια στη θέση τους και την Ελλάδα ενταγμένη στο λυκοσυνεταιρισμό της ΕΕ; Απολύτως καμιά, απαντά κατηγορηματικά το ΚΚΕ. Και τεκμηριώνει την εκτίμησή του με πλείστες όσες αποδείξεις και στοιχεία. Την ανάλυση του πραγματικού χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και των αναπόφευκτων συνεπειών της. Τους αντικειμενικούς και αδήριτους μονόδρομους της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης και το στρατηγικό τους χαρακτήρα. Τη σύγχρονη φιλομονοπωλιακή πολιτική, είτε του ενός, είτε του άλλου μείγματος, που ακολουθούν χρόνια τώρα συντηρητικές, σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές και αριστερές κυβερνήσεις κ.λπ., κ.λπ. Μέχρι και στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, τις οποίες επισκέπτεται την περίοδο αυτή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρεί πρότυπα αριστερής αντιμετώπισης της κρίσης και δίκαιης ανόρθωσης της οικονομίας…

Η εφαρμογή, ακόμη και στοιχειώδους φιλολαϊκής πολιτικής έρχεται σε άμεση και ευθεία σύγκρουση με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική και τους βασικούς κανόνες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας και τον απεγκλωβισμό της χώρας από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ουσιαστικά, όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ για τις σχετικές του θέσεις, το εγκαλούν επειδή αρνείται να προδώσει την εργατική τάξη και να κοροϊδέψει το λαό, προσθέτοντας και τη δική του φωνή σε όλες όσες μοιράζουν αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες.

Σήμερα, όμως, υπάρχει άλλη μια απόδειξη της ορθότητας των εκτιμήσεων και θέσεων του ΚΚΕ. Είναι οι θέσεις και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του κατ’ εξοχήν εκπροσώπου της «αριστερής κυβέρνησης» και κατήγορου του ΚΚΕ. Ο βασικός πυρήνας των θέσεων αυτών – σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ – είναι η επίτευξη μιας «νέας συμφωνίας», με τους «εταίρους» σε ΕΕ και ΔΝΤ και τους εγχώριους κεφαλαιοκράτες, η οποία θα εξασφαλίσει το φρενάρισμα – σταμάτημα της λιτότητας και την διαμόρφωση προϋποθέσεων για νέα ανάπτυξη. Ούτε καν όσα – στα λόγια – υπόσχονταν, έως τον προηγούμενο Μάη, για μια αποκατάσταση των αδικιών της τελευταίας τριετίας, δεν υπάρχουν πλέον στις θέσεις του (πλην του κατώτερου μεροκάματου). Ακόμη κι αν όλα όσα λέει σήμερα πραγματοποιηθούν, κάθε άλλο παρά συνιστούν φιλολαϊκή πολιτική. Αποτελούν μια καραμπινάτη πολιτική διαχείριση της κρίσης σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλωστε, η ανάπτυξη που υπόσχεται είναι η ανάπτυξη της λεγόμενης υγιούς επιχειρηματικότητας, αντιτάσσεται στις ιδιωτικοποιήσεις γιατί τις προβάλλει ως συμμετοχή του δημοσίου σε ιδιωτικές επενδύσεις, θέλει κρατικό χρήμα στα δημόσια ταμεία για δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές που θα δοθούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες για να αναπτυχθούν, κ.λπ. Αυτά αποτελούν μια πρόσθετη και αδιαμφισβήτητη δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ.

«Μα, δεν γίνεται αλλιώς», είναι το ύστατο επιχείρημα των πολεμίων του ΚΚΕ, θυμίζοντας τα ανάλογα επιχειρήματα των Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και τόσων άλλων. Και, βέβαια, δε γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Το γεγονός αυτό, όμως, δε δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να βαφτίζει το κρέας ψάρι ή, αλλιώς, να παρουσιάζει το όποιο μείγμα φιλομονοπωλιακής πολιτικής, ως φιλολαϊκή. Αντίθετα, το «δεν γίνεται αλλιώς», έρχεται κι αυτό να δικαιώσει τις θέσεις του ΚΚΕ. Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση της Λαϊκής Συμμαχίας. Απαιτεί τη ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την κοινωνικοποίησή τους. Την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι μια απλή εναλλαγή κομμάτων ή προσώπων στις κυβερνητικές καρέκλες.

Ενάντια στα μονοπώλια ή το κεφάλαιο;

Το δίλημμα αυτό που βάζουν οι αρθρογράφοι είναι ψεύτικο και, ταυτόχρονα, εκ του πονηρού… Το μονοπώλιο κυριαρχεί στη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία. Οσο για τη γενικότερη λογική και τα συμπεράσματα των Τσακαλώτου – Λάσκου μπορούν να συγκριθούν μόνο με το γνωστό λογοπαίγνιο, που παίζαμε μικρά παιδιά, όταν κάναμε τον χωροφύλακα, κλαρίνο (όργανο της τάξης – μουσικό όργανο)…

Στη σύγχρονη Ελλάδα, κυριαρχούν στην οικονομία και γενικότερα στην εξουσία τα μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες μέτοχοί τους. Αδιαμφισβήτητες αποδείξεις γι’ αυτό είναι ο σχετικά μεγάλος βαθμός μονοπώλησης της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των τομέων και κλάδων της οικονομίας, όπως και άλλων (π.χ. πολιτισμός), καθώς και η καθημερινή πραγματικότητα της κρίσης και ποιοι πληρώνουν τις βαριές συνέπειές της. Στην Ελλάδα, έχουμε μονοπωλιακό καπιταλισμό ή, αλλιώς, ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό, σύμφωνα με τον Λένιν. Ταυτόχρονα, βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι κεφαλαιοκράτες, μικρότερου μεγέθους, η λεγόμενη μη μονοπωλιακή αστική τάξη. Οπως και επιχειρηματίες, που μπορεί να ανήκουν στα μεσαία στρώματα. Ολοι αυτοί κινούνται δορυφορικά και διαπλέκονται πολύμορφα με τα μονοπώλια. Εχουν αντιθέσεις μεταξύ τους, όπως και κοινά ταξικά συμφέροντα.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, τα προηγούμενα δεν αναιρούν στο παραμικρό τα παρακάτω:

Οσο τα μονοπώλια κρατούν τα ηνία της οικονομίας, θα έχουν στα χέρια τους και αυτά της εξουσίας και όλα θα «σφραγίζονται» από τους νόμους της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας, της μεγιστοποίησης του κέρδους και της εντεινόμενης συνεχώς ανταγωνιστικότητας, της αναρχίας και ανισομετρίας, των «απελευθερώσεων» και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, της ανεργίας και της συνεχούς κινεζοποίησης των όρων και συνθηκών ζωής και εργασίας των εργαζομένων, των κρίσεων και των βαριών συνεπειών τους, των εντεινόμενων πολεμικών κινδύνων, κ.λπ.

Οι λογικές Τσακαλώτου – Λάσκου (συνήθως) ευνουχίζουν τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, αφαιρώντας απ’ αυτόν την «καρδιά» του, την κατάργηση των μονοπωλίων και καλλιεργώντας αυταπάτες, ότι αρκούν μέτρα ελέγχου, για τον εξανθρωπισμό του συστήματος. Ακόμη κι όταν δεχτούν την ανάγκη κατάργησης ορισμένων μόνο μονοπωλίων (π.χ. κάποιων τραπεζών), δεν εννοούν την κοινωνικοποίησή τους, αλλά το «πέρασμά» τους στο καπιταλιστικό κράτος. Γεγονός, το οποίο δεν αλλάζει στο παραμικρό τη λειτουργία και τις συνέπειες της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας. Τις περισσότερες φορές, οι τέτοιες παραδοχές και θέσεις αντανακλούν ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και σχέδια αναδιατάξεων.

