ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ: Προκλητικές φοροαπαλλαγές σε ορίζοντα δεκαετιών!

Κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις για τη σωτηρία του τραπεζικού κεφαλαίου

Οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι όροι της μοιρασιάς του πακτωλού με τις διακρατικές ενισχύσεις από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τα οποία και φορτώνουν στις λαϊκές πλάτες, ήταν στην ατζέντα της χτεσινής συνάντησης του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.

Με τις νέες κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις καθιερώνουν το λεγόμενο «αναβαλλόμενο φόρο», το δικαίωμα των τραπεζικών ομίλων να απαλλάσσονται από κάθε φόρο, προκειμένου έτσι να αναπληρώσουν την εμφανιζόμενη χασούρα τους από το «κούρεμα» του κρατικού χρέους. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο «αναβαλλόμενος φόρος» θα ισχύσει για την επόμενη 30ετία!

Συγκεκριμένα :

1) Το φορολογικό όφελος από τη μελλοντική τους κερδοφορία θα το εμφανίσουν στα λεγόμενα εποπτικά κεφάλαια των ισολογισμών τους, προκειμένου έτσι να μειώσουν τις ανάγκες κεφαλαιακής επάρκειας. Με την προωθούμενη ρύθμιση, πέρα από τις φοροαπαλλαγές, πετυχαίνουν επίσης και τη μείωση των κεφαλαίων που καλούνται να βρουν οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι, την προβλεπόμενη συνεισφορά τους στις επικείμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, οι οποίες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος θα καλυφθούν από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες η προκλητική φοροαπαλλαγή (μέσω αναβαλλόμενου φόρου) θα ισχύσει σε επίπεδο τραπεζικών ομίλων, δηλαδή όχι μόνο για τις τράπεζες αλλά και για τις κάθε είδους θυγατρικές τους.

2) Προβλέπεται ρύθμιση για τους προνομιακούς όρους ανάκτησης των μετοχών από το Ταμείο Σταθερότητας, στους σημερινούς μεγαλομετόχους, όταν οι συνθήκες τους το επιτρέψουν. Τα μελλοντικά δικαιώματα αγοράς κοινών μετοχών (warrants) διαμορφώνονται σε 9 προς 1. Ετσι, εάν οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι καλύψουν το 10% της προβλεπόμενης για τους ίδιους ελάχιστης συμμετοχής θα μπορούν μελλοντικά να ανακτήσουν το 90% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Πρόκειται για παρεχόμενη δυνατότητα που, όπως είναι ολοφάνερο, θα την αξιοποιήσουν μόνο στο μέτρο και στο βαθμό που κρίνουν συμφέρουσα την επαναγορά και μόνον όταν ανακάμψουν μετά και τις αλλεπάλληλες κρατικές και διακρατικές ενισχύσεις.

3) Οι τραπεζίτες έβαλαν στο τραπέζι την πρόταση για την παροχή εγγύησης στα νέα κρατικά ομόλογα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στόχος τους η αποτίμηση και λογιστική εμφάνιση στο 100% της αξίας τους, έναντι 20% μέχρι 35%, ανάλογα με τις ημερομηνίες λήξης, που έχουν κατρακυλήσει οι τιμές στη δευτερογενή αγορά. Η πρόταση φαίνεται να απορρίπτεται μετά από άρνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εξέλιξη που πυροδότησε τη χτεσινή κατρακύλα στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

4) Αποφάσισαν να δώσουν παράταση μέχρι 30 Νοέμβρη στη δημοσιοποίηση των ισολογισμών τους για το α’ εξάμηνο του 2012. Προφανής στόχος είναι η διαμόρφωση των ισολογισμών τους «κατά τα καλά και συμφέροντα» των ιδιωτών μεγαλομετόχων τους.

5) Συζήτηση για «ρύθμιση των τραπεζικών δανείων», σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, θα γίνει σε επόμενη συνάντηση. Να σημειωθεί ότι το θέμα άρσης της προστασίας από πλειστηριασμούς (α’ κατοικία) συζητείται στο πλαίσιο διαβούλευσης της συγκυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η υπάρχουσα νομοθετική ρύθμιση προστασίας λήγει στο τέλος του 2012. Απειλητικό παραμένει το ενδεχόμενο να μη δοθεί άλλη «παράταση», εξέλιξη που θα τροφοδοτήσει το κύμα των πλειστηριασμών, μετά και την έξαρση των επισφαλών δανείων που εμφανίζουν οι τραπεζίτες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Τα «μαξιλαράκια» της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα σε ρόλο συκοφάντη

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ εξέδωσαν ενημερωτική ανακοίνωση για τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ στις 25 Οκτώβρη.

Πρόκειται για μια ανακοίνωση άκρως συκοφαντική απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο απύθμενα, τα πιο ανείπωτα ψέματα.

Είναι μια ανακοίνωση που, εν ολίγοις, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ισχυρίζονται πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ «υπερψήφισαν μαζί με την ΠΑΣΚΕ το πλαίσιο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ».

Πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Ποτέ, μα ποτέ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν ψηφίσει το διεκδικητικό πλαίσιο ή το πολιτικό σκεπτικό της ΑΔΕΔΥ όπως και της ΓΣΕΕ. Πλαίσιο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχει ψηφιστεί. Είναι όμως αυτό που ψηφίστηκε από όλες τις άλλες δυνάμεις μετά από πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, όταν αναγνώρισαν την καπιταλιστική κρίση ως κρίση χρέους και συναποφάσισαν να συγκροτηθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το πόσο από το χρέος (της πλουτοκρατίας) είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, και πόσο από αυτό θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι!!!

Τέτοιο πλαίσιο ΝΑΙ βγήκε, αλλά με πρωτεργάτες την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, τη στήριξη των άλλων δυνάμεων και την κατηγορηματική αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Ισχυρίζονται στην εν λόγω ανακοίνωσή τους ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ «…ζήτησαν να μην ψηφιστεί καμία άλλη πρόταση εκτός από την 24ωρη στις 9 Νοέμβρη και να ξεκινήσουν κλαδικοί αγώνες…».

Αλλο ένα τεράστιο ψέμα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δε ζήτησαν κλαδικούς αγώνες, ζήτησαν ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, συμμαχία και κοινό αγώνα με τους φτωχούς αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες, τους νέους, τις γυναίκες. Πρότειναν και ψήφισαν 24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και το απόγευμα της ίδιας μέρας να συνεδριάσουν τα όργανα του κινήματος, να εκτιμήσουν την κατάσταση, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να προχωρήσουν σε νέα κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα.

Τόνισαν δε πως θα πρωτοστατήσουν και είναι ανοιχτοί σε κάθε μορφή πάλης αρκεί αυτή να κινεί τις μάζες, να συσπειρώνει τους εργαζομένους, να δημιουργεί προϋποθέσεις γενικευμένης μαζικής λαϊκής αντεπίθεσης, σύγκρουσης με εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση, ΕΕ, προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας και τελικής νίκης.

Για την προτεινόμενη πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη ισχυρίζονται: «Εφτασαν στο σημείο (σ.σ. οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) να επικαλούνται την ετυμηγορία της ΓΣΕΕ, αν δεν συμφωνήσει η ΓΣΕΕ να μην βάλουμε την πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη».

Η τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και η αλήθεια είναι η εξής: «Δεν είμαστε αντίθετοι στο ενδεχόμενο μιας πανευρωπαϊκής απεργίας, ούτε αντίθετοι στον αγωνιστικό συντονισμό των Συνδικάτων στην Ευρώπη. Το θέμα όμως αυτό δεν αφορά μόνο το δημόσιο τομέα, είναι αντικείμενο συνεννόησης και με τη ΓΣΕΕ».

Το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εξέφρασαν την κατηγορηματική τους αντίθεση στο απεργιακό περιεχόμενο που προωθεί η προδοτική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), για τις δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «ψιλά γράμματα». Νοιάζονται περισσότερο να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ, τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τη ΣΕΣ που καλεί τους εργαζομένους να απεργήσουν για «να σωθεί η ΕΕ και το ευρώ από την κρίση», «να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή», να κάνουν θυσίες «για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της ΕΕ».

Τέλος, οι εν λόγω γραφίδες ισχυρίζονται τα εξής: «…Σύμμαχος της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ… το οποίο είπε πως… τα μέτρα θα περάσουν ούτως ή άλλως και άρα αυτό που χρειάζεται είναι να τα μπλοκάρουμε μετά την ψήφισή τους…».

