94 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΕΦ

Τρεις ώρες γεμάτες πολιτισμό, συντροφικότητα, αγωνία, συγκίνηση, αλληλεγγύη μεταξύ εργατών – εργατριών, μαθητών – μαθητριών, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων μελών, φίλων και οπαδών του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Τρείς ώρες γεμάτες με ελπίδα και προοπτική για το αύριο, για ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση του μόχθου μας από τους καπιταλιστές.

Υπέροχη βραδιά με νέους και ηλικιωμένουν να δακρίζουν από συγκίνηση στο άκουσμα των τραγουδιών – ύμνων που γράφτηκαν για τον ακατάπαυστο για 94 χρόνια αγώνα των κομμουνιστών, με τις εκτελέσεις, εξορίες, βασανιστήρια.

 Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που νεολαίος απευθυνόμενος σε, πιθανά γνωστό του, υπερήλικα του λέει: Μπάρμπα τι κάνεις έδω, το παίζεις τζόβενο; για να έρθει η απάντηση: Όχι σύντροφάκι μου, πολύ απλά …αναπνέω!!!

Λόγια που μόνο από το στόμα ενός κομμουνιστή μπορούν να βγουν. Μόνο από έναν κομμουνιστή, που βλέπει τη νεολαία σαν ελπίδα και όχι σαν τον αντίπαλο που θα του πάρει τη θέση, που είναι κακομαθημένο κ…παιδο.

 

 

Γιατί δε διαδήλωσαν, οι του ΣΥΡΙΖΑ, έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ;

Μετά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Σ. Πέρες του Ισρήλ και τις αντιδράσεις που προκάλεσε και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αυγή της 19/08/2012 δημοσιεύθηκε ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής όπου αναφέρονταν σαν «αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα δέχεται αιτήματα συναντήσεων και από αρχηγούς κρατών ή υψηλόβαθμους κρατικούς παράγοντες άλλων χωρών, με την πολιτική των οποίων έχει ριζικές διαφωνίες (…) γιατί έτσι θα δίνεται η ευκαιρία στην πολιτική μας παράταξη να θέτει με διαφανή και κατηγορηματικό τρόπο τις θέσεις της, τους προβληματισμούς της και τις διαφωνίες της».
Με ίδιο κείμενο σημειώνονταν ότι «το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής απορρίπτει τους φόβους για αλλαγή πολιτικής».
 Πριν ο κόκορας λαλήσει τρεις φορές άρχισε νέα σφαγή στην Παλαιστίνη. Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του ζήτησε «από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει τώρα τη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με το Ισραήλ. Να κλείσει τώρα τη βάση της Σούδας και γενικότερα να μην δοθούν το έδαφος, τα λιμάνια κι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Συρίας και του Ιράν, που θα οδηγήσει σε μεγάλες αιματοχυσίες και καταστροφές το λαό της Ελλάδας και τους άλλους λαούς της περιοχής μας». Και όπως ήταν αυτονόητο οργάνωσε τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου έτσι που να καταλήξει στην ισραηλινή πρεσβεία. Η κυβέρνηση επιχείρησε να απαγορεύσει την πορεία, αλλά κάτω από την επιμονή του ΚΚΕ να φτάσουν όλοι οι διαδηλωτές στην ισραηλινή πρεσβεία, πράγματι χιλιάδες και χιλιάδες διαδηλωτές από όλα σχεδόν τα συγκροτημένα μπλοκ έφτασαν τελικά στην πρεσβεία του Ισραήλ.Όλα… σχεδόν. Γιατί, ορισμένοι δεν επιχείρησαν καν να πλησιάσουν στην πρεσβεία. Κι αυτά ήταν τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άραγε; Σημαίνει κάτι αυτό για την πολιτική του που, όπως δήλωνε, δεν αλλάζει;

ΠΗΓΗ:

Τι επιδιώκει η συγχορδία στον Τύπο για το ΚΚΕ;

— Τι υπηρετούν τα δημοσιεύματα και τα σχόλια στον Τύπο σχετικά με τη στάση του ΚΚΕ για τον προϋπολογισμό στη Βουλή;

Τις τελευταίες μέρες υπήρξε στον αστικό Τύπο μπαράζ δημοσιευμάτων που είτε «επαινούσαν» το ΚΚΕ για τη στάση που κράτησε στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, είτε χρέωναν στο ΚΚΕ ότι με την επιχειρηματολογία του ενισχύει τη θέση της κυβέρνησης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τα κομματικά και φίλια έντυπα, αναπαράγει την άθλια λογική ότι «όποιος μας κάνει κριτική, είναι με την κυβέρνηση»… Σε τέτοια προπαγάνδα διέπρεπε το ΠΑΣΟΚ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι στηρίζει τη ΝΔ, επειδή αποκάλυπτε και πολεμούσε ενιαία τη στρατηγική του δικομματισμού. Το ίδιο κάνει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να κατοχυρωθεί σαν το ένα σκέλος του νέου δίπολου, στη λογική «ή με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ» και ταυτόχρονα να πει ότι το ΚΚΕ είναι συστημικό κόμμα.