Η ουσιαστική αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων απαιτεί από τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό να φτάσει στην κατάργηση όλων των μονοπωλίων, δηλαδή της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στη μεγάλη πλειοψηφία των τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας. Οχι, βέβαια, για να «περάσουν» στην κατοχή της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης, για να γίνουν οι νέοι χαλίφηδες στη θέση των προηγούμενων. Ούτε, στην κατοχή ενός δήθεν «ουδέτερου» ταξικά κράτους. Τέτοιο κράτος δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Οπως δεν υπάρχει «ενδιάμεσο ή μεταβατικό» κοινωνικό σύστημα και εξουσία, μεταξύ του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Η κατάργηση των μονοπωλίων και της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας τους μπορεί να γίνει και να αντικατασταθεί αποκλειστικά και μόνον με την κοινωνικοποίησή τους, από την Εργατική – Λαϊκή Εξουσία και το δικό της κράτος. Να γιατί, ο αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός αποκτά στην πράξη αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Να γιατί, η αντίθεση «μονοπώλια – λαός» κυριαρχείται και σφραγίζεται από τη βασική αντίθεση «κεφάλαιο – εργασία». Αλλωστε, δεν μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού, η εργατική τάξη αποτελεί αντικειμενικά τον κορμό και την ηγετική δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας. Αλλοι, και όχι το ΚΚΕ, λογαριάζουν την εργατική τάξη ως νεροκουβαλητή και μόνο των επιδιώξεών τους. Αλλωστε, μόνον έτσι μπορεί να καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος, ως κίνητρο της ανάπτυξης και να αντικατασταθεί από την ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων κοινωνικών αναγκών. Μόνον έτσι, ο κεντρικός σχεδιασμός αντικαθιστά την καπιταλιστική αναρχία και ανισομετρία. Μόνον έτσι, εξασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα σε όλους. Απ’ αυτό της δουλειάς, με σύγχρονους όρους εργασίας και αμοιβής, μέχρι του ελεύθερου χρόνου και της δημιουργικής αξιοποίησής του.

Οσο για τα περί «προωθημένης δημοκρατίας» ή «νέας δημοκρατίας», παραπέμπουν σε δυο εκδοχές ονειροφαντασίας: Είτε, σ’ έναν καπιταλισμό, όπου μονοπώλια, καπιταλιστικό κράτος και αριστερή κυβέρνηση, μαζί με το λαό, καταφέρνουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, μοιράζοντας δίκαια τον παραγόμενο πλούτο και μένοντας όλοι ικανοποιημένοι… Είτε, στην εποχή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού (ο καπιταλισμός δεν μπορεί να πισωγυρίσει ακριβώς επειδή κυριαρχούν τα μονοπώλια), πασπαλισμένη με δήθεν σύγχρονες μορφές συνεταιρισμών και αυτοδιαχείρισης… Ο καθένας μπορεί να διαλέξει… Ετσι ή αλλιώς, όμως, όλ’ αυτά στοχεύουν πρωτίστως στον εγκλωβισμό των εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων. Στην καλλιέργεια αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Στην αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην κατεύθυνση της μόνης, προς όφελός τους διεξόδου, της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι’ αυτό και η τόση πολεμική ενασχόληση με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Ετσι, βρίσκει το πραγματικό του νόημα και το βασικό, τελευταία, σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το οποίο αποτελεί την μόνη σανίδα σωτηρίας της χώρας. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν πλέον αρκετές εμπειρίες και μπορούν να καταλάβουν για τη σωτηρία ποιων και σε βάρος ποιων αναφέρεται.

Αρθρο του Τάκη Τσίγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη, Παρασκευή  21/12/12

Αλ.Παπαρήγα: Παρουσίαση των θέσεων 19ου Συνεδρίου ΚΚΕ

Παράσταση διαμαρτυρίας της Λαικής Επιτροπής Ηλιούπολης στη ΔΕΗ

Στα μέτρα φωτιά αύξησης στην τιμή του ρεύματος και την εντολή του υπ. οικονομικών είσπραξης των χαρατσιών  απαντάμε με συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 14  Δεκέμβρη 9 το πρωί στην ΔΕΗ Αγ. Δημητρίου (ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ)

    Κυβέρνηση και ΔΕΗ ετοιμάζουν εξοντωτικές αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα των λαϊκών νοικοκυριών (μέχρι και 48,7%) την ίδια ώρα που η πολιτική τους μας έχει φέρει σε κατάσταση να μη μπορούμε να πληρώσουμε τους σημερινούς λογαριασμούς. Οι αυξήσεις που έρχονται, σε συνδυασμό με τη φοροαφαίμαξη και το τσάκισμα των εργατικών, λαϊκών εισοδημάτων, είναι ένας ακόμη παράγοντας εξόντωσης των λαϊκών νοικοκυριών για να κάνουν τη ΔΕΗ πιο προσοδοφόρα στους ιδιώτες καπιταλιστές της Ενέργειας, στο πλαίσιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησής της.Σε χιλιάδες νοικοκυριά κόβουν το ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν, την στιγμή που δεν μπορούν να βάλουν πετρέλαιο και το ρεύμα αποτελεί την μοναδική λύση θέρμανσης, μπροστά στον χειμώνα.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Η εργατική τάξη, οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία των λαϊκών οικογενειών έχουν ένα δρόμο: την οργάνωση της πάλης ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, την αντίσταση στο νέο μεσαίωνα που επιβάλλει το κεφάλαιο αξιοποιώντας την καπιταλιστική κρίση, το δυνάμωμα των ταξικών συνδικάτων και της λαϊκής επιτροπής.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

•      ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ.

•      ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΗ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΤΩΝ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ

•      ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

•      ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ

ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ.

ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ.

ΕΤΣΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.

94 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΕΦ

Τρεις ώρες γεμάτες πολιτισμό, συντροφικότητα, αγωνία, συγκίνηση, αλληλεγγύη μεταξύ εργατών – εργατριών, μαθητών – μαθητριών, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων μελών, φίλων και οπαδών του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Τρείς ώρες γεμάτες με ελπίδα και προοπτική για το αύριο, για ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση του μόχθου μας από τους καπιταλιστές.

Υπέροχη βραδιά με νέους και ηλικιωμένουν να δακρίζουν από συγκίνηση στο άκουσμα των τραγουδιών – ύμνων που γράφτηκαν για τον ακατάπαυστο για 94 χρόνια αγώνα των κομμουνιστών, με τις εκτελέσεις, εξορίες, βασανιστήρια.

 Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που νεολαίος απευθυνόμενος σε, πιθανά γνωστό του, υπερήλικα του λέει: Μπάρμπα τι κάνεις έδω, το παίζεις τζόβενο; για να έρθει η απάντηση: Όχι σύντροφάκι μου, πολύ απλά …αναπνέω!!!

Λόγια που μόνο από το στόμα ενός κομμουνιστή μπορούν να βγουν. Μόνο από έναν κομμουνιστή, που βλέπει τη νεολαία σαν ελπίδα και όχι σαν τον αντίπαλο που θα του πάρει τη θέση, που είναι κακομαθημένο κ…παιδο.