Η αλήθεια για την τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είναι η εξής: «Απαιτείται πανστρατιά, συναγερμός για να μην περάσουν τα μέτρα. Κι εδώ το κύριο είναι μέσα από την οργάνωση, την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων, τη σύγκρουση με κυβέρνηση, πλουτοκρατία, ΕΕ, να δημιουργούμε καθημερινά τις προϋποθέσεις για να μην περάσουν τα μέτρα. Στο βαθμό όμως που τα μέτρα ψηφιστούν στη Βουλή απαιτείται λαϊκό μπλόκο παντού, ώστε να μην περάσουν, να μην υλοποιηθούν στην πράξη».

Και μια χρήσιμη πληροφορία: Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ συνεδριάζει με πρακτικά μαγνητοφωνημένα κι αυτά είναι στη διάθεση κάθε εργαζομένου. Οχι πως έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε κάτι παραπάνω επικαλούμενοι τα πρακτικά, αλλά είναι κι αυτός ένας τρόπος για να ξεσκεπάζονται οι αριστεροί συκοφάντες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ πρότειναν γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Θα το ξαναπούμε. Καμιά μορφή πάλης δεν αποκλείουμε. Υπό όρους και προϋποθέσεις μπορούν όλες να αξιοποιηθούν από το λαϊκό κίνημα.

Ομως, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, αντί να προβαίνουν σε μεγαλοστομίες και αγωνιστικές πλειοδοσίες, φρονιμότερο θα ήταν να πουν και δυο κουβέντες στους εργαζόμενους και με μια έννοια να απολογηθούν σε αυτούς για την απεργοσπασία που οργανώνουν οι συνδικαλιστές τους στους τόπους δουλειάς.

• Στο σωματείο των ΟΤΑ στην Καλλιθέα, όπου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έχουν απόλυτη πλειοψηφία, πήραν απόφαση στο ΔΣ του σωματείου να προτείνουν τη μέρα της Γενικής Απεργίας στις 18 Οκτώβρη… στάση εργασίας!

• Στη Β’ ΕΛΜΕ Αθηνών, όπου ο πρόεδρος είναι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, δε δήλωσαν απεργία επειδή το σχολείο τους ήταν σε… κατάληψη!

• Στο σωματείο των ΟΤΑ και πάλι στην Καλλιθέα ζήτησαν από τη δημοτική αρχή εξηγήσεις γιατί έγιναν περικοπές στα μεροκάματα όταν οι εργαζόμενοι έκαναν κατάληψη. Δηλαδή, τι ζήτησαν; Και κατάληψη, και απεργία, και το μεροκάματο να πέφτει!! Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν σε ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα στο κίνημα, σαν τα παραπάνω που εκθέσαμε.

Γενική πολιτική απεργία διαρκείας πρότεινε με ενυπόγραφη επιστολή του και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας – ΟΕΝΓΕ (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά την ίδια στιγμή σε κάθε απεργία, είτε 24ωρη είτε 48ωρη, η απεργοσπασία από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πάει σύννεφο. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Σε πάνω από 60 ΕΛΜΕ και Συλλόγους Δασκάλων, στις αρχαιρεσίες για τα Τοπικά Υπηρεσιακά Συμβούλια που θα γίνουν τώρα στις 7 Νοέμβρη οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή «αριστερών αιρετών» αλλά, την ίδια στιγμή, κατεβαίνουν ξεχωριστά στις ίδιες εκλογές για τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια. Και μόνο αυτό το γεγονός δείχνει περίτρανα τον καιροσκοπισμό τους, το διαβρωτικό τους ρόλο στο κίνημα.

Δείχνει περίτρανα πως είναι πλέον το μαξιλαράκι της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για τη διαμόρφωση και την επανίδρυση ενός νέου κινήματος κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για να πάρει κεφάλι ο αυριανός κυβερνητικός συνδικαλισμός της κυβερνώσας αριστεράς. Από αυτή την άποψη αντιπαρατίθενται, χτυπούν την ταξική γραμμή στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πολεμάνε το ΠΑΜΕ με ύπουλο και βρώμικο τρόπο, με συκοφαντίες και ψέματα, ενώ την ίδια στιγμή πουλάνε… ενότητα!

Εφτασαν στο σημείο να συκοφαντήσουν και το Σωματείο των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στο NOVOTEL (εκεί γινόταν η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ) ότι έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα και συμπορευόμενο με τα άλλα σωματεία των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στην Αττική και το ΠΑΜΕ μεταθέτει τάχα τη λύση των άμεσων προβλημάτων των εργαζομένων στη Δευτέρα Παρουσία της… λαϊκής εξουσίας!

Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ είναι χρήσιμη. Βοηθάει κάθε τίμιο αγωνιστή, κάθε καλοπροαίρετο εργαζόμενο να βγάζει τα συμπεράσματά του. Βοηθάει τους εργαζόμενους να αποφασίσουν «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν».

Αλέκος ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ
Εκπρόσωπος των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ

Εξόρμηση με την πρόταση του ΚΚΕ

Οι αναλύσεις στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου γίνονται στη βάση «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Ετσι και με τον «Economist», που ψάχνει νέο μοντέλο διαχείρισης. Οπου ανακαλύπτει τη διαφορά στους πλούσιους συνταξιούχους και τους φτωχούς νέους. Το θέμα είναι υπονομευμένο από τη στιγμή που η συζήτηση γίνεται για την ανισότητα στο εισόδημα ανάμεσα σε λαϊκούς ανθρώπους και όχι για το κύριο, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, εδώ και η πραγματική ταξική ανισότητα.

Οι αναλύσεις των αστών που ανακαλύπτουν τον Μαρξ στο τμήμα της υπερσυσσώρευσης αλλά τον θάβουν στην επαναστατική διέξοδο, προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο το αιώνιο του καπιταλιστικού συστήματος, εξαφανίζουν κάθε πράξη αμφισβήτησής του, αφήνουν περιθώρια μόνο για διαχείριση της φτώχειας.

Και αυτός, όμως, ο δρόμος, της διαχείρισης δηλαδή της φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να αποτύχει. Η αναζήτηση του σωτήρα πολιτικού που θα εμπνεύσει με νέο όραμα εκφράζει μόνο την αγωνία της αστικής τάξης να περάσει τον κάβο. Η παράλληλη προσπάθεια να αναδειχτεί σαν αιτία του κακού αυτός ή εκείνος ο φοροφυγάς, αποπροσανατολίζει, κρύβει επίσης τη βάση του προβλήματος, που είναι η καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.

Απέναντι σ’ αυτή τη μεθόδευση, να πιάνουμε πάντα το νήμα της αφήγησης απ’ την αρχή. Από την εκμετάλλευση των εργατών, την υπερσυσσώρευση των κερδών, το μπλοκάρισμα της μηχανής της κερδοφορίας, την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για να υπάρξει επανεκκίνηση, τις δύο επιλογές που παρουσιάζονται: Παραμονή στη βαρβαρότητα ή ανατροπή και λαϊκή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό.

Τώρα, την ώρα που μπλοκάρει το σύστημα, πρέπει να προβάλλεται η εργατική διέξοδος. Ετσι που να μην επιτρέπεται σε σκερβελέδες να μιλούν για αριστερή διαχείριση και να ζητάνε από τους εργάτες να δώσουν χρόνο στον καπιταλισμό να πάρει ξανά το πάνω χέρι.

Εδώ είμαστε. Στην πάλη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να εμποδιστούν στην εφαρμογή τους, να γίνεται κοινό κτήμα ανάμεσα στους εργάτες το αίτημα για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ενα το κρίσιμο: Ποιο κίνημα θα αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Οι κομμουνιστές έχουν ήδη καταθέσει την πρότασή τους. Φροντίζουν, μάλιστα, να την κάνουν πράξη. Οργανώνοντας την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς, συσπειρώνοντας λαϊκά στρώματα στις επιτροπές στις γειτονιές.

Σ’ αυτή την προοπτική η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ που βρίσκεται μπροστά αποκτά χαρακτηριστικά μόνιμης εξόρμησης. Ετσι που να εξασφαλίζεται στο διηνεκές η πλήρης δυνατότητα του επαναστατικού κινήματος ώστε να μπορεί να τα βγάζει πέρα απέναντι σε όλο και περισσότερο αυξημένες ανάγκες. Η μέχρι τώρα εμπειρία από το πώς η εργατική τάξη αγκαλιάζει το ΚΚΕ μπορεί να μας δώσει πολλά. Νέα εμπειρία συγκεντρώνεται σήμερα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει συνολικά ο λαός. Σ’ αυτή τη μάχη τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος, που πρέπει με τα ελάχιστα να τα βγάλουν πέρα, αναλαμβάνουν ξεχωριστό ρόλο. Οχι καταγράφοντας μόνο, ούτε κύρια την επικαιρότητα, αλλά αναλύοντας σε βάθος τις εξελίξεις στο σύστημα και, το σημαντικό, προβάλλοντας τη διέξοδο.

