Νάτα τα λεφτά! Πάρτε τα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 

Είναι αδιανόητο, είναι ασύλληπτο, είναι εξωφρενικό το πόσα (μα πόσα!) πολλά λεφτά υπάρχουν!

Είναι τα ίδια τους τα στοιχεία που το ομολογούν.

Κι είναι αυτοί, οι κλέφτες, οι λωποδύτες, οι τοκογλύφοι, οι κερδοσκόποι, με μια λέξη οι στυγνοί εκμεταλλευτές, που διά των πολιτικών τους εκπροσώπων, από το πρωί μέχρι το βράδυ, επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση λοβοτομής του ελληνικού λαού, που καλείται να φάει το παραμύθι ότι «δεν υπάρχει σάλιο» και ότι η «ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας» περνάει μέσα από τον πλήρη εξανδραποδισμό του εργάτη, του άνεργου, του βιοπαλαιστή!

Ιδού, λοιπόν, «πού πήγαν τα λεφτά», εκείνα τα λεφτά που τα… έψαχνε ο Παπανδρέου προεκλογικά.

Ιδού πώς, μαζί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα ξαφρίσανε από τον ελληνικό λαό και τώρα στήνουν εξεταστική, για να προσθέσουν δίπλα στην οικονομική ρεμούλα και την απάτη του πολιτικού συμψηφισμού(!)

Ιδού σε ποιων τα θησαυροφυλάκια βρίσκεται ο ιδρώτας των εργαζομένων.

Ο Απεργιακός »Ριζοσπάστης»

Πέμπτη 11 Φλεβάρη 2010

• Χιλιάδες και χιλιάδες οι εργαζόμενοι που απήργησαν χτες με το ΠΑΜΕ. Ενιαία, συστρατεύτηκαν στη μάχη, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές
• Ολοένα και πιο διακριτή η αναμέτρηση των δύο στρατηγικών. Από τη μία, αυτή των μονοπωλίων και των στηριγμάτων τους και, από την άλλη, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της

Ο ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»

Ο σημερινός απεργιακός «Ριζοσπάστης» είναι γραμμένος λιτά, αλλά γεμάτος με την αλήθεια της χτεσινής απεργίας. Τα αστικά ΜΜΕ, οι ταγοί της δήθεν αντικειμενικής, δημοκρατικής ενημέρωσης, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είπαν κουβέντα. «Ακρα του τάφου σιωπή…». Σήμερα, αν την προβάλουν, θα το κάνουν από τη σκοπιά των συμφερόντων του μαύρου μετώπου κεφαλαίου, αστικών κομμάτων, Ευρωπαϊκής Ενωσης, εργατικής αριστοκρατίας, εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θέλουν να πείσουν ότι η ταξική πάλη είναι ανύπαρκτη, άρα η αντιδραστική πολιτική συναντά τη στήριξη και ανοχή του λαού. Τους διαψεύδει η λαϊκή δράση.

Το ΠΑΜΕ, που κήρυξε την απεργία, ήταν εξαφανισμένο από την ειδησεογραφία τους. Φοβούνται τη δυναμική του αγώνα των ταξικών δυνάμεων της εργατικής τάξης που καλούν ταυτόχρονα και τους συμμάχους της ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, κόντρα σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ οι οποίες στηρίζουν κυβέρνηση και κεφάλαιο. Τα αστικά ΜΜΕ μιλάνε τη γλώσσα του κεφαλαίου, τη δική του αλήθεια, την εχθρική για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες, τους μικρομαγαζάτορες. Στο μαύρο μέτωπο και τα ΜΜΕ μαζί με ένα τμήμα εξαγορασμένων δημοσιογράφων, όπως και οι ηγεσίες των δήθεν δημοσιογραφικών σωματείων. Εμείς, ο «Ριζοσπάστης» και ο «902» απεργήσαμε, εκφράζοντας και μ’ αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες απεργούς.