 

 

Γιατί δε διαδήλωσαν, οι του ΣΥΡΙΖΑ, έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ;

Μετά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Σ. Πέρες του Ισρήλ και τις αντιδράσεις που προκάλεσε και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αυγή της 19/08/2012 δημοσιεύθηκε ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής όπου αναφέρονταν σαν «αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα δέχεται αιτήματα συναντήσεων και από αρχηγούς κρατών ή υψηλόβαθμους κρατικούς παράγοντες άλλων χωρών, με την πολιτική των οποίων έχει ριζικές διαφωνίες (…) γιατί έτσι θα δίνεται η ευκαιρία στην πολιτική μας παράταξη να θέτει με διαφανή και κατηγορηματικό τρόπο τις θέσεις της, τους προβληματισμούς της και τις διαφωνίες της».
Με ίδιο κείμενο σημειώνονταν ότι «το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής απορρίπτει τους φόβους για αλλαγή πολιτικής».
 Πριν ο κόκορας λαλήσει τρεις φορές άρχισε νέα σφαγή στην Παλαιστίνη. Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του ζήτησε «από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει τώρα τη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με το Ισραήλ. Να κλείσει τώρα τη βάση της Σούδας και γενικότερα να μην δοθούν το έδαφος, τα λιμάνια κι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Συρίας και του Ιράν, που θα οδηγήσει σε μεγάλες αιματοχυσίες και καταστροφές το λαό της Ελλάδας και τους άλλους λαούς της περιοχής μας». Και όπως ήταν αυτονόητο οργάνωσε τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου έτσι που να καταλήξει στην ισραηλινή πρεσβεία. Η κυβέρνηση επιχείρησε να απαγορεύσει την πορεία, αλλά κάτω από την επιμονή του ΚΚΕ να φτάσουν όλοι οι διαδηλωτές στην ισραηλινή πρεσβεία, πράγματι χιλιάδες και χιλιάδες διαδηλωτές από όλα σχεδόν τα συγκροτημένα μπλοκ έφτασαν τελικά στην πρεσβεία του Ισραήλ.Όλα… σχεδόν. Γιατί, ορισμένοι δεν επιχείρησαν καν να πλησιάσουν στην πρεσβεία. Κι αυτά ήταν τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άραγε; Σημαίνει κάτι αυτό για την πολιτική του που, όπως δήλωνε, δεν αλλάζει;

ΠΗΓΗ:

Οπλο στα χέρια του κινήματος η πρόταση νόμου του ΚΚΕ

Από την ομιλία του εισηγητή του Κόμματος στην προχτεσινή συζήτηση

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

«Συζητείται σήμερα η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, μετά από τέσσερις μήνες από την κατάθεσή της. Παρ’ όλα αυτά διατηρεί ακέραιη και αν το θέλετε διευρύνεται η επικαιρότητα αυτής της πρότασης», τόνισε στην ομιλία του ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σημειώνοντας πως «η χρονική συγκυρία ήρθε να συμπέσει με τη συγκεκριμενοποίηση από μεριάς της συγκυβέρνησης του νέου πακέτου βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία βάζουν ακόμη έναν κρίκο στην αλυσίδα των ανατροπών στην αγορά εργασίας μέσα από την κατάργηση μιας σειράς εργασιακών δικαιωμάτων».

Αναπτύσσοντας το σκεπτικό της πρότασης νόμου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, αποτελεί μια παρέμβαση στις εξελίξεις. Μια παρέμβαση η οποία εκφράζει τη θέληση του λαού ο οποίος στενάζει κάτω από αυτά τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα. Από αυτή την άποψη, εμείς θέλουμε να χαιρετίσουμε τη μαζική υποστήριξη, την οποία βρήκε η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, η πρωτοβουλία αυτή του Κόμματός μας, με τις δεκάδες, χιλιάδες υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί, με τις εκατοντάδες αποφάσεις μαζικών φορέων του εργατικού, αλλά και του λαϊκού κινήματος».

Παρουσιάζοντας αναλυτικά την πρόταση νόμου, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι «αποτελείται από τρία άρθρα. Το πρώτο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση της πρώτης δανειακής σύμβασης, του πρώτου Μνημονίου που τη συνόδευε, καθώς και των επικαιροποιήσεων που διαδοχικά ακολούθησαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων.

Το δεύτερο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής και των Εφαρμοστικών του Νόμων, ενώ το τρίτο άρθρο προβλέπει την κατάργηση της δεύτερης δανειακής σύμβασης, των νέων Μνημονίων που τη συνόδευαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων, τα οποία, ήδη, η κυβέρνηση σχεδιάζει να δρομολογήσει το επόμενο χρονικό διάστημα.

Με την πρόταση νόμου προτείνουμε την κατάργηση του συνόλου των δανειακών και μνημονιακών νόμων, που καταγγέλλει ο ελληνικός λαός και όχι μόνο κάποιων επιμέρους διατάξεων, όπως για παράδειγμα μιας επιμέρους υπουργικής απόφασης, που δεν ανατρέπει ούτε το νόμο, αλλά ούτε και τις ολέθριες συνέπειες, που οδηγούσε η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Να πάρει κουράγιο ο λαός

Αφού αναφέρθηκε αναλυτικά στις επιπτώσεις από την ασκούμενη πολιτική που εκφράζεται στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε πως «η πρόταση νόμου του ΚΚΕ συμβάλλει στην απόκτηση κουράγιου από τον ελληνικό λαό, για να οργανώσει από καλύτερες θέσεις, όχι μόνο την απόκρουση αυτών των νόμων για να μην ψηφιστούν, αλλά ταυτόχρονα η απόρριψη αυτών των μέτρων να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια ανάταξη του λαϊκού παράγοντα και της λαϊκής πάλης για την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας και της λαϊκής αντεπίθεσης, με στόχο την αλλαγή της ροής των πραγμάτων και από αυτή την άποψη, θα επιμείνουμε σε αυτήν την πρόταση νόμου, όχι μόνο να συζητηθεί στην επιτροπή, αλλά να γίνει κτήμα των ίδιων των εργαζομένων».

.

Από την παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΦΙΛΗ

Υπάρχει ο άλλος δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός

Αποκαλυπτική κριτική στις πολιτικές δυνάμεις – θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» άσκησε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.

Οπως χαρακτηριστικά είπε, «όλοι εκείνοι που έταξαν στο λαό ότι με την ένταξη στην ΕΕ θα έτρωγε με «χρυσά κουτάλια» πρέπει να απολογηθούν, μεταξύ των οποίων είναι και το κόμμα του κ. Μητρόπουλου, διότι έβαλε αυτό το ερώτημα. Εμείς είχαμε πει τι θα φέρει η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ για το λαό και για τους εργαζόμενους. Τα είχαμε περιγράψει με ακρίβεια και με την ένταξη και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ακόμη περισσότερο.

Τα ίδια λέμε και σήμερα, μπροστά στη βαρβαρότητα που προωθείται και από την ΕΕ και από τις κυβερνήσεις. Ομως, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η τραγωδία. Εκείνοι, λοιπόν, που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι – και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ – ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός. Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει «άλλος αέρας» στην Ευρώπη.

Τι έχετε να πείτε τώρα; Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι; Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά – και είναι λογικό – σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή;».

Ασφαιρη η αντιμνημονιακή ρητορεία

Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θέμα των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» πολιτικών, τονίζοντας ότι πρόκειται για αυταπάτες. «Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;» αναρωτήθηκε ρητορικά για να απαντήσει ο ίδιος: «Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αρα, λοιπόν, όταν λες «όχι» στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο, πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει. Είναι η πραγματικότητα αυτή;

Ας πάμε πιο πρακτικά, λοιπόν. Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο – κάνω μια υπόθεση εργασίας – και οι δανειακές συμβάσεις. Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, «δεν το αποδέχομαι». Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ. Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό «δίκαιο», τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι «θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική».

Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση – και αναφέρομαι στις πιο σοβαρές – είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι; Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα. Μας λέτε με ποιες συμμαχίες. Εχουμε πολιτική συμμαχιών. Ποιοι πρέπει να συμμαχήσουν; Τα κοινωνικά στρώματα που έχουν αντικειμενικά τα ίδια συμφέροντα».