πηγη

Αφιερωμένο στα ηλεκτρονικά «παπαγαλάκια» και διακινητές της λάσπης

Το παρακάτω άρθρο το αφιερώνουμε σε όλους αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διακινούν τη λάσπη των αντιΚΚΕδων και των υποτελών του συστήματος.

Την αφιέρωση την κάνουμε μόνο και μόνο γιατί, δεν είναι μια ή δύο φορές που συγκεκριμένοι blogers, που δηλώνουν «δήθεν» ΚΚΕ, πλασάρουν την αντιΚΚΕ σαπίλα, για να την καταδείξουν τάχα, ενώ στην ουσία γίνονται το μέσο διακίνησης της σαπίλας και με την αντιπαράθεση με διάφορα troll και «μεροκαματιάρηδες» σχολιαστές, επιτυγχάνουν την εξάπλωση της.

Προτρέπουμε όλους αυτούς, που πιστεύουν και στηρίζουν το ΚΚΕ, να πάψουν να γίνονται «εργαλεία» του καθενός και να καταγγέλουν με κάθε τρόπο αυτή την ταχτική. Κανένας από αυτούς τους ΚΚΕδολόγους δεν είναι σε θέση να απαντά για λογαριασμό του κόμματος. Όποιος έχει κάτι να ρωτήσει μπορεί πολύ απλά να σηκωθεί από τον καναπέ του και να πάει στα γραφεία του κόμματος, να καταθέσει τα ερωτηματά του, τις ενστάσεις του και όποια απορία έχει, για να πάρει την επίσημη απάντηση και όχι τις κατ’ εκτίμηση των δήθεν ΚΚΕ.

Ασφαλώς και δεν περιμένoυμε από κανένα, από όλα αυτά τα παληκαράκια που στέλνουν κατά καιρούς σχόλια, να σχολιάσει, γι αυτό το λόγο και είναι κλειστά τα περισσότερα σχόλια σε τούτο το blog.

Εντελώς δικό σας.

Οι πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά

Δεν είναι η πρώτη φορά που αστικά Μέσα Ενημέρωσης και διάφοροι Κουκουεδολόγοι επιχειρούν να προκαλέσουν συγχύσεις στους εργαζόμενους και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, κατασκευάζοντας αντιΚΚΕ σενάρια και μύθους.

Οπως επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που τη σκυτάλη αρπάζουν διάφοροι φορείς του οπορτουνισμού και του ηλεκτρονικού φραξιονισμού, που ζούνε και δικαιολογούν την ύπαρξή τους μέσω των αντιΚΚΕ επιθέσεων.

Αυτό ακριβώς γίνεται κι αυτές τις μέρες με ένα συνηθισμένο άρθρο μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που θέτει βασικές ιδεολογικές, πολιτικές θέσεις του Κόμματος, το οποίο γράφτηκε -και αυτό αποκρύπτεται- για το θεωρητικό περιοδικό του Γερμανικού ΚΚ, ως παρέμβαση στις συζητήσεις που γίνονται στο διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Τέτοια άρθρα, που προβάλλουν και υπερασπίζονται τη στρατηγική και την τακτική του ΚΚΕ, που παρεμβαίνουν στην ιδεολογική διαπάλη για κρίσιμα ζητήματα, είναι πολύ συνηθισμένη πρακτική που ακολουθεί το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, με αρθρογραφία του ενός ή του άλλου στελέχους του.

Ακριβώς αυτό έγινε και αυτή τη φορά.

Γιατί, όμως ένα συνηθισμένο άρθρο, το οποίο συγκεντρώνει την προσοχή του σε γνωστά ιδεολογικά ζητήματα, που αναφέρονται στα συνεδριακά ντοκουμέντα, στις επεξεργασίες του ΚΚΕ και δίνει απαντήσεις σε απόψεις που διαστρεβλώνουν τη Μαρξιστική – Λενινιστική θεωρία και υπερασπίζονται τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, πήρε τέτοια δημοσιότητα;

Γιατί απ’ άλλους παρουσιάστηκε ως νέα «πλατφόρμα» και απ’ άλλους ως «αυθαίρετη υπέρβαση συνεδριακών αποφάσεων» και απόπειρα ακύρωσης των άμεσων στόχων πάλης; Γιατί έγινε αφετηρία ενός κυνηγητού μαγισσών, ψευδολογιών, μέχρι και προβοκάτσιας; Ο στόχος είναι ολοφάνερος.

Οι αντίπαλοι του ΚΚΕ, απολογητές του καπιταλισμού και οπορτουνιστές, επιδιώκουν να χτυπήσουν το Κόμμα μας παραμονές του 19ου Συνεδρίου, να διαστρεβλώσουν την πολιτική του και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και να παρουσιάσουν το ΚΚΕ σαν κόμμα που σπαράσσεται από εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις για τις «καρέκλες». Απαντάμε σ’ αυτούς τους αντιπάλους του ΚΚΕ και στους κάθε λογής μηχανισμούς ότι κρίνουν «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών και τα στελέχη του είναι στρατιώτες που παλεύουν ανιδιοτελώς για υψηλά ιδανικά και αξίες. Παλεύουν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για τα λαϊκά συμφέροντα απαλλαγμένοι, όπως ταιριάζει στους κομμουνιστές, από το άγχος της προβολής, του κυνηγητού θέσεων και αξιωμάτων με ένα στόχο:

Πώς καλύτερα θα υπηρετήσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του, πώς θα υπερασπιστούν την επαναστατική στρατηγική που κατέκτησε μέσα στην πορεία του χρόνου και είναι καρφί στο μάτι των ταξικών αντιπάλων της εργατικής τάξης και των οπορτουνιστών, που είναι φορείς της υποταγής και της ταξικής συμφιλίωσης.

Γι’ αυτό δεν περνούν, ούτε θα περάσουν αυτά τα βρώμικα παιχνίδια.

Το ΚΚΕ οργανωμένα, συλλογικά προχωράει προς το 19ο Συνέδριό του, δυναμώνοντας την ενότητα θέλησης και δράσης, ενισχύοντας την πάλη του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου θα δώσουν ώθηση σ’ αυτόν τον αγώνα και θα συμβάλλουν στη συγκέντρωση και στην προετοιμασία εργατικών, λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Οι κάθε λογής πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά.

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι Δημοσιολόγοι των Αστικών Φυλλάδων θα Διαψευστούν για Άλλη μια Φορά

Ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» δημοσίευσε άρθρο του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο – όπως σημειωνόταν άλλωστε στην εφημερίδα – βασίστηκε σε αποσπάσματα άρθρου που γράφτηκε στο θεωρητικό περιοδικό Marxistische Blαtter του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο άρθρο γινόταν μια ανασκόπηση της στρατηγικής του ΚΚΕ, υπό το φως της πείρας από τις διεθνείς σχέσεις του Κόμματος και τη διαπάλη που αναπτύσσεται στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που η αρχική δημοσίευση του άρθρου έγινε στο περιοδικό του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτήν την αυταπόδεικτη πραγματικότητα, το (ηλεκτρονικό) «Βήμα» της αστικής προπαγάνδας, την παρουσίασε σε δημοσίευμά του τη Δευτέρα με τον πηχυαίο τίτλο «Το νέο ιδεολογικό μανιφέστο του ΚΚΕ» (!), πασπαλισμένο με σενάρια για αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ. Υπονοώντας ότι η στρατηγική του ΚΚΕ αλλάζει, υπό το βάρος της εκλογικής συρρίκνωσης του Κόμματος, το «Βήμα» γράφει ότι «το κείμενο αυτό είναι ένα νέο ιδεολογικό μανιφέστο (…) καθώς το κόμμα βρίσκεται στα χαμηλότερα ποσοστά του μετά τη μεταπολίτευση, έχουν αρχίσει οι προσπάθειες ενοποίησης του χώρου γύρω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ανεβάζει τα ποσοστά του». Η προσπάθεια του «Βήματος» να παρουσιάσει την επιθυμία του (άρα την επιθυμία της αστικής τάξης) για πραγματικότητα, βγάζει μάτι. Θα ήθελαν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει την επαναστατική του στρατηγική, να γίνει ένα κόμμα της διαχείρισης, να πάψει να αποτελεί σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα για τις επιστημονικές του επεξεργασίες, τη δράση του στο εργατικό λαϊκό κίνημα, τη συμβολή του σε κάθε μικρή και μεγάλη κατάκτηση του λαού. Θα ήθελαν ένα ΚΚΕ της αστικής διαχείρισης, όπως τόσα άλλα «αριστερά» και «κομμουνιστικά» κόμματα για να κάνουν ευκολότερα τη δουλειά τους. Ολοι αυτοί θα μείνουν με την όρεξη. Με οδηγό στη δράση του τις συλλογικά διαμορφωμένες επεξεργασίες και αποφάσεις, το ΚΚΕ θα συνεχίσει με ακόμα μεγαλύτερο φανατισμό να δουλεύει για να ανατρέψει ο λαός την εξουσία των μονοπωλίων. Οσοι προσπαθούν με επιθέσεις, προπαγάνδα και κατασκευασμένα δημοσιεύματα να το ξεστρατίσουν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να φάνε (ξανά) τα μούτρα τους.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Στέφανου Σαράφη 40, Νησάκι, τηλ: 2109711367

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Λαϊκή Επιτροπή Ηλιούπολης, καλεί σε λαϊκή συνέλευση  την Tετάρτη 24 Οκτώβρη  7μ.μ., στην αίθουσα του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης .

Συνάδελφοι  συναγωνιστές – εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι.

Χαιρετίζουμε όλους εσάς που πήρατε μέρος στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος σε όσους συνέβαλαν στην ενημέρωση στην οργάνωση πρώτα και κύρια των απεργιακών αγώνων αλλά και στα συλλαλητήρια στην Ηλιούπολη και στο κέντρο της Αθήνας

Σημαντικοί αγώνες εξελίχτηκαν  με το έμπα του Σεπτέμβρη, με κορυφαίες τις δύο 24ωρες απεργίες και την συγκέντρωση συλλαλητήριο για την επίσκεψη της εκπροσώπου των γερμανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων Άγκελα Μέρκελ. Αγώνες που φέρνουν την σφραγίδα του ταξικού εργατικού κινήματος και του μετώπου της  λαϊκής συμμαχίας.

Ταυτόχρονα με τους απεργιακούς αγώνες πραγματοποιήσαμε:

• Παράσταση διαμαρτυρίας  στην εφορία της Ηλιούπολης για την φοροεπιδρομή και τα χαράτσια.

• Συγκέντρωση στον ΕΟΠΥΥ Ηλιούπολης με πρωτοβουλία του σωματείο των Συνταξιούχων και στήριξη της Λαϊκής Επιτροπής για τα ραντεβού, τα φάρμακα, τους ανασφάλιστους, τον εμβολιασμό των παιδιών, όπου πετύχαμε να δεχθούν όλα τα παιδιά να εμβολιαστούν δωρεάν στον ΕΟΠΥΥ Ηλιούπολης.

• Συμμετοχή στα 2 συλλαλητήρια των ταξικών σωματείων στο Υπουργείο Εργασίας για τους ανέργους.

• Παρεμβάσεις στον τοπικό ΟΑΕΔ , προς τους  Ανέργους και τους υπαλλήλους.

• Παρεμβάσεις για την επανασύνδεση ρεύματος σε  συμπολίτες μας

Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες

Κανείς να μην ξεγελαστεί από την κυβερνητική προπαγάνδα  περί σκληρών διαπραγματεύσεων. διαπραγματεύσεων που αφορούν το  εάν θα μας κόψουν το χέρι το πόδι ή κατευθείαν το κεφάλι Η επίθεση της Κυβέρνησης ,ΤΡΟΙΚΑΣ , μεγαλοεργοδοσίας είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Γι΄ αυτό καλούμαστε όλοι να δώσουμε το παρόν να καταθέσουμε την γνώμη μας και την πρακτική μας συνεισφορά στην οργάνωση του αγώνα. Να αντιστοιχίσουμε την δράση μας στο μέγεθος της επίθεσης, να μπουν νέοι μαχητές στις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας. Αυτό που μας ταιριάζει είναι ο αγώνας με προοπτική, με το κεφάλι ψηλά.  Να συμβάλλουμε σε κίνημα αντίστασης που μπορεί να φτάσει σε μαζική άρνηση πληρωμών. Μαζικό κίνημα πίεσης με βάση τα αιτήματα στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στην γειτονιά μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ

24/10/2012       7.00μμ

ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 Λαϊκή Επιτροπή Ηλιούπολης

Ο διευθυντής του ΙΕΚ Ηλιούπολης: «Δεν θα ανεχθεί «συνδικαλισμούς» στο ΙΕΚ «του»

Διδάσκουν στα παιδιά να υποτάσσονται

Οποιος αγωνίζεται βαφτίζεται «ταραξίας», όπως έγινε σε ΙΕΚ του Λεκανοπεδίου

Μέρος της σχεδιασμένης παρέμβασης που γίνεται στις επαγγελματικές σχολές ώστε οι αυριανοί εργάτες (που στην πλειοψηφία τους ήδη έχουν βγει στη μάχη για το μεροκάματο) να μένουν μακριά από τους αγώνες και την οργάνωση είναι η δράση κάποιων διευθυντών σε Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ) και ΙΕΚ, που έχουν βαλθεί να διδάξουν στους νέους την υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Οι νέοι και οι νέες της μαθητείας ακούνε πως είναι μαθητές και όχι εργαζόμενοι, επομένως δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν, δεν πρέπει να ασχολούνται με τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, πως δεν πρέπει να παραπονιούνται για τα μεροκάματα των 18 ευρώ, αλλά να είναι και ευχαριστημένοι που ο εργοδότης τους δέχεται ως μαθητευόμενους. Αντίστοιχα, η νεολαία στις σχολές κατάρτισης μαθαίνει πως δεν μπορεί να διεκδικεί δημόσια και δωρεάν μόρφωση σήμερα, όπως δεν μπορεί να παλεύει για δουλειά με δικαιώματα αύριο.

Ενα παρόμοιο «μάθημα» παρέδωσε ο διευθυντής στους σπουδαστές του ΙΕΚ της Ηλιούπολης.

Την προηγούμενη Τετάρτη οι σπουδαστές στην ειδικότητα των αυτοματιστών πληροφορήθηκαν πως πρέπει να πληρώσουν 5,50 ευρώ για βιβλία και 80 ευρώ για υλικά, ποσό που μέσα σε δύο μέρες σκαρφάλωσε στα 127 ευρώ λόγω της αύξησης στις τιμές των υλικών. Οι σπουδαστές αντέδρασαν, αφού δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν τα ποσά αυτά. Ανάμεσά τους υπάρχουν άνεργοι, σπουδαστές από επαρχία, παιδιά φτωχών οικογενειών. «Σε όποιον αρέσει» απάντησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο συγκεκριμένος διευθυντής, με τρόπο ειρωνικό και απαξιωτικό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές. Δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό, αλλά χαρακτήρισε τους μαθητές που κινητοποιήθηκαν «ταραξίες» και ανακοίνωσε σε όλη την τάξη πως δε θα ανεχθεί «συνδικαλισμούς» στο ΙΕΚ «του».

Ανάμεσα στο μάθημα της υποταγής και σε αυτό του αγώνα, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες επιλέγουν το δεύτερο. Στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν, απάντησαν ήδη με τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα στο ΙΕΚ. Προχωρούν σε μάζεμα υπογραφών και πραγματοποιούν σήμερα, Τετάρτη, συνέλευση για να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στην απεργία και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ώστε να δώσουν κι αυτοί ένα «μάθημα» στην πολιτική που τους στερεί το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή.

πηγη

 

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ Εκφοβίζει τους εργαζόμενους

Συνεχίζει το «έργο» του ο Δήμαρχος Ηλιούπολης με απειλές και τραμπουκισμούς κατά εργαζομένων και Σωματείου.

Σήμερα το πρωί μίλησε για ψέυτες και ψεύτικες καταγγελίες που θα «… διαψεύσω με επιστολή που θα στείλω στο Ριζοσπάστη για να μάθουν οι …σύντροφοι(!!!!!!!!!) τις ψευτιές σας …»

Κοίτα ποιός μιλάει για αλήθειες και ψέματα. Κοίτα συμπεριφορά και ύφος από τον «προδότη» των συντρόφων του που υπόγραψαν για να πάει να σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση.

Κοίτα τουπέ και αλαζονεία από τον εκλεγμένο για πρώτη φορά, γιατί σε όλο τον πολιτικό του βίο ήταν διορισμένος σε υπουργεία και περιφέρειες, που νομίζει ότι είναι δικτάτορας και αποφασίζει και διατάσει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που «πουλάει τσαμπουκά» στους εργαζόμενους και ασφαλώς δεν θα είναι η τελευταία, έχει μάθει να συμπεριφέρεται έτσι.

Το Σωματείο από την δική του πλευρά έκανε τις κινήσεις που έπρεπε για να προστατέψει τους εργαζόμενους και να περιφρουρήσει την απεργία, στέλνοντας καταγγελία προς τα ΜΜΕ και την ΓΕΣΕΒΕ.

«Καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων

Ο ένας (Τσοχατζόπουλος) στη …φυλακή, ο άλλος (Τζανής) στο …χώμα, ο τρίτος …..;;;

«Αν ήρθαν εδώ για να γραφτούν σε σωματεία και να κάνουν απεργία να φύγουν ή να παραιτηθούν»! Αυτή είναι, σύμφωνα με καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου

Ηλιούπολης, η απάντηση που έδωσε ο δήμαρχος Β. Βαλασόπουλος (ΠΑΣΟΚ) στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την πρόεδρο του Σωματείου, Θ. Καραγιαννίδου, όταν η τελευταία διαμαρτυρήθηκε γιατί αντιδήμαρχοι απειλούσαν και εκφόβιζαν εργαζομένους.

Συγκεκριμένα, το Σωματείο σε επιστολή του (την οποία απέστειλε στη ΓΣΕΒΕΕ) αναφέρει το εξής περιστατικό:

Την προηγούμενη βδομάδα το Σωματείο είχε καλέσει σε συγκέντρωση ενημέρωσης και εγγραφής σε αυτό τους εργαζόμενους που απασχολούνται μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας» στο δήμο. Η συνάντηση αυτή δεν έγινε γιατί, όπως κατήγγειλαν εργαζόμενοι στο Σωματείο, αντιδήμαρχοι τους ενημέρωσαν πως όσοι γραφτούν στο Σωματείο θα απολυθούν ή όσοι παραβρεθούν στη συγκέντρωση, η οποία ήταν προγραμματισμένη μετά τη λήξη της βάρδιας, θα τους κοπεί το μεροκάματο. Επίσης, το Σωματείο καταγγέλλει στην ίδια επιστολή ότι εδώ και μέρες «κυκλοφορεί ευρέως από τη μεριά της διοίκησης ότι η ΓΣΕΒΕΕ θα απολύσει όποιους κάνουν απεργία ή θα θεωρηθούν αδικαιολογήτως απόντες για εκείνη τη μέρα «όπως λέει η σύμβασή τους και θα απολυθούν»»! Οπως γίνεται αντιληπτό, η απάντηση που έδωσε ο δήμαρχος όχι μόνο διέψευσε, αλλά ουσιαστικά επιβεβαίωσε τις καταγγελίες των εργαζομένων και του Σωματείου.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η επιστολή προς τη ΓΣΕΒΕΕ και οι αναφορές σε αυτή προκαλούνται από το γεγονός ότι η ΓΣΕΒΕΕ έπαιξε το ρόλο του μεσάζοντα, αυτού που έκανε τις προσλήψεις των 160 εργαζομένων για λογαριασμό του δήμου, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία. Από τη μεριά της, η ΓΣΕΒΕΕ απάντησε στο Σωματείο ότι «ουδέποτε υπήρξε παρέμβαση μέλους της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ σχετικά με απαγόρευση για συμμετοχή εργαζομένων σε απεργιακές κινητοποιήσεις».»

πηγη

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα Real News στις 7 Οκτώβρη 2012 με τίτλο άρθρου «Αυτοκτόνησε μόλις έμαθε ότι τον ψάχνουν» σχετικά με την  αυτοκτονία (δυστυχώς) του πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδα Τζανή.

.

ΟΤΑΝ Η ΞΕΦΤΥΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Έστειλα το παρακάτω σχόλιο σε δύο blog που κατά καιρούς ξερνάνε βρωμιές κατά του ΚΚΕ. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν και ασφαλώς δεν θα είναι και η τελευταία. Έχουν ένα ωραίο σύστημα παλιό βέβαια αλλά εγγυημένο ως προς την αποτελεσματικότητα του, γράφουν κάποια κείμενα φιλικά προς το ΚΚΕ ή το ΠΑΜΕ και ανάμεσα πετάνε και ένα προβοκατόρικο γεμάτο από λάσπη που όσο και να το «πλύνεις» όλο και κάποια σκιά θα μείνει, όπως έλεγε και ο δικός τους, ο Γκαίμπελς.

Είναι καιρός όμως να τους βγάλουμε στη σέντρα για να μάθει ό λαός το ρόλο τους. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, όλοι εμείς που δεν κάνουμε τους επιστήμονες κομμουνιστές, όλοι εμείς που πιστεύουμε στον κομμουνισμό και έχουμε υποχρέωση να τον προφυλάξουμε από τέτοιου είδους ερπετά.

Δεν είμαι υπερβολικός σε αυτά που λέω, έχω αρκετό καιρό που παρακολουθώ τις βρωμιές τους και νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλο περιθώριο αναμονής. κάνω εγώ την αρχή και πιστεύω ότι θα με ακολουθήσουν κι άλλοι.

Δεν με ενδιαφέρουν τα σχόλια σας και οι βλακείες που θα αναρτήσετε στα blog σας, για τρολ και λοιπά, δεν με ενδιαφέρει αν θα έχω στο blog μας σχόλια για να ηδονίζομαι ότι κάποιος είμαι, όπως συμβαίνει μ εσάς, δεν με νοιάζει ούτε η γνώμη τους ούτε η οποιαδήποτε εντύπωση που θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν για μένα και τους συντρόφους μου που ασχολούμαστε με το αυτό το blog. Η Κόκκινη Ηλιούπολη, είναι ΚΟΚΚΙΝΗ και όχι ξεφτύλα.

Το σχόλιο που έστειλα στον «Lenin Reloaded» και στον «οικοδόμο» είναι το παρακάτω με μια μικρή διαφορά προς τον «οικοδόμο»:

«Δηλαδή λεβέντες, το κείμενο το ανεβάσατε για να δείξετε τους αναρχικούς ή για να την «βρίσκετε» που μπαίνουν τόοοοσοι πολλοί και σχολιάζουν;

Δηλαδή άμα σας στείλουν κάτι για την οικογένειά σας θα το ανεβάσετε για να «δείξετε» ότι οι»‘αλλοι» είναι οι κακοί και εσείς τα καλά παιδιά;

Έχει δίκιο το κόμμα που φυλάγεται από κάτι «κομμουνιστές» σαν και εσάς, που το μόνο που κάνετε είναι να δίνετε τροφή στα βρωμόσκυλα και να επιτίθενται βγάζοντας χολή και σκατά, γιατί δεν κάνετε τίποτα άλλο από το να γινόσαστε ο διάδρομος των φασιστοειδών,  των αριστεροχαρούμενων και των αναρχοαυτόνομων για να έχουν να λένε τις βρωμιές τους για το κόμμα.

Είναι γνωστός πια ο ρόλος σας, όμως τη δουλειά σας την κάνετε με τον πιο βρώμικο τρόπο. Είσαστε μια βρωμοπαρέα από στημένους αντικομμουνιστές που γράφετε με τον γνωστό τρόπο του καλού και του κακού, δέκα «καλά» άρθρα και ένα προβοκατόρικο.

Δεν θα το ανεβάσεις το σχόλιο κι αν το κάνεις θα το κάνεις για να δείξεις ότι δεν έχεις πρόβλημα.

ΝΤΡΟΠΗ ΡΕ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ»

 

ΑντιΠΑΜΕ στοχοπροσήλωση

Από την Τετάρτη 10/10 κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα βίντεο που δείχνει για μια ακόμα φορά δήθεν «αγανακτισμένους», μετρημένους στα δάχτυλα, να γιουχάρουν την πορεία του ΠΑΜΕ. Είναι μια σκηνή που είχε πολυφορεθεί κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της πλατείας αλλά και σε διάφορες απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες που ακολούθησαν. Εγκαιρα είχε επισημανθεί το καθόλου αυθόρμητο στοιχείο αυτών των αντιδράσεων. Αντιθέτως είχε τονιστεί η πολυσυλλεκτικότητα αυτού του τμήματος που χωρούσε μέσα τον καθένα ανώνυμο, χωρίς πολιτική ταυτότητα, κουκουλοφόρο ή μη, από την άκρα δεξιά ως τον α/α χώρο, κρατικούς μηχανισμούς και άλλες ομάδες.

Ιδιαίτερο ρόλο σε τέτοιες ενέργειες έπαιζαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είτε σιγοντάροντας είτε συμμετέχοντας. Υπάρχουν αρκετά βίντεο στο παρελθόν που είναι αδιάψευστος μάρτυρας π.χ. από την ΕΟΣ (Ενωση Οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ) που δημιούργησαν βίντεο τέτοιου περιεχόμενου, με τίτλο «ΠΑΜΕ… πίσω», πλειοδοτώντας στη λογική του συστημικού ΠΑΜΕ που δήθεν οπισθοχωρεί.

Την Τετάρτη 10/10, η «Αυγή» αναφέρθηκε εκ νέου σε δήθεν αυθόρμητο γιουχάισμα στο ΠΑΜΕ κατά την προχτεσινή συγκέντρωση. Η δύναμη της εικόνας όμως, από τη μία εκθέτει όλες αυτές τις δυνάμεις κρούσης και από την άλλη επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.