Την ίδια στόχευση υπηρετεί συνολικά η προπαγάνδα του αστικού συστήματος, είτε επαινεί, είτε συκοφαντεί το ΚΚΕ. Τα ίδια Μέσα, που σε άλλη συγκυρία έβαζαν ακόμα και θέμα νομιμότητας του ΚΚΕ (!) το παρουσίαζαν μες τη βδομάδα σαν «νηφάλια και θεσμική» δύναμη, επειδή αυτό υπηρετεί την προπαγάνδα τους στη συγκυρία. Παρουσιάζουν αποσπασματικά τα όσα λέει το ΚΚΕ και τα διαστρεβλώνουν για να αντιπαρατεθούν στο μείγμα διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΚΕ πολεμάει εξίσου τη δική τους πολιτική, το δικό τους μείγμα εξαθλίωσης του λαού. Προσπαθούν ταυτόχρονα να φτιάξουν για το ΚΚΕ την εικόνα ενός κόμματος του συστήματος, για να πουν στο λαό ότι είναι μια από τα ίδια και πως η στρατηγική του, στρατηγική ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της, οδηγεί στο «μια από τα ίδια».

Αυτή η τακτική είναι η άλλη όψη της πολεμικής σε βάρος του ΚΚΕ με αντικομμουνισμό, συκοφαντίες και απειλές στο κίνημα. Ο στόχος είναι ενιαίος: Να δημιουργήσουν συγχύσεις στο λαό, να σπείρουν αμφιβολίες για το ΚΚΕ και τη συνέπεια με την οποία πολεμάει κάθε μορφή διαχείρισης, που πτωχεύει τη λαϊκή οικογένεια για να σωθούν τα μονοπώλια από την κρίση, είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ό,τι άλλο γεννήσει ή κατασκευάσει στην εξέλιξή της η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Για την ώρα αυτή η τακτική πάει να ενισχύσει το ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του ΚΚΕ και βεβαίως τους δύο πόλους συνολικά. ΝΔ και κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ.Να μην τους δώσει χώρο ο λαός να «πατήσουν» την προπαγάνδα τους, να τους γυρίσει την πλάτη. Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδά τους και αποκαλύπτεται ο ρόλος τους στη θωράκιση του συστήματος, τόσο θα προσπαθούν να υπονομεύσουν το ΚΚΕ με τακτική «καρότο – μαστίγιο». Τόσα χρόνια, τίποτα δε διδάχτηκαν από την αδυναμία τους να βγάλουν από τη μέση το Κόμμα. Για μια ακόμη φορά θα φάνε τα μούτρα τους.

Τι δείχνει το παράδειγμα της «Cosco»;

— Περίσσεψαν χτες οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την επιχειρηματική συμφωνία ανάμεσα στα μεγαθήρια της «Cosco» και της HP με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Τι δείχνει όμως στους εργαζόμενους το παράδειγμα της «Cosco»;

Με αφορμή την επιχειρηματική συμφωνία COSCO – HP – TΡΑΙΝΟΣΕ, ο Αντ. Σαμαράς είπε χτες ότι «η κυβέρνηση επιδιώκει να γίνει η χώρα μας φιλική στην επιχειρηματικότητα, φιλική στις επενδύσεις. Και μέσα από αυτό το δρόμο της ανάπτυξης, προφανέστατα, θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας». Η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση, προϋποθέτει την εξαθλίωση των εργαζόμενων και του λαού, αφού οικοδομείται στα αποκαΐδια ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του. Το παράδειγμα της COSCO, το οποίο προκλητικά αντιστρέφει η συγκυβέρνηση, είναι αποκαλυπτικό.

Τι συνέπειες είχε η συγκεκριμένη αναπτυξιακή επένδυση για εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους; Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:

• Η δημιουργία κάποιων εκατοντάδων θέσεων εργασίας από την πολυεθνική υπολείπονται κατά πολύ των 30.000 θέσεων εργασίας που χάθηκαν από ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν, από μικρές μεταφορικές εταιρείες που έβαλαν λουκέτο, από συσκευαστήρια που είδαν τον τζίρο τους να εξανεμίζεται.