Να μην παγιδευτεί ο λαός

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Θανάσης Παφίλης σημείωσε ότι σήμερα «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.

Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση. Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης, εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη «κυβερνώσα αριστερά» – η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα. Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία.

Σε όσους λένε ότι «μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;» θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δε θέλουμε να το διαφημίσουμε. Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η Ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα. Εμείς, πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι, σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε «όχι» στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας. Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα «πότε;» λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε ως ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει».

.

Στις αυταπάτες που θέλει να καλλιεργήσει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε η βουλευτής του ΚΚΕ ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ

Ευρωπαϊκή Ενωση και λαϊκή ευημερία δε γίνεται

Οι θέσεις του ΚΚΕ που εκφράζονται με την πρόταση νόμου «είναι προτάσεις ουσίας» επισήμανε στη δική της παρέμβαση η Διαμάντω Μανωλάκου. Τόνισε ότι «ξέρουμε καλά ότι επιβάλλονται με αγώνες και ακολουθούν οι νόμοι. Οπως ξέρουμε ότι υπάρχει πλούτος για να ικανοποιήσει τέτοιες ανάγκες, μόνο που είναι συγκεντρωμένος στους κεφαλαιοκράτες και μάλιστα έχουν πρόβλημα που τους τρελαίνει, γιατί σε αυτές τις συνθήκες ο πλούτος τους μένει ανενεργός, ενώ πρέπει να επενδυθεί για να αυγατίσουν τα κέρδη τους».

Επισήμανε ότι «αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική της ΕΕ, προετοιμάστηκε από τη δεκαετία του ’90 για να ανταποκριθούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στον ανταγωνισμό με τα άλλα παραδοσιακά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ και Ιαπωνία, αλλά και για να αντιμετωπίσουν τους νέους παίκτες στη διεθνή σκακιέρα που αποσπούν μερίδια της αγοράς και μιλάμε για την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία».

Αναφερόμενη στην κατάσταση στην ΕΕ, η Δ. Μανωλάκου σημείωσε ότι «η ανισομετρία, είναι συστατικό του καπιταλισμού, γιατί σε κάθε χώρα υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι είτε είσαι στο βορρά είτε στο νότο. Συνεπώς, πόλος βορρά ή νότου καμιά σημασία δεν έχει, ούτε καμιά προστασία γι’ αυτούς που παράγουν τον πλούτο, τους εργαζόμενους. Στην ουσία όλα αυτά τα μέτρα εκπορεύονται από τη στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική του κεφαλαίου για να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.Τα μέτρα λοιπόν αυτά προωθούνται παντού, ανεξάρτητα από το χρέος και τα ελλείμματα που έχουν ή δεν έχουν».

Ασκώντας κριτική στα κόμματα που δηλώνουν αντιμνημονιακά πλην όμως στηρίζουν την ΕΕ, επισήμανε ότι «είναι αντιφατικό και υποκρισία όποιος λέει όχι στα μνημόνια, αλλά λέει ναι στην ΕΕ και το κοινοτικό δίκαιο που έχει περιεχόμενο και είναι ακριβώς αυτό των μνημονίων. Πολύ περισσότερο που ψηφίζουν τη διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Ακόμη είναι δημαγωγία να λέει κανείς, είναι κατά του μνημονίου αλλά είμαι υπέρ του κεφαλαίου. Με συγχωρείτε, αλλά το μνημόνιο υμνεί ουσιαστικά τα μνημόνια του κεφαλαίου».

Χρεοκοπημένη η λογική των σταδίων

Η Διαμάντω Μανωλάκου συνέχισε λέγοντας πως «σε ό,τι αφορά τα μεταβατικά αιτήματα ή στάδια, κοιτάξτε να σας πω, το να παλεύει κανείς για να εμποδίσει τα χειρότερα, βεβαίως είναι αγώνας αμυντικός, όμως ταυτόχρονα είναι κρίκος για μικρές νίκες που παίρνουν μεγαλύτερες. Αρκεί να μην ξεκόβεται η οικονομία από την πολιτική ώστε ο καθημερινός αγώνας να δυναμώνει, να συνειδητοποιεί περισσότερες λαϊκές μάζες να παλέψουν στην κατεύθυνση του στόχου ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτό, δε γίνεται, όταν ο λαός εγκρίνει και εσύ προτείνεις μεταβατικά μια κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης; Γιατί; Διότι τότε δίνεται ανάσα στην καπιταλιστική σαπίλα που πεθαίνει, δίνεις χρόνο να ανασυνταχθεί. Συνεπώς, αυτές οι λογικές, δεν ανατρέπουν το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Το αντίθετο το ενισχύουν να επιβιώσει».

Καταλήγοντας δήλωσε: «εμείς, θεωρούμε ότι το πρώτο και το κύριο για το λαό είναι να συνειδητοποιήσει, ποια είναι η αιτία της κρίσης, τι είδους κρίσεις ζούμε και πού βεβαίως είναι, εξαιτίας του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Γι’ αυτό οποιαδήποτε αναφορά για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ είναι ουτοπία, είναι αδύνατη και το ξέρετε. Θα ήταν σαν να ακυρώνει το ΚΚΕ τις θέσεις που έχει και που αν θέλετε η ίδια η ζωή τις έχει επιβεβαιώσει».

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ: Προκλητικές φοροαπαλλαγές σε ορίζοντα δεκαετιών!

Κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις για τη σωτηρία του τραπεζικού κεφαλαίου

Οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι όροι της μοιρασιάς του πακτωλού με τις διακρατικές ενισχύσεις από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τα οποία και φορτώνουν στις λαϊκές πλάτες, ήταν στην ατζέντα της χτεσινής συνάντησης του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.

Με τις νέες κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις καθιερώνουν το λεγόμενο «αναβαλλόμενο φόρο», το δικαίωμα των τραπεζικών ομίλων να απαλλάσσονται από κάθε φόρο, προκειμένου έτσι να αναπληρώσουν την εμφανιζόμενη χασούρα τους από το «κούρεμα» του κρατικού χρέους. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο «αναβαλλόμενος φόρος» θα ισχύσει για την επόμενη 30ετία!

Συγκεκριμένα :

1) Το φορολογικό όφελος από τη μελλοντική τους κερδοφορία θα το εμφανίσουν στα λεγόμενα εποπτικά κεφάλαια των ισολογισμών τους, προκειμένου έτσι να μειώσουν τις ανάγκες κεφαλαιακής επάρκειας. Με την προωθούμενη ρύθμιση, πέρα από τις φοροαπαλλαγές, πετυχαίνουν επίσης και τη μείωση των κεφαλαίων που καλούνται να βρουν οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι, την προβλεπόμενη συνεισφορά τους στις επικείμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, οι οποίες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος θα καλυφθούν από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες η προκλητική φοροαπαλλαγή (μέσω αναβαλλόμενου φόρου) θα ισχύσει σε επίπεδο τραπεζικών ομίλων, δηλαδή όχι μόνο για τις τράπεζες αλλά και για τις κάθε είδους θυγατρικές τους.

2) Προβλέπεται ρύθμιση για τους προνομιακούς όρους ανάκτησης των μετοχών από το Ταμείο Σταθερότητας, στους σημερινούς μεγαλομετόχους, όταν οι συνθήκες τους το επιτρέψουν. Τα μελλοντικά δικαιώματα αγοράς κοινών μετοχών (warrants) διαμορφώνονται σε 9 προς 1. Ετσι, εάν οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι καλύψουν το 10% της προβλεπόμενης για τους ίδιους ελάχιστης συμμετοχής θα μπορούν μελλοντικά να ανακτήσουν το 90% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Πρόκειται για παρεχόμενη δυνατότητα που, όπως είναι ολοφάνερο, θα την αξιοποιήσουν μόνο στο μέτρο και στο βαθμό που κρίνουν συμφέρουσα την επαναγορά και μόνον όταν ανακάμψουν μετά και τις αλλεπάλληλες κρατικές και διακρατικές ενισχύσεις.