Στη διεύθυνση http://vimeo.com/51079837, (Σημείωση του blog: Αυτό το βίντεο καταργήθηκε από τον δημιουργό του όταν άρχισε να αποκαλύπτεται η ταύτιση των «αγανακτισμένων» αναρχοαυτόνομων με τους παρακρατικούς που θέλουν να δημιουργήσουν προβοκάτσιες κατά του ΠΑΜΕ, προσέξτε τον τύπο με το μπλέ μπλουζάκι στο 3,18 που δίνει διαταγή να υποχωρήσουν οι «αυθορμήτως» διαμαρτυρόμενοι. Για κακή τους τύχη όμως ο  marasagis το έσωσε στο YouTube δείτε το ΕΔΩ),  υπάρχει ένα βίντεο που δείχνει μια μικρή ομάδα, να γιουχάρει το ΠΑΜΕ με στόχο να προκαλέσει. Χτυπάνε, φτύνουν και ακούγονται εκφράσεις όπως «κομμούνια», «κομμουνάκια», «εθνοπροδότες» κλπ παραπέμποντας σε ομάδες φασιστοειδών. Ο ίδιος ο χειριστής της κάμερας που συμμετέχει ενεργά σε όλο αυτό το σκηνικό, έχει ανεβάσει κατά καιρούς βίντεο στο διαδίκτυο από κινητοποιήσεις α/α ομάδων, από επεισόδια με κουκουλοφόρους, από εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους «Πυρήνες της Φωτιάς» κ.ο.κ. Και αυτό το ετερόκλητο σκηνικό μεγαλώνει σε εύρος, αφού η «Αυγή» διαπίστωσε «χλιαρές αποδοκιμασίες όσων παρευρίσκονταν κατά την αποχώρηση των μελών του ΠΑΜΕ». Η εθνική ενότητα που χωράει στις διαμαρτυρίες της πλατείας και έχει ως στόχο το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ καλά κρατεί. Κάθε άλλη λέξη περιττεύει…

πηγη

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΑΜΕ 9 ΟΚΤΩΒΡΗ 2012

18 Οκτώβρη, να νεκρώσουν τα πάντα! Ομόνοια 10:30 π.μ.

Πρόταση του ΠΑΜΕ για Πανελλαδική Απεργία στις 18 Οκτώβρη

Απευθύνει κάλεσμα προς όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις

Να απαντήσουν άμεσα με Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία στις 18 Οκτώβρη καλεί τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, καθώς συνεχίζονται οι συζητήσεις για το πότε θα κατατεθούν τα μέτρα, και το κίνημα καλείται να λάβει άμεσα αποφάσεις για την κλιμάκωση και οργάνωση των εργατικών αγώνων.

Με το σύνθημα «Όλοι στον αγώνα – Έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε το δίκιο μας» το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τους εργάτες και τις εργάτριες να παλέψουν για να εμποδίσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, να μην αποδεχτούν καμιά θυσία για να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων.

Σε κάλεσμα που απευθύνει σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης

ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΜΑΣ ΑΛΥΣΟΔΕΝΟΥΝ!

Η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας προχωρά σε ένα νέο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης. Καταργεί την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση. Καταργεί τον κατώτερο μισθό και μεροκάματο, τσακίζει το 5ήμερο – 8ωρο, χτυπάει την κυριακάτικη αργία, καταργεί στην ουσία τη βάση υπολογισμού των κλαδικών συμβάσεων και όσα επιδόματα βασίζονται στον κατώτερο μισθό. Σχεδιάζει να επιβάλλει μισθούς και μεροκάματα 400 – 500 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους.

Τα μέτρα πτώχευσης του λαού δεν έχουν σχέση με το χρέος και τα ελλείμματα, την αντιμετώπιση της ανεργίας, ούτε είναι για το καλό της χώρας. Τα νέα βάρβαρα μέτρα όπως και τα προηγούμενα έχουν κερδισμένους τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τη μεγαλοεργοδοσία. Είναι μέτρα για να στηριχθεί και να αυξηθεί η κερδοφορία τους. Είναι ένα ακόμη δώρο στη μεγάλη εργοδοσία, ικανοποιούν πάγια αιτήματά της.

Δεν πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη σκλαβιά.

Να μη σκύψουμε το κεφάλι!

Να μη δεχθούμε να δουλεύουμε 13 ώρες τη μέρα χωρίς δικαιώματα, για 400 ευρώ.

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ για να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων.

Η ΕΕ του ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα να απαντήσουν άμεσα με ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, στις 18 Οκτώβρη.

Έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε το δίκιο μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ».

Αποστολή του ΠΑΜΕ στη Ρώμη – 3 Οκτώβρη, Διεθνής Ημέρα Δράσης

Το ΕΑΜ και το σήμερα

Του Μάκη ΜΑΪΛΗ

Στην επίθεση εναντίον της στρατηγικής του ΚΚΕ, με στόχο να μετατραπεί το Κόμμα μας σε ένα εργαλείο του διαχειριστικού συρμού τύπου ΣΥΡΙΖΑ και άλλων, οι οπορτουνιστές επιστρατεύουν εδώ και μερικά χρόνια και το ΕΑΜ. Σύμπας ο πολύμορφος και ίδιας ουσίας οπορτουνιστικός χώρος το έχει κάνει σημαία στήριξης της λεγόμενης αντιμνημονιακής πολιτικής του. Υποστηρίζουν ότι σήμερα που η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες κατοχής, όπως λένε, επιβάλλεται με πρωτοβουλία της Αριστεράς να δημιουργηθεί ένα μέτωπο για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία, ανάλογο με το ΕΑΜ.

Σε αυτή τη βάση προβάλλουν την τότε στρατηγική του ΚΚΕ, για να υπονομεύσουν τη σημερινή, που την ονοματίζουν σεχταριστική και τροτσκιστική, κατηγορώντας το Κόμμα μας ότι, με την κριτική που ασκούμε βγάζοντας συμπεράσματα από εκείνα τα χρόνια, επί της ουσίας τοποθετούμαστε κατά της ίδρυσης του ΕΑΜ! Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…

Δε φτάνει ότι καπηλεύονται το ΕΑΜ. Την ίδια στιγμή αποσιωπούν βασικά χαρακτηριστικά του ΕΑΜικού κινήματος και επιχειρούν επιπόλαιες αναλύσεις που τελικά οδηγούν στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Τις παρακαταθήκες των μεγάλων λαϊκών ξεσηκωμών τις έχουν πετάξει.

«Ξεχνούν» ότι το ΕΑΜ δεν ήταν αποκλειστικά και κυρίως μια συμμαχία κομμάτων, αλλά ότι είχε κορμό του την εργατική τάξη (πρώτα ιδρύθηκε το Εργατικό ΕΑΜ). «Ξεχνούν» ότι στις γραμμές του εκφραζόταν η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Οτι στο μαζικό λαϊκό ηρωισμό την πρώτη θέση κατείχε η οργανωμένη δύναμη του κόμματος νέου τύπου, του Κομμουνιστικού Κόμματος. Και βεβαίως «ξεχνούν» ότι το ΕΑΜ χρησιμοποίησε όλες τις μορφές πάλης, και την ένοπλη. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, σωρεία των οποίων μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ; Τι σχέση έχουν με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που εδώ και 20 χρόνια έβαλαν πλάτη να περάσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις; Τι σχέση έχουν με τον κυβερνητισμό τους;

 

Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στον ένοπλο αγώνα ενάντια στην τριπλή κατοχή με την Αντίσταση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, δυο φορές, το Δεκέμβρη του 1944 και στην τρίχρονη πάλη (1946 – 1949) του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), το εργατικό κίνημα με επικεφαλής το ΚΚΕ και το σύμμαχο αγροτικό κίνημα συγκρούστηκαν ένοπλα με την αστική εξουσία, την οποία στήριξαν με άμεση στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση η Μ. Βρετανία και οι ΗΠΑ στη συνέχεια.

Η πάλη του ΚΚΕ κατά τη δεκαετία 1940 – 1949, με τον ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη του 1944 και το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (1946 – 1949), αποτελεί τη μεγαλύτερη προσφορά του Κόμματός μας στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, καθώς και τη μεγαλύτερη συμβολή του στη δράση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος κατά τον 20ό αιώνα.

Ωστόσο, επιβεβαιώθηκε και στην Ελλάδα και διεθνώς ότι μεγαλειώδη κινήματα είναι καταδικασμένα σε βέβαιη ήττα αν δεν μπορέσει η πρωτοπορία τους να λύσει σωστά το θεμελιώδες ζήτημα κάθε αγώνα, αυτό της εξουσίας.