Η επιχείρηση παραχάραξης της ιστορίας στην εκπαίδευση

Ολόκληρη η εισήγηση του Τμήματος Παιδείας

της ΚΕ του ΚΚΕ,

στην 4η Συνάντηση Κομμουνιστικών

και Εργατικών Κομμάτων

της Ευρώπης που έγινε στις Βρυξέλλες

Θέλουν να αναποδογυρίσουν την ιστορία για τη νίκη των λαών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η ιστορική έρευνα είναι εργαλείο εξαιρετικά χρήσιμο στη σύγχρονη πάλη για το σοσιαλισμό, καθώς μπορεί να συμβάλλει στην αναζωογόνηση της κομμουνιστικής αντίληψης, σε συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης, να εμπλουτίσει την αυτογνωσία των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών για την ολόπλευρη ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Ακριβώς για αυτό το λόγο, η αστική τάξη οξύνοντας την ιδεολογική επίθεση και τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης της λαϊκής συνείδησης, παίρνει τα μέτρα της ξεδιπλώνοντας μια έντονη και επεξεργασμένη προσπάθεια «αναθεώρησης» της ιστορίας. Στην προσπάθεια αυτή βρίσκει πολύτιμο συμπαραστάτη της τον οπορτουνισμό, ο οποίος δρομολογεί μια μεγάλη έφοδο στην ιστοριογραφία, με σκοπό να φέρει τα τότε γεγονότα στα μέτρα των διαχειριστικών αναγκών του και επιδιώξεων. Η πλαστογράφηση της Ιστορίας εντάθηκε μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αποσκοπώντας στην υποβάθμιση ή εκμηδένιση της προσφοράς του Κομμουνιστικού Κινήματος στους λαούς όλου του κόσμου. Επιδιώκει να δηλητηριάσει τη συνείδηση των νεότερων γενιών, να τις καταστήσει ευάλωτες στη μαύρη προπαγάνδα. Ιδιαίτερα σήμερα, που το κεφάλαιο συναντά δυσκολίες στην αναπαραγωγή του και διαμορφώνονται πιο ξεκάθαρα οι προϋποθέσεις ανόδου της ταξικής πάλης, που πληθαίνουν τα εγκλήματα της ιμπεριαλιστικής τάξης, η παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου παίρνει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά όξυνσης με στόχο τη μαζική χειραγώγηση ιδιαίτερα της νεολαίας.

Διαφθορά

Μας λένε ότι είναι η αδιαφάνεια, είναι η διαπλοκή, που ευθύνονται για τη λεηλασία του δημόσιου ταμείου. Και ότι αν (και όταν…) την πατάξουν, το ταμείο θα γεμίσει.

Λένε ψέματα!

Η μίζα, η αρπαχτή, τα «μαύρα ταμεία» είναι το «ρεγάλο», είναι το λιπαντικό. Είναι η κορυφή του παγόβουνου. Που δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε το ίδιο το σώμα του εγκλήματος.

Αποφεύγουν να μιλούν για τα «πολλά» από το λεηλατημένο ταμείο, που τη διασπάθισή τους την προβάλλουν σαν «επιβεβλημένη», «αναγκαία», «χρήσιμη» πολιτική.

Θέλουν να αιχμαλωτίζουν τη συζήτηση μιλώντας μόνο για τη διαφθορά, δηλαδή για το χρηματισμό του ενός ή του άλλου, που τελικά δεν αποτελεί παρά το κερασάκι στην τούρτα του εγκλήματος.

Ας το ξεκαθαρίσουμε:

Αν κάτι δηλώνει η διαφθορά, είναι ο ηθικός ξεπεσμός του πολιτικού εποικοδομήματος και μέρους του πολιτικού προσωπικού, που πρέπει και να ξεσκεπαστεί και να παταχτεί αμείλικτα.

Αλλά, προσοχή:

Πρόκειται για ηθικό ξεπεσμό στο πλαίσιο ενός κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου, που, έτσι κι αλλιώς, η ανηθικότητά του, δηλαδή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η παντοδυναμία του Δυνατού έναντι του αδύναμου, η υπεροχή του πατρικίου έναντι του πληβείου, αποτελεί εξ αντικειμένου τον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξής του.

Συνεπώς:

Ακόμα κι αν στην υπόθεση της «Ζήμενς» δεν υπήρχαν τα «μαύρα», οι υποθέσεις του C4i και του ρουφιανοζέπελιν θα συνέχισαν να αποτελούν μέρος της σκανδαλώδους αφαίμαξης υπέρ μονοπωλίων που υπέστη ο ελληνικός λαός στο όνομα της Ολυμπιάδας.

Ακόμα κι αν γύρω από τα ομόλογα (δομημένα και μη) δε στηνόταν το «μπαξίσι» μεταξύ των «κουμπάρων», το ίδιο σκανδαλώδης θα ήταν η λεηλασία που υπέστησαν τα Ταμεία.