3) Οι τραπεζίτες έβαλαν στο τραπέζι την πρόταση για την παροχή εγγύησης στα νέα κρατικά ομόλογα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στόχος τους η αποτίμηση και λογιστική εμφάνιση στο 100% της αξίας τους, έναντι 20% μέχρι 35%, ανάλογα με τις ημερομηνίες λήξης, που έχουν κατρακυλήσει οι τιμές στη δευτερογενή αγορά. Η πρόταση φαίνεται να απορρίπτεται μετά από άρνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εξέλιξη που πυροδότησε τη χτεσινή κατρακύλα στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

4) Αποφάσισαν να δώσουν παράταση μέχρι 30 Νοέμβρη στη δημοσιοποίηση των ισολογισμών τους για το α’ εξάμηνο του 2012. Προφανής στόχος είναι η διαμόρφωση των ισολογισμών τους «κατά τα καλά και συμφέροντα» των ιδιωτών μεγαλομετόχων τους.

5) Συζήτηση για «ρύθμιση των τραπεζικών δανείων», σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, θα γίνει σε επόμενη συνάντηση. Να σημειωθεί ότι το θέμα άρσης της προστασίας από πλειστηριασμούς (α’ κατοικία) συζητείται στο πλαίσιο διαβούλευσης της συγκυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η υπάρχουσα νομοθετική ρύθμιση προστασίας λήγει στο τέλος του 2012. Απειλητικό παραμένει το ενδεχόμενο να μη δοθεί άλλη «παράταση», εξέλιξη που θα τροφοδοτήσει το κύμα των πλειστηριασμών, μετά και την έξαρση των επισφαλών δανείων που εμφανίζουν οι τραπεζίτες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Τα «μαξιλαράκια» της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα σε ρόλο συκοφάντη

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ εξέδωσαν ενημερωτική ανακοίνωση για τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ στις 25 Οκτώβρη.

Πρόκειται για μια ανακοίνωση άκρως συκοφαντική απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο απύθμενα, τα πιο ανείπωτα ψέματα.

Είναι μια ανακοίνωση που, εν ολίγοις, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ισχυρίζονται πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ «υπερψήφισαν μαζί με την ΠΑΣΚΕ το πλαίσιο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ».

Πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Ποτέ, μα ποτέ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν ψηφίσει το διεκδικητικό πλαίσιο ή το πολιτικό σκεπτικό της ΑΔΕΔΥ όπως και της ΓΣΕΕ. Πλαίσιο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχει ψηφιστεί. Είναι όμως αυτό που ψηφίστηκε από όλες τις άλλες δυνάμεις μετά από πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, όταν αναγνώρισαν την καπιταλιστική κρίση ως κρίση χρέους και συναποφάσισαν να συγκροτηθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το πόσο από το χρέος (της πλουτοκρατίας) είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, και πόσο από αυτό θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι!!!

Τέτοιο πλαίσιο ΝΑΙ βγήκε, αλλά με πρωτεργάτες την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, τη στήριξη των άλλων δυνάμεων και την κατηγορηματική αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Ισχυρίζονται στην εν λόγω ανακοίνωσή τους ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ «…ζήτησαν να μην ψηφιστεί καμία άλλη πρόταση εκτός από την 24ωρη στις 9 Νοέμβρη και να ξεκινήσουν κλαδικοί αγώνες…».

Αλλο ένα τεράστιο ψέμα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δε ζήτησαν κλαδικούς αγώνες, ζήτησαν ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, συμμαχία και κοινό αγώνα με τους φτωχούς αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες, τους νέους, τις γυναίκες. Πρότειναν και ψήφισαν 24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και το απόγευμα της ίδιας μέρας να συνεδριάσουν τα όργανα του κινήματος, να εκτιμήσουν την κατάσταση, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να προχωρήσουν σε νέα κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα.

Τόνισαν δε πως θα πρωτοστατήσουν και είναι ανοιχτοί σε κάθε μορφή πάλης αρκεί αυτή να κινεί τις μάζες, να συσπειρώνει τους εργαζομένους, να δημιουργεί προϋποθέσεις γενικευμένης μαζικής λαϊκής αντεπίθεσης, σύγκρουσης με εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση, ΕΕ, προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας και τελικής νίκης.

Για την προτεινόμενη πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη ισχυρίζονται: «Εφτασαν στο σημείο (σ.σ. οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) να επικαλούνται την ετυμηγορία της ΓΣΕΕ, αν δεν συμφωνήσει η ΓΣΕΕ να μην βάλουμε την πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη».

Η τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και η αλήθεια είναι η εξής: «Δεν είμαστε αντίθετοι στο ενδεχόμενο μιας πανευρωπαϊκής απεργίας, ούτε αντίθετοι στον αγωνιστικό συντονισμό των Συνδικάτων στην Ευρώπη. Το θέμα όμως αυτό δεν αφορά μόνο το δημόσιο τομέα, είναι αντικείμενο συνεννόησης και με τη ΓΣΕΕ».

Το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εξέφρασαν την κατηγορηματική τους αντίθεση στο απεργιακό περιεχόμενο που προωθεί η προδοτική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), για τις δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «ψιλά γράμματα». Νοιάζονται περισσότερο να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ, τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τη ΣΕΣ που καλεί τους εργαζομένους να απεργήσουν για «να σωθεί η ΕΕ και το ευρώ από την κρίση», «να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή», να κάνουν θυσίες «για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της ΕΕ».

Τέλος, οι εν λόγω γραφίδες ισχυρίζονται τα εξής: «…Σύμμαχος της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ… το οποίο είπε πως… τα μέτρα θα περάσουν ούτως ή άλλως και άρα αυτό που χρειάζεται είναι να τα μπλοκάρουμε μετά την ψήφισή τους…».

Η αλήθεια για την τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είναι η εξής: «Απαιτείται πανστρατιά, συναγερμός για να μην περάσουν τα μέτρα. Κι εδώ το κύριο είναι μέσα από την οργάνωση, την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων, τη σύγκρουση με κυβέρνηση, πλουτοκρατία, ΕΕ, να δημιουργούμε καθημερινά τις προϋποθέσεις για να μην περάσουν τα μέτρα. Στο βαθμό όμως που τα μέτρα ψηφιστούν στη Βουλή απαιτείται λαϊκό μπλόκο παντού, ώστε να μην περάσουν, να μην υλοποιηθούν στην πράξη».

Και μια χρήσιμη πληροφορία: Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ συνεδριάζει με πρακτικά μαγνητοφωνημένα κι αυτά είναι στη διάθεση κάθε εργαζομένου. Οχι πως έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε κάτι παραπάνω επικαλούμενοι τα πρακτικά, αλλά είναι κι αυτός ένας τρόπος για να ξεσκεπάζονται οι αριστεροί συκοφάντες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ πρότειναν γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Θα το ξαναπούμε. Καμιά μορφή πάλης δεν αποκλείουμε. Υπό όρους και προϋποθέσεις μπορούν όλες να αξιοποιηθούν από το λαϊκό κίνημα.

Ομως, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, αντί να προβαίνουν σε μεγαλοστομίες και αγωνιστικές πλειοδοσίες, φρονιμότερο θα ήταν να πουν και δυο κουβέντες στους εργαζόμενους και με μια έννοια να απολογηθούν σε αυτούς για την απεργοσπασία που οργανώνουν οι συνδικαλιστές τους στους τόπους δουλειάς.