Το 1944 διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση και το ζήτημα της εξουσίας τέθηκε εξ αντικειμένου. Τις μέρες της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (Οκτώβρης του 1944) δεν υπήρχε ακόμα κυβέρνηση στην Ελλάδα και οι αστικές πολιτικές ηγεσίες είχαν χάσει τη δυνατότητα να χειραγωγούν πλατιές λαϊκές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, οι κοινωνικοπολιτικές αντιθέσεις ήταν στο έπακρο οξυμένες και το ΕΑΜ με τον ΕΛΑΣ κυριαρχούσαν σχεδόν στο σύνολο της χώρας.

 

Η επαναστατική κατάσταση αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο της ταξικής πάλης. Η διαμόρφωσή της θέτει το ζήτημα είτε της εφόδου του επαναστατικού κινήματος για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και καμιάς άλλης (αφού άλλη προς τα μπρος δεν υπάρχει), είτε, αν την παραγνωρίσεις, οδηγεί στο πισωγύρισμα και στην αναδίπλωση του κινήματος. Εκείνο το διάστημα συνέβη το δεύτερο. Γιατί; Γιατί το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να εντάξει στη στρατηγική του την εθνικοαπελευθερωτική πάλη ως κρίκο για την κατάκτηση της εξουσίας.

«Οπως στην Κατοχή το ίδιο και τώρα: Αντίσταση», έγραψε ο Μανώλης Γλέζος, προλογίζοντας την επανέκδοση από την «Αυγή» της μπροσούρας του Δημήτρη Γληνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Και ο ιστορικός Σπύρος Ασδραχάς, στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γλέζο, έγραψε: «Η επικαιρότητα του ιδρυτικού κειμένου είναι προφανής».

Και καλά ο Μ. Γλέζος, που επειδή πήρε μέρος στην ΕΑΜική Αντίσταση θεωρεί ότι είναι ο αυθεντικός να αναλύει το ΕΑΜ και την πορεία του. Μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Αλλά από τον Σπ. Ασδραχά θα περίμενε κανείς μία ορισμένη αντικειμενικότητα λόγω της ιδιότητάς του ως ιστορικού. Ομως, αποδείχνεται ότι αυτό είναι αδύνατο να συμβεί, αφού αντικρίζει τα γεγονότα της Κατοχής και το ΕΑΜ από τη σημερινή οπορτουνιστική – σοσιαλδημοκρατική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ίδια με τους παραπάνω αναγράφονται σε σειρά ιστοσελίδων (π.χ. στην Ισκρα του Π. Λαφαζάνη), όπου γίνεται λόγος για τους «συμβιβασμούς της ηγεσίας του ΚΚΕ με τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό», δίχως βέβαια να εξηγούν ποιες βαθύτερες αιτίες οδήγησαν στους συγκεκριμένους συμβιβασμούς. Ισως προέκυψαν από το πουθενά…

Πάντως, φέρνουν όλα τα ζητήματα στα μέτρα τους. Οι ίδιοι που σήμερα καταγγέλλουν τη στρατηγική του ΚΚΕ ως αιτία της εκλογικής του μείωσης στις δεύτερες εκλογές, επειδή έτσι τους συμφέρει, θεωρούν ότι είναι άσχετα με τη στρατηγική του ΚΚΕ πελώρια στρατηγικής σημασίας λάθη, όπως οι συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας! Πάλι επειδή έτσι τους συμφέρει. Μία εκλογική μείωση οφείλεται κατ’ αυτούς στη στρατηγική του ΚΚΕ, ενώ λάθη που αφόπλισαν το κίνημα, όχι!…

Η προβληματική στρατηγική είχε ως αποτέλεσμα την ένταξη του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ), το 1943. Κυρίως όμως εκδηλώθηκε την άνοιξη του 1944, όταν αντιπροσωπείες του ΚΚΕ, της κυβέρνησης του βουνού (ΠΕΕΑ), του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ πήραν μέρος στη σύσκεψη του Λιβάνου μαζί με όλους τους αστούς πολιτικούς, που είχαν εγκαταλείψει το λαό στην Κατοχή και από το Κάιρο και το Λονδίνο σχεδίαζαν την υπονομευτική δράση τους κατά του ΕΑΜ, σε συνεργασία με τους Εγγλέζους.

Από τη σύσκεψη του Λιβάνου προέκυψε η λεγόμενη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το ΕΑΜ πήρε μέρος τελικά σε αυτή την κυβέρνηση με πέντε υπουργούς (Οικονομικών, Γεωργίας, Εργασίας, Εθνικής Οικονομίας, Δημοσίων Εργων) και έναν υφυπουργό (Οικονομικών). Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ήρθε στην Ελλάδα μια βδομάδα μετά την απελευθέρωση.

Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ σε αυτή την κυβέρνηση συνιστούσε εγκλωβισμό τους στην αστική πολιτική, η οποία είχε στόχο το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος και την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, ώστε να εδραιωθεί και να θωρακιστεί η αστική εξουσία.

Σε αυτό το πλαίσιο είναι αξιοσημείωτο και το εξής: Η παρουσία έξι ΕΑΜιτών υπουργών στην κυβέρνηση (ανάμεσά τους πρώτα στελέχη του ΚΚΕ, οι Γιάννης Ζεύγος και Μιλτιάδης Πορφυρογένης) όχι μόνο δε συνέβαλε στη λήψη ουσιαστικών φιλολαϊκών μέτρων, αλλά και υποχρέωσε τους ΕΑΜίτες υπουργούς να συναινέσουν σε μέτρα τα οποία δεν είχαν φιλολαϊκό χαρακτήρα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ψηφίστηκε νόμος, άρθρο του οποίου προέβλεπε απολύσεις εργατών. Οριζε: «Βιομηχανικαί Επιχειρήσεις, το προσωπικό των οποίων υπάγεται εις την ασφάλισιν του παρόντος Νόμου δύνανται να θέτουν το πλεονάζον τμήμα τούτου εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(Εφημερίς της Κυβερνήσεως, 11 Νοέμβρη 1944, αριθμός φύλλου 15).

Την ίδια στιγμή που η πείνα και η εξαθλίωση οργίαζαν, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας καθόρισε τα μεροκάματα στο ύψος των 240 – 300 δραχμών. Περιττό να ειπωθεί ότι οργίαζε και η κερδοσκοπία, στα παιχνίδια της ανατίμησης της χρυσής λίρας και της συναλλαγής με χρυσές λίρες, την ώρα που η δραχμή ήταν σταθεροποιημένη στη χάρτινη λίρα.

Το αποτέλεσμα ήταν να επικρατεί αναστάτωση στην εργατική τάξη, ενώ η ΓΣΕΕ πραγματοποίησε διάβημα στην κυβέρνηση ζητώντας «αύξηση 50% στα σημερινά μεροκάματα, που είναι 2 – 2½ φορές μεγαλύτερα από τα προπολεμικά, ενώ ο τιμάριθμος για τα βασικά είδη διατροφής είναι σε σύγκριση με τον προπολεμικό 6 – 20. (…) Η ύψωση στις τιμές τις τελευταίες μέρες έχει φέρει σε μεγάλη απελπισία όχι μόνο τον εργατικό κόσμο, αλλά όλες χωρίς εξαίρεση τις φτωχές λαϊκές τάξεις»(«Ριζοσπάστης», 28 Νοέμβρη 1944).

Γιατί συνέβαιναν αυτά; Ηταν αντεργατικές δυνάμεις το ΚΚΕ και το ΕΑΜ; Ασφαλώς όχι! Συνέβαιναν, γιατί από τη στιγμή που το ΚΚΕ παρέμενε στην κυβέρνηση, ήταν υποχρεωμένο να αποδέχεται τη βασική γραμμή της αστικής οικονομικής πολιτικής που εξέφραζε τα συμφέροντα των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων. Εξ αντικειμένου συρόταν σε αυτή την πολιτική, προκειμένου να μη θυσιάσει τη στρατηγική της Εθνικής Ενότητας. Αλλωστε, και στο πρώτο διάγγελμα της ΠΕΕΑ προς τον ελληνικό λαό η ατομική ιδιοκτησία κατοχυρωνόταν ως δικαίωμα.

Επιβεβαιώνεται (βρίσκεται και εδώ η επικαιρότητα των συμπερασμάτων από εκείνη την περίοδο) ότι η συμμετοχή κομμουνιστών σε διακυβέρνηση πάνω στο καπιταλιστικό έδαφος όχι μόνο δε συμβάλλει στη χάραξη φιλολαϊκής γραμμής, αλλά και εξασθενεί μέχρι και εκμηδενίζει την ικανότητα του Κόμματος να οργανώσει, να προσανατολίσει την ταξική πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου.