Ακόμα κι αν γύρω από το Χρηματιστήριο δεν είχε στηθεί το γαϊτανάκι των «ημετέρων», εξίσου σκανδαλώδης θα ήταν η πρωτοφανής αναδιανομή πλούτου που στήθηκε προς όφελος των ισχυρών.

Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν καταργηθεί το «ρεγάλο», αν δηλαδή εκμηδενιστεί η διαφθορά και η διαπλοκή – πράγμα αδύνατο αφού έτσι γίνονται οι «μπίζνες» στην «ελευθέρα ηθών» αγορά των πολυεθνικών – το έγκλημα δεν καταργείται.

Η πορεία πρέπει να είναι η αντίστροφη:

Μόνο αν καταργηθεί το έγκλημα, δηλαδή μόνο αν αποκρουστεί, αν ανατραπεί, αν εκμηδενιστεί ο δυναστικός ρόλος των πολυεθνικών, θα καταργηθεί και το «ρεγάλο».

Έως τότε, οι (ολοένα και πιο έκπτωτοι) αρχάγγελοι της «κάθαρσης» θα δημαγωγούν περί της «νόμιμης» και της «έντιμης» λειτουργίας του συστήματος – σκάνδαλο.

«… πλησίον των ισχυρών της δύσεως επαιτεία»

του Νίκου Μπογιόπουλου

«Κάθε Ελληνας με ακέραια εθνική περηφάνια και φιλότιμο δεν  μπορεί παρά να διαβάσει με μεγάλη, μ’ απέραντη θλίψη την ιστορία της χώρας μας όλες αυτές τις δεκαετίες του 19ου αιώνα.

Μας φαίνεται απίστευτο ότι τις διάφορες κυβερνήσεις τις αποτελούσαν Ελληνες. Κι όμως, και την περίοδο αυτή, την Ελλάδα την κυβέρνησε το αστοτσιφλικάδικο μπλοκ, τα τζάκια και οι τραπεζίτες-τοκογλύφοι, που ξεφύτρωσαν μεσ’ από τη λαϊκή δυστυχία.

(…)

«Εκράτει τότε παρά τοις Ελλησι πολιτικοίς η περίεργος αντίληψις, ότι προς επίλυσιν παντός σπουδαίου ελληνικού ζητήματος, ιδία δε προς πραγματοποίησιν των εθνικών ιδεωδών, ήρκει η πλησίον των ισχυρών της δύσεως επαιτεία».

Αυτό στάθηκε μια ακόμη αφορμή για τις ξένες δυνάμεις ν’ ανακατεύονται στα εσωτερικά μας.

Δεν πέρναγε μήνας, την εποχή του Οθωνα, χωρίς επέμβαση της μιας είτε της άλλης ξένης κυβέρνησης, με κύριο έργο να κάνουν την Ελλάδα δορυφόρο της πολιτικής τους κι ακόμα να μας αναγκάσουνε να πληρώσουμε το καταραμένο δάνειο, που δεν εννοούσανε με κανέναν τρόπο να το ξεχάσουν, έστω κι αν περνούσαν αιώνες ολόκληροι».

***

Αυτά γράφει ο Νίκος Μπελογιάννης στο έργο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»), περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα την εποχή των «δανείων της ανεξαρτησίας» και του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

*

Δύο αιώνες αργότερα,  πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες, έφτασαν χτες να μιλούν για επιτρόπους – ελεγκτές όχι μόνο της πορείας της ελληνικής οικονομίας, αλλά με αρμοδιότητες που θα άπτονται ακόμα και επί θεμάτων λειτουργίας των θεσμών και διακυβέρνησης της χώρας!

*

Οντως τίθεται τέτοιο θέμα ή αποτελεί «παραμύθι με δράκο»;

Προς το παρόν ας κρατήσουμε τούτο:

Οι ταγοί αυτού του τόπου, εκείνοι που τα παίρνουν από τους πολλούς και τα δίνουν στους λίγους, που ξεζούμισαν την εργατική τάξη στο όνομα της «ισχυρής Ελλάδας», της Ελλάδας της «πρώτης ταχύτητας», της Ελλάδας «της ΟΝΕ και του ευρώ», της Ελλάδας των Ολυμπιακών Αγώνων και της… «Γιουροβίζιον», έχουν οδηγήσει τη χώρα να είναι έρμαιο καταστάσεων τέτοιων που δε σου επιτρέπουν να αποκλείσεις ακόμα και την ύπαρξη «δράκων», γεγονός που με τη σειρά του δεν μπορεί παρά να προκαλεί «απέραντη θλίψη» σε όποιον διαθέτει φιλότιμο…