• Στο σωματείο των ΟΤΑ στην Καλλιθέα, όπου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έχουν απόλυτη πλειοψηφία, πήραν απόφαση στο ΔΣ του σωματείου να προτείνουν τη μέρα της Γενικής Απεργίας στις 18 Οκτώβρη… στάση εργασίας!

• Στη Β’ ΕΛΜΕ Αθηνών, όπου ο πρόεδρος είναι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, δε δήλωσαν απεργία επειδή το σχολείο τους ήταν σε… κατάληψη!

• Στο σωματείο των ΟΤΑ και πάλι στην Καλλιθέα ζήτησαν από τη δημοτική αρχή εξηγήσεις γιατί έγιναν περικοπές στα μεροκάματα όταν οι εργαζόμενοι έκαναν κατάληψη. Δηλαδή, τι ζήτησαν; Και κατάληψη, και απεργία, και το μεροκάματο να πέφτει!! Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν σε ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα στο κίνημα, σαν τα παραπάνω που εκθέσαμε.

Γενική πολιτική απεργία διαρκείας πρότεινε με ενυπόγραφη επιστολή του και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας – ΟΕΝΓΕ (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά την ίδια στιγμή σε κάθε απεργία, είτε 24ωρη είτε 48ωρη, η απεργοσπασία από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πάει σύννεφο. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Σε πάνω από 60 ΕΛΜΕ και Συλλόγους Δασκάλων, στις αρχαιρεσίες για τα Τοπικά Υπηρεσιακά Συμβούλια που θα γίνουν τώρα στις 7 Νοέμβρη οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή «αριστερών αιρετών» αλλά, την ίδια στιγμή, κατεβαίνουν ξεχωριστά στις ίδιες εκλογές για τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια. Και μόνο αυτό το γεγονός δείχνει περίτρανα τον καιροσκοπισμό τους, το διαβρωτικό τους ρόλο στο κίνημα.

Δείχνει περίτρανα πως είναι πλέον το μαξιλαράκι της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για τη διαμόρφωση και την επανίδρυση ενός νέου κινήματος κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για να πάρει κεφάλι ο αυριανός κυβερνητικός συνδικαλισμός της κυβερνώσας αριστεράς. Από αυτή την άποψη αντιπαρατίθενται, χτυπούν την ταξική γραμμή στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πολεμάνε το ΠΑΜΕ με ύπουλο και βρώμικο τρόπο, με συκοφαντίες και ψέματα, ενώ την ίδια στιγμή πουλάνε… ενότητα!

Εφτασαν στο σημείο να συκοφαντήσουν και το Σωματείο των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στο NOVOTEL (εκεί γινόταν η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ) ότι έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα και συμπορευόμενο με τα άλλα σωματεία των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στην Αττική και το ΠΑΜΕ μεταθέτει τάχα τη λύση των άμεσων προβλημάτων των εργαζομένων στη Δευτέρα Παρουσία της… λαϊκής εξουσίας!

Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ είναι χρήσιμη. Βοηθάει κάθε τίμιο αγωνιστή, κάθε καλοπροαίρετο εργαζόμενο να βγάζει τα συμπεράσματά του. Βοηθάει τους εργαζόμενους να αποφασίσουν «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν».

Αλέκος ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ
Εκπρόσωπος των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ

Εξόρμηση με την πρόταση του ΚΚΕ

Οι αναλύσεις στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου γίνονται στη βάση «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Ετσι και με τον «Economist», που ψάχνει νέο μοντέλο διαχείρισης. Οπου ανακαλύπτει τη διαφορά στους πλούσιους συνταξιούχους και τους φτωχούς νέους. Το θέμα είναι υπονομευμένο από τη στιγμή που η συζήτηση γίνεται για την ανισότητα στο εισόδημα ανάμεσα σε λαϊκούς ανθρώπους και όχι για το κύριο, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, εδώ και η πραγματική ταξική ανισότητα.

Οι αναλύσεις των αστών που ανακαλύπτουν τον Μαρξ στο τμήμα της υπερσυσσώρευσης αλλά τον θάβουν στην επαναστατική διέξοδο, προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο το αιώνιο του καπιταλιστικού συστήματος, εξαφανίζουν κάθε πράξη αμφισβήτησής του, αφήνουν περιθώρια μόνο για διαχείριση της φτώχειας.

Και αυτός, όμως, ο δρόμος, της διαχείρισης δηλαδή της φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να αποτύχει. Η αναζήτηση του σωτήρα πολιτικού που θα εμπνεύσει με νέο όραμα εκφράζει μόνο την αγωνία της αστικής τάξης να περάσει τον κάβο. Η παράλληλη προσπάθεια να αναδειχτεί σαν αιτία του κακού αυτός ή εκείνος ο φοροφυγάς, αποπροσανατολίζει, κρύβει επίσης τη βάση του προβλήματος, που είναι η καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.

Απέναντι σ’ αυτή τη μεθόδευση, να πιάνουμε πάντα το νήμα της αφήγησης απ’ την αρχή. Από την εκμετάλλευση των εργατών, την υπερσυσσώρευση των κερδών, το μπλοκάρισμα της μηχανής της κερδοφορίας, την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για να υπάρξει επανεκκίνηση, τις δύο επιλογές που παρουσιάζονται: Παραμονή στη βαρβαρότητα ή ανατροπή και λαϊκή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό.

Τώρα, την ώρα που μπλοκάρει το σύστημα, πρέπει να προβάλλεται η εργατική διέξοδος. Ετσι που να μην επιτρέπεται σε σκερβελέδες να μιλούν για αριστερή διαχείριση και να ζητάνε από τους εργάτες να δώσουν χρόνο στον καπιταλισμό να πάρει ξανά το πάνω χέρι.

Εδώ είμαστε. Στην πάλη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να εμποδιστούν στην εφαρμογή τους, να γίνεται κοινό κτήμα ανάμεσα στους εργάτες το αίτημα για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ενα το κρίσιμο: Ποιο κίνημα θα αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Οι κομμουνιστές έχουν ήδη καταθέσει την πρότασή τους. Φροντίζουν, μάλιστα, να την κάνουν πράξη. Οργανώνοντας την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς, συσπειρώνοντας λαϊκά στρώματα στις επιτροπές στις γειτονιές.

Σ’ αυτή την προοπτική η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ που βρίσκεται μπροστά αποκτά χαρακτηριστικά μόνιμης εξόρμησης. Ετσι που να εξασφαλίζεται στο διηνεκές η πλήρης δυνατότητα του επαναστατικού κινήματος ώστε να μπορεί να τα βγάζει πέρα απέναντι σε όλο και περισσότερο αυξημένες ανάγκες. Η μέχρι τώρα εμπειρία από το πώς η εργατική τάξη αγκαλιάζει το ΚΚΕ μπορεί να μας δώσει πολλά. Νέα εμπειρία συγκεντρώνεται σήμερα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει συνολικά ο λαός. Σ’ αυτή τη μάχη τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος, που πρέπει με τα ελάχιστα να τα βγάλουν πέρα, αναλαμβάνουν ξεχωριστό ρόλο. Οχι καταγράφοντας μόνο, ούτε κύρια την επικαιρότητα, αλλά αναλύοντας σε βάθος τις εξελίξεις στο σύστημα και, το σημαντικό, προβάλλοντας τη διέξοδο.

πηγη

Αφιερωμένο στα ηλεκτρονικά «παπαγαλάκια» και διακινητές της λάσπης

Το παρακάτω άρθρο το αφιερώνουμε σε όλους αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διακινούν τη λάσπη των αντιΚΚΕδων και των υποτελών του συστήματος.