Είναι και αυτή η εμπειρία που δίνει απάντηση στην άποψη πολλών ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε «κυβέρνηση της αριστεράς» θα περιόριζε την αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ και θα τον υποχρέωνε να μην τα διπλώσει απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου και της ΕΕ. Αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί, από τη στιγμή που η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα σήμαινε αποδοχή της άποψης ότι είναι δυνατό να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην ΕΕ και με τα μονοπώλια να κυριαρχούν.

Η παραπάνω θέση οδηγεί και στο να είναι λόγια του αέρα ότι η «αριστερή κυβέρνηση» θα καταργήσει τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση. Είναι λόγια του αέρα γιατί η κατάργησή τους σημαίνει απευθείας σύγκρουση όχι μόνο με την Ευρωζώνη, αλλά και με την ΕΕ. Επομένως, ή συγκρούεσαι με αυτήν, αλλά και με την εγχώρια αστική τάξη και πηγαίνεις τη σύγκρουση μέχρι το τέλος, δηλαδή στην αποδέσμευση και στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ή αναζητάς διέξοδο μαζί με το κεφάλαιο!…

Στην Κατοχή υπήρξε συμβιβασμός από την πλευρά του ΚΚΕ και με εγχώριες αστικές πολιτικές δυνάμεις και με τους Εγγλέζους, συμβιβασμός που δεν αντανακλούσε τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων, ούτε έδινε ώθηση στην ταξική πάλη. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Γ. Παπανδρέου είχε προταθεί να αναλάβει την ηγεσία του ΕΑΜ, αλλά αυτός αρνήθηκε.

Στα χρόνια της Κατοχής, γινόταν λόγος για λαϊκή δημοκρατία – λαοκρατία και λαϊκή δημοκρατική επανάσταση, επί της ουσίας ένα στάδιο πριν την επαναστατική εργατική εξουσία, που είχε τα χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος.

Η Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (τελευταία βδομάδα του Δεκέμβρη του 1942) υπογράμμισε ως εξής το στόχο του:

«Η συγκρότηση προσωρινής κυβέρνησης από τα κόμματα και οργανώσεις που αγωνίζονται σύμφωνα με τους σκοπούς του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου αμέσως μετά το διώξιμο του ξένου καταχτητή – η οποία θα αποκαταστήσει τις λαϊκές ελευθερίες, θα ενεργήσει ελεύθερο δημοψήφισμα για τη λύση του πολιτειακού ζητήματος και εκλογές συντακτικής εθνοσυνέλευσης με το αναλογικό εκλογικό σύστημα – αποτελεί τον πιο σωστό τρόπο λύσης του εσωτερικού ζητήματος και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού (…) Η πραγματοποίηση του άμεσου πολιτικού σκοπού του Κόμματός μας – εθνική απελευθέρωση και λαοκρατική λύση του εσωτερικού καθεστώτος – αποτελεί στη συγκεκριμένη στιγμή τη μοναδική επαναστατική θέση».

Επιβεβαιώθηκε ότι «ο άμεσος πολιτικός στόχος», δηλαδή το λεγόμενο σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους, όχι μόνο δεν είναι βήμα μπροστά, αλλά αποτελεί πισωγύρισμα.

Εκφραση της παραπάνω γραμμής ήταν και η παρακάτω τοποθέτηση του Γιώργη Σιάντου (Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ) στην ΠΕΕΑ (27.7.1944), σε συζήτηση σχετική με τις διαπραγματεύσεις στο Λίβανο και το ενδεχόμενο συμμετοχής της ΠΕΕΑ στην κυβέρνηση Παπανδρέου:

«…Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μάς πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό (…) Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, αλλαγές της κατάστασης (…) Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη».

Αυτή την τοποθέτηση επανέλαβε και το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1945). Η εισήγηση της ΚΕ προς το 7ο Συνέδριο ανέφερε χαρακτηριστικά:

«…Η Συμφωνία του Λιβάνου δεν ήταν λάθος, γιατί ήταν μέσα στην πολιτική μας της εθνικής ενότητας και της ομαλής δημοκρατικής λύσης των εσωτερικών ζητημάτων. Το ίδιο επιδιώξαμε και με τη Συμφωνία της Καζέρτας»(Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1949 – 1968, Β’ Τόμος, σελ. 618-619).

Με τη Συμφωνία της Καζέρτας ο ΕΛΑΣ έθετε τις δυνάμεις του κάτω από τις διαταγές του Εγγλέζου στρατηγού Σκόμπι, ο οποίος ορίστηκε «στρατηγός διοικών τας Δυνάμεις εν Ελλάδι».

Ο στόχος για ένα εκσυγχρονισμένο αστικό δημοκρατικό καθεστώς (έστω κι αν το ονομάζαμε λαοκρατία, δεν έχει καμιά σημασία) οδηγούσε σε σύμπτωση και με σειρά πολιτικών δυνάμεων, που είχαν στόχο την εγκαθίδρυση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η διαφορά βρισκόταν στο εξής: Επρεπε πρώτα να αλλάξουν σε όφελός τους το συσχετισμό δυνάμεων, ώστε να κυριαρχήσουν. Αυτό μπορούσαν να το πετύχουν, όπως και το πέτυχαν, μόνο με την άγρια καταστολή. Και εδώ ακριβώς έγινε η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς (μαζί τους οι Εγγλέζοι) και το ΕΑΜ. Σε αυτή την περίπτωση λαϊκή ευοίωνη προοπτική αποτελούσε μόνο η σχεδιασμένη σύγκρουση για την εξουσία και μάλιστα στην πιο ευνοϊκή περίοδο και φάση για λογαριασμό των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων. Δηλαδή, έτσι ή αλλιώς, συνειδητά ή μη συνειδητά, ετίθετο το θέμα του «ποιος – ποιον».

Τα παραπάνω προβλήματα στρατηγικής δεν αφορούσαν μόνο το ΚΚΕ. Το κομμουνιστικό κίνημα στις καπιταλιστικές χώρες καταγράφηκε ως παράγοντας ανάπτυξης εργατικών αγώνων, αλλά δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της πραγματικής εργατικής πρωτοπορίας, να οργανώσει την πάλη για την εργατική εξουσία. Η αδυναμία επεξεργασίας επαναστατικής στρατηγικής είχε εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και συνεχίστηκε και μετά από αυτόν.

Τελικά, η στρατηγική του ΚΚΕ άλλαξε το Γενάρη του 1949 (5η Ολομέλεια της ΚΕ), ενώ διαρκούσε ο αγώνας του ΔΣΕ. Και τέθηκε ο στόχος της πάλης για το σοσιαλισμό, γεγονός που παρέκαμπτε το αστικοδημοκρατικό στάδιο.

Επομένως, όταν κρίνεται η στρατηγική του ΚΚΕ, αυτό πρέπει να γίνεται αντικειμενικά και όχι με κορόνες «σύγχρονης εθνικοαπελευθερωτικής πάλης», που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα γιατί:

Η Ελλάδα δε βρίσκεται υπό κατοχή. Υπό κατοχή τη βλέπουν και η «Χρυσή Αυγή» και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και διάφοροι καλοζωισμένοι καθηγητές των τηλεοπτικών παραθύρων. Η αστική τάξη στην Ελλάδα και συμμετέχει και κερδίζει από το πλιάτσικο σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Από την άλλη τα μέτρα των μνημονίων εφαρμόζονται και στις χώρες που δεν έχουν μνημόνια και άρχισαν να μπαίνουν σε εφαρμογή από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που την ψήφισαν όλοι πλην του ΚΚΕ. Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τα αντιλαϊκά μέτρα.

Αν το ΚΚΕ εγκατέλειπε την παραπάνω ανάλυση και την πολιτική που απορρέει από αυτή, θα προσχωρούσε στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, είτε το ήθελε είτε όχι.

Πάντως, είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στο ΚΚΕ γινόταν και γίνεται επίθεση για τη δήθεν λαθεμένη στρατηγική του, κρίνοντας βασικά από το εκλογικό του ποσοστό. Για κανένα άλλο κόμμα δεν έθεσαν τέτοιο ζήτημα και οι αστοί και οι δημοσιογράφοι τους και οι οπορτουνιστές. Ούτε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε 3-4%, ούτε όταν το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε από το 42 στο 12%. Και τότε και τώρα η στρατηγική τους ήταν σωστή για το λαό. Αντίθετα, του ΚΚΕ είναι λαθεμένη και όταν ανεβαίνει εκλογικά!…

Φυσικό είναι για όσους επιθυμούν μία στρατηγική που θα έχει το σοσιαλισμό στον… ορίζοντα, δηλαδή στη Δευτέρα Παρουσία, αλλά ποτέ ως στόχο αναγκαίο και επίκαιρο.