Την αφιέρωση την κάνουμε μόνο και μόνο γιατί, δεν είναι μια ή δύο φορές που συγκεκριμένοι blogers, που δηλώνουν «δήθεν» ΚΚΕ, πλασάρουν την αντιΚΚΕ σαπίλα, για να την καταδείξουν τάχα, ενώ στην ουσία γίνονται το μέσο διακίνησης της σαπίλας και με την αντιπαράθεση με διάφορα troll και «μεροκαματιάρηδες» σχολιαστές, επιτυγχάνουν την εξάπλωση της.

Προτρέπουμε όλους αυτούς, που πιστεύουν και στηρίζουν το ΚΚΕ, να πάψουν να γίνονται «εργαλεία» του καθενός και να καταγγέλουν με κάθε τρόπο αυτή την ταχτική. Κανένας από αυτούς τους ΚΚΕδολόγους δεν είναι σε θέση να απαντά για λογαριασμό του κόμματος. Όποιος έχει κάτι να ρωτήσει μπορεί πολύ απλά να σηκωθεί από τον καναπέ του και να πάει στα γραφεία του κόμματος, να καταθέσει τα ερωτηματά του, τις ενστάσεις του και όποια απορία έχει, για να πάρει την επίσημη απάντηση και όχι τις κατ’ εκτίμηση των δήθεν ΚΚΕ.

Ασφαλώς και δεν περιμένoυμε από κανένα, από όλα αυτά τα παληκαράκια που στέλνουν κατά καιρούς σχόλια, να σχολιάσει, γι αυτό το λόγο και είναι κλειστά τα περισσότερα σχόλια σε τούτο το blog.

Εντελώς δικό σας.

Οι πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά

Δεν είναι η πρώτη φορά που αστικά Μέσα Ενημέρωσης και διάφοροι Κουκουεδολόγοι επιχειρούν να προκαλέσουν συγχύσεις στους εργαζόμενους και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, κατασκευάζοντας αντιΚΚΕ σενάρια και μύθους.

Οπως επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που τη σκυτάλη αρπάζουν διάφοροι φορείς του οπορτουνισμού και του ηλεκτρονικού φραξιονισμού, που ζούνε και δικαιολογούν την ύπαρξή τους μέσω των αντιΚΚΕ επιθέσεων.

Αυτό ακριβώς γίνεται κι αυτές τις μέρες με ένα συνηθισμένο άρθρο μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που θέτει βασικές ιδεολογικές, πολιτικές θέσεις του Κόμματος, το οποίο γράφτηκε -και αυτό αποκρύπτεται- για το θεωρητικό περιοδικό του Γερμανικού ΚΚ, ως παρέμβαση στις συζητήσεις που γίνονται στο διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Τέτοια άρθρα, που προβάλλουν και υπερασπίζονται τη στρατηγική και την τακτική του ΚΚΕ, που παρεμβαίνουν στην ιδεολογική διαπάλη για κρίσιμα ζητήματα, είναι πολύ συνηθισμένη πρακτική που ακολουθεί το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, με αρθρογραφία του ενός ή του άλλου στελέχους του.

Ακριβώς αυτό έγινε και αυτή τη φορά.

Γιατί, όμως ένα συνηθισμένο άρθρο, το οποίο συγκεντρώνει την προσοχή του σε γνωστά ιδεολογικά ζητήματα, που αναφέρονται στα συνεδριακά ντοκουμέντα, στις επεξεργασίες του ΚΚΕ και δίνει απαντήσεις σε απόψεις που διαστρεβλώνουν τη Μαρξιστική – Λενινιστική θεωρία και υπερασπίζονται τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, πήρε τέτοια δημοσιότητα;

Γιατί απ’ άλλους παρουσιάστηκε ως νέα «πλατφόρμα» και απ’ άλλους ως «αυθαίρετη υπέρβαση συνεδριακών αποφάσεων» και απόπειρα ακύρωσης των άμεσων στόχων πάλης; Γιατί έγινε αφετηρία ενός κυνηγητού μαγισσών, ψευδολογιών, μέχρι και προβοκάτσιας; Ο στόχος είναι ολοφάνερος.

Οι αντίπαλοι του ΚΚΕ, απολογητές του καπιταλισμού και οπορτουνιστές, επιδιώκουν να χτυπήσουν το Κόμμα μας παραμονές του 19ου Συνεδρίου, να διαστρεβλώσουν την πολιτική του και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και να παρουσιάσουν το ΚΚΕ σαν κόμμα που σπαράσσεται από εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις για τις «καρέκλες». Απαντάμε σ’ αυτούς τους αντιπάλους του ΚΚΕ και στους κάθε λογής μηχανισμούς ότι κρίνουν «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών και τα στελέχη του είναι στρατιώτες που παλεύουν ανιδιοτελώς για υψηλά ιδανικά και αξίες. Παλεύουν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για τα λαϊκά συμφέροντα απαλλαγμένοι, όπως ταιριάζει στους κομμουνιστές, από το άγχος της προβολής, του κυνηγητού θέσεων και αξιωμάτων με ένα στόχο:

Πώς καλύτερα θα υπηρετήσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του, πώς θα υπερασπιστούν την επαναστατική στρατηγική που κατέκτησε μέσα στην πορεία του χρόνου και είναι καρφί στο μάτι των ταξικών αντιπάλων της εργατικής τάξης και των οπορτουνιστών, που είναι φορείς της υποταγής και της ταξικής συμφιλίωσης.

Γι’ αυτό δεν περνούν, ούτε θα περάσουν αυτά τα βρώμικα παιχνίδια.

Το ΚΚΕ οργανωμένα, συλλογικά προχωράει προς το 19ο Συνέδριό του, δυναμώνοντας την ενότητα θέλησης και δράσης, ενισχύοντας την πάλη του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου θα δώσουν ώθηση σ’ αυτόν τον αγώνα και θα συμβάλλουν στη συγκέντρωση και στην προετοιμασία εργατικών, λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Οι κάθε λογής πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά.

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι Δημοσιολόγοι των Αστικών Φυλλάδων θα Διαψευστούν για Άλλη μια Φορά

Ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» δημοσίευσε άρθρο του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο – όπως σημειωνόταν άλλωστε στην εφημερίδα – βασίστηκε σε αποσπάσματα άρθρου που γράφτηκε στο θεωρητικό περιοδικό Marxistische Blαtter του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο άρθρο γινόταν μια ανασκόπηση της στρατηγικής του ΚΚΕ, υπό το φως της πείρας από τις διεθνείς σχέσεις του Κόμματος και τη διαπάλη που αναπτύσσεται στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που η αρχική δημοσίευση του άρθρου έγινε στο περιοδικό του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτήν την αυταπόδεικτη πραγματικότητα, το (ηλεκτρονικό) «Βήμα» της αστικής προπαγάνδας, την παρουσίασε σε δημοσίευμά του τη Δευτέρα με τον πηχυαίο τίτλο «Το νέο ιδεολογικό μανιφέστο του ΚΚΕ» (!), πασπαλισμένο με σενάρια για αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ. Υπονοώντας ότι η στρατηγική του ΚΚΕ αλλάζει, υπό το βάρος της εκλογικής συρρίκνωσης του Κόμματος, το «Βήμα» γράφει ότι «το κείμενο αυτό είναι ένα νέο ιδεολογικό μανιφέστο (…) καθώς το κόμμα βρίσκεται στα χαμηλότερα ποσοστά του μετά τη μεταπολίτευση, έχουν αρχίσει οι προσπάθειες ενοποίησης του χώρου γύρω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ανεβάζει τα ποσοστά του». Η προσπάθεια του «Βήματος» να παρουσιάσει την επιθυμία του (άρα την επιθυμία της αστικής τάξης) για πραγματικότητα, βγάζει μάτι. Θα ήθελαν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει την επαναστατική του στρατηγική, να γίνει ένα κόμμα της διαχείρισης, να πάψει να αποτελεί σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα για τις επιστημονικές του επεξεργασίες, τη δράση του στο εργατικό λαϊκό κίνημα, τη συμβολή του σε κάθε μικρή και μεγάλη κατάκτηση του λαού. Θα ήθελαν ένα ΚΚΕ της αστικής διαχείρισης, όπως τόσα άλλα «αριστερά» και «κομμουνιστικά» κόμματα για να κάνουν ευκολότερα τη δουλειά τους. Ολοι αυτοί θα μείνουν με την όρεξη. Με οδηγό στη δράση του τις συλλογικά διαμορφωμένες επεξεργασίες και αποφάσεις, το ΚΚΕ θα συνεχίσει με ακόμα μεγαλύτερο φανατισμό να δουλεύει για να ανατρέψει ο λαός την εξουσία των μονοπωλίων. Οσοι προσπαθούν με επιθέσεις, προπαγάνδα και κατασκευασμένα δημοσιεύματα να το ξεστρατίσουν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να φάνε (ξανά) τα μούτρα τους.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Στέφανου Σαράφη 40, Νησάκι, τηλ: 2109711367

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Λαϊκή Επιτροπή Ηλιούπολης, καλεί σε λαϊκή συνέλευση  την Tετάρτη 24 Οκτώβρη  7μ.μ., στην αίθουσα του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης .

Συνάδελφοι  συναγωνιστές – εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι.

Χαιρετίζουμε όλους εσάς που πήρατε μέρος στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος σε όσους συνέβαλαν στην ενημέρωση στην οργάνωση πρώτα και κύρια των απεργιακών αγώνων αλλά και στα συλλαλητήρια στην Ηλιούπολη και στο κέντρο της Αθήνας

Σημαντικοί αγώνες εξελίχτηκαν  με το έμπα του Σεπτέμβρη, με κορυφαίες τις δύο 24ωρες απεργίες και την συγκέντρωση συλλαλητήριο για την επίσκεψη της εκπροσώπου των γερμανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων Άγκελα Μέρκελ. Αγώνες που φέρνουν την σφραγίδα του ταξικού εργατικού κινήματος και του μετώπου της  λαϊκής συμμαχίας.

Ταυτόχρονα με τους απεργιακούς αγώνες πραγματοποιήσαμε:

• Παράσταση διαμαρτυρίας  στην εφορία της Ηλιούπολης για την φοροεπιδρομή και τα χαράτσια.

• Συγκέντρωση στον ΕΟΠΥΥ Ηλιούπολης με πρωτοβουλία του σωματείο των Συνταξιούχων και στήριξη της Λαϊκής Επιτροπής για τα ραντεβού, τα φάρμακα, τους ανασφάλιστους, τον εμβολιασμό των παιδιών, όπου πετύχαμε να δεχθούν όλα τα παιδιά να εμβολιαστούν δωρεάν στον ΕΟΠΥΥ Ηλιούπολης.

• Συμμετοχή στα 2 συλλαλητήρια των ταξικών σωματείων στο Υπουργείο Εργασίας για τους ανέργους.

• Παρεμβάσεις στον τοπικό ΟΑΕΔ , προς τους  Ανέργους και τους υπαλλήλους.

• Παρεμβάσεις για την επανασύνδεση ρεύματος σε  συμπολίτες μας

Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες

Κανείς να μην ξεγελαστεί από την κυβερνητική προπαγάνδα  περί σκληρών διαπραγματεύσεων. διαπραγματεύσεων που αφορούν το  εάν θα μας κόψουν το χέρι το πόδι ή κατευθείαν το κεφάλι Η επίθεση της Κυβέρνησης ,ΤΡΟΙΚΑΣ , μεγαλοεργοδοσίας είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Γι΄ αυτό καλούμαστε όλοι να δώσουμε το παρόν να καταθέσουμε την γνώμη μας και την πρακτική μας συνεισφορά στην οργάνωση του αγώνα. Να αντιστοιχίσουμε την δράση μας στο μέγεθος της επίθεσης, να μπουν νέοι μαχητές στις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας. Αυτό που μας ταιριάζει είναι ο αγώνας με προοπτική, με το κεφάλι ψηλά.  Να συμβάλλουμε σε κίνημα αντίστασης που μπορεί να φτάσει σε μαζική άρνηση πληρωμών. Μαζικό κίνημα πίεσης με βάση τα αιτήματα στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στην γειτονιά μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ

24/10/2012       7.00μμ

ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 Λαϊκή Επιτροπή Ηλιούπολης

Ο διευθυντής του ΙΕΚ Ηλιούπολης: «Δεν θα ανεχθεί «συνδικαλισμούς» στο ΙΕΚ «του»

Διδάσκουν στα παιδιά να υποτάσσονται

Οποιος αγωνίζεται βαφτίζεται «ταραξίας», όπως έγινε σε ΙΕΚ του Λεκανοπεδίου

Μέρος της σχεδιασμένης παρέμβασης που γίνεται στις επαγγελματικές σχολές ώστε οι αυριανοί εργάτες (που στην πλειοψηφία τους ήδη έχουν βγει στη μάχη για το μεροκάματο) να μένουν μακριά από τους αγώνες και την οργάνωση είναι η δράση κάποιων διευθυντών σε Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ) και ΙΕΚ, που έχουν βαλθεί να διδάξουν στους νέους την υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Οι νέοι και οι νέες της μαθητείας ακούνε πως είναι μαθητές και όχι εργαζόμενοι, επομένως δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν, δεν πρέπει να ασχολούνται με τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, πως δεν πρέπει να παραπονιούνται για τα μεροκάματα των 18 ευρώ, αλλά να είναι και ευχαριστημένοι που ο εργοδότης τους δέχεται ως μαθητευόμενους. Αντίστοιχα, η νεολαία στις σχολές κατάρτισης μαθαίνει πως δεν μπορεί να διεκδικεί δημόσια και δωρεάν μόρφωση σήμερα, όπως δεν μπορεί να παλεύει για δουλειά με δικαιώματα αύριο.

Ενα παρόμοιο «μάθημα» παρέδωσε ο διευθυντής στους σπουδαστές του ΙΕΚ της Ηλιούπολης.

Την προηγούμενη Τετάρτη οι σπουδαστές στην ειδικότητα των αυτοματιστών πληροφορήθηκαν πως πρέπει να πληρώσουν 5,50 ευρώ για βιβλία και 80 ευρώ για υλικά, ποσό που μέσα σε δύο μέρες σκαρφάλωσε στα 127 ευρώ λόγω της αύξησης στις τιμές των υλικών. Οι σπουδαστές αντέδρασαν, αφού δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν τα ποσά αυτά. Ανάμεσά τους υπάρχουν άνεργοι, σπουδαστές από επαρχία, παιδιά φτωχών οικογενειών. «Σε όποιον αρέσει» απάντησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο συγκεκριμένος διευθυντής, με τρόπο ειρωνικό και απαξιωτικό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές. Δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό, αλλά χαρακτήρισε τους μαθητές που κινητοποιήθηκαν «ταραξίες» και ανακοίνωσε σε όλη την τάξη πως δε θα ανεχθεί «συνδικαλισμούς» στο ΙΕΚ «του».

Ανάμεσα στο μάθημα της υποταγής και σε αυτό του αγώνα, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες επιλέγουν το δεύτερο. Στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν, απάντησαν ήδη με τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα στο ΙΕΚ. Προχωρούν σε μάζεμα υπογραφών και πραγματοποιούν σήμερα, Τετάρτη, συνέλευση για να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στην απεργία και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ώστε να δώσουν κι αυτοί ένα «μάθημα» στην πολιτική που τους στερεί το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή.

πηγη