• Η σύμβαση εργασίας που υπογράφουν παλιοί και νέοι εργαζόμενοι περιλαμβάνει τους εξής όρους:

— Κάθε εργαζόμενος προσλαμβάνεται ως ανειδίκευτος εργάτης, προκειμένου να είναι φτηνός για την εργοδοσία.

— Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου.

— Η υπέρβαση του ωραρίου μεταφράζεται ως «οικειοθελής προσφορά», για να αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος της εργασίας.

— Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα μαζί με τα επιδόματα, τις πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, τις αργίες και τα εκτός έδρας. Στην αμοιβή επίσης περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι κλπ. Οι εργαζόμενοι, αν και με ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα.

— Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης, αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες, σε διάστημα ενός έτους. Αλίμονο δηλαδή στον εργάτη που θα απεργήσει!

— Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή.

— Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, δηλαδή δεσμεύεται με όρους μαφίας να μη λέει κουβέντα σε κανέναν για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς του.

• Για αρκετούς εργαζόμενους υπάρχει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι’ αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων.

• Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων είναι επινοικιασμένοι στη θυγατρική της COSCO, τη ΣΕΠ, από την εταιρεία «Διακίνηση ΑΕ», θυγατρική της κατασκευαστικής εταιρείας ΕΛΓΕΚΑ. Οι υπόλοιποι εργάζονται ανάλογα με το αν υπάρχει πλοίο, σε συνθήκες εργασίας χειρότερες από των «ελεύθερων λιμενεργατών» της δεκαετίας του ’30.

• Οι νοικιασμένοι εργάτες απασχολούνται σε ημερήσια βάση, σε συμφωνία με την ΕΛΓΕΚΑ, η οποία διαθέτει από 19 εργαζόμενους και κάτω, ώστε να μην μπορούν να σχηματίσουν σωματείο.

• Η αναγκαία πολύμηνη εκπαίδευση πάνω στη λειτουργία μεγάλων μηχανημάτων συμπυκνώθηκε σε εκπαίδευση λίγων ημερών. Σύμφωνα με καταγγελίες, οι χειριστές ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες και τις πιο γρήγορες «κινήσεις» για να εξασφαλίσουν παραπάνω μέρες εργασίας. Επίσης, στο λύσιμο και στο δέσιμο των εμπορευματοκιβωτίων, εργάζονται ανασφάλιστοι με 25 ευρώ μεροκάματο!

Πέρσι, ο κύκλος εργασιών της πολυεθνικής αυξήθηκε κατά 7,26% και την ίδια στιγμή οι αμοιβές και τα άλλα «έξοδα προσωπικού», όπως τα ονοματίζουν, μειώθηκαν κατά 7,65%. Στα παραπάνω, προστίθενται και κάμποσα εργατικά ατυχήματα που έγιναν σε συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς και έλλειψης μέτρων ασφάλειας των εργαζομένων. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση: Χαράς ευαγγέλιο για το κεφάλαιο, κόλαση για τους εργαζόμενους και το λαό…

ΠΗΓΗ: Ριζοσπαστης

94 χρόνια ΚΚΕ

16′ & 40» φτάνουν για να μάθεις την αλήθεια και να δεις το σχέδιο εξουσίας του ΚΚΕ

Πολύτιμη η πείρα της «Χαλυβουργίας» στις ταξικές μάχες που έρχονται

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γιάννη Μερεντίτη, Γραμματέα της ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

«Οι χαλυβουργοί έδωσαν στην εργατική τάξη ένα υπόδειγμα θάρρους και περηφάνιας. Συγκρούστηκαν με τις θεωρίες του συμβιβασμού, της μοιρολατρίας, της αναποτελεσματικότητας, με τους μηχανισμούς του κράτους και της εργοδοσίας, με την κυβέρνηση. Η πείρα του αγώνα τους είναι σημαντική, βοηθάει να γίνουν περισσότερα βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ισχυροποίηση των συνδικάτων, στην αλλαγή των συσχετισμών.

Το Κόμμα μας, μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, παλεύει για να βγάζουν οι εργάτες πολιτικά συμπεράσματα, για να πειστούν ότι η τελική νίκη είναι ο σοσιαλισμός, όπου μόνο εκεί θα λυθούν ουσιαστικά τα προβλήματά τους, θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Θα προσπαθήσουμε να κωδικοποιήσουμε ορισμένα βασικά συμπεράσματα από τον αγώνα της «Χαλυβουργίας», που αποτελούν πρακτική απάντηση στις δυσκολίες που συναντάμε μέσα στους χώρους δουλειάς και μπορεί ο καθένας μας να τα αξιοποιήσει στη δουλειά του.

1. Οσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση σε ένα χώρο δουλειάς δεν πρέπει να τα παρατάμε, να «το βάζουμε κάτω», επειδή προς το παρόν δε μας ακολουθούν.

Στη «Χαλυβουργία» δε φαίνονταν από πριν αγωνιστικές διαθέσεις, δεν υπήρχαν ορατά τέτοια σημάδια. Κανένας δε θα μπορούσε να προβλέψει ότι θα γινόταν ένας τέτοιος μεγάλος αγώνας. Κι όμως έγινε. Κανένας απεργός όταν ξεκίνησε η απεργία δεν πίστευε ότι μπορεί να πάει τόσο μακριά. Κι όμως πήγε. Κανένας απεργός δεν πίστευε ότι έκρυβε μέσα του τόση δύναμη. Κι όμως τη βρήκε. Κανείς δεν περίμενε ότι θα δημιουργηθεί τέτοιο κύμα αλληλεγγύης. Κι όμως δημιουργήθηκε.

Γέμισε από εργατόκοσμο το γήπεδο στη Ριζούπολη

Το συμπέρασμα είναι πως δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, να χαλαρώνουμε ή να τα παρατάμε στις μεγάλες δυσκολίες που συναντάμε. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά ποια θα είναι η αφορμή σε κάθε χώρο που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, που θα ανάψει τη φωτιά. Εμείς πρέπει να «σπέρνουμε» συνεχώς, χωρίς το άγχος του άμεσου αποτελέσματος, με σιγουριά ότι θα έρθει «στην ώρα του».

2. Πραγματικές απεργίες και μεγάλοι αγώνες γίνονται όταν υπάρχουν αγωνιστικές διαθέσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Οταν οι ίδιοι το αποφασίσουν και συμμετέχουν ενεργά στο σχεδιασμό και στην πάλη για την επιτυχία τους.

Η «Χαλυβουργία» έδειξε ότι το ζήτημα της οργάνωσης της πάλης δεν εξαρτάται μόνο από το τι θέλει ή τι δε θέλει το ΚΚΕ αλλά και από τις διαθέσεις που είναι αντικειμενικό γεγονός, που δεν εξαρτώνται από εμάς. Οσο κι αν το επιθυμούμε εμείς, όσο καλά και αν οργανωθεί η απαραίτητη δουλειά απέξω, αν από μέσα δεν υπάρχει διάθεση, αγωνιστικό κλίμα, θέληση και απόφαση από τους ίδιους τους εργάτες για αγώνα, τέτοιοι αγώνες δεν μπορούν να γίνουν, δεν επιβάλλονται.

Το συμπέρασμα αυτό αναδεικνύει και το δικό μας καθήκον, να παρακολουθούμε από κοντά τις διαθέσεις των εργατών και να δουλεύουμε σταθερά. Να προσπαθούμε να επιδρούμε όσο μπορούμε πάνω σε αυτές και να είμαστε σε θέση όταν υπάρξει αγωνιστικό κλίμα, να βοηθήσουμε να εκφραστεί σε σωστή κατεύθυνση.

Ο Γ. Μερεντίτης στο βήμα

Να μην παρασυρόμαστε από την πίεση του αντιπάλου και την τακτική του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού που παίζει με τις διαθέσεις. Αυτός δε θέλει την εργατική τάξη οργανωμένη, χειραφετημένη, βλέπει τους εργάτες ως ψήφους, τους θέλει στη γωνία θεατές.

3. Αναδείχτηκε πόσο μεγάλη αξία έχει το ΔΣ του σωματείου και κάθε μέλος του, να έχουν κύρος στο χώρο δουλειάς τους, να τους σέβονται και να τους εμπιστεύονται οι εργάτες. Αυτό είναι κάτι που δεν εξασφαλίζεται με λόγια αλλά καθημερινά μέσα από την πράξη.

Η καθημερινή μας δράση στο χώρο δουλειάς, η αδιάλλακτη στάση μας απέναντι στην εργοδοσία, η ταύτιση λόγων και έργων, το να «γινόμαστε ένα μαζί με τους εργάτες», μετράνε και υπολογίζονται πολύ. Σε αυτές τις δυνάμεις πρέπει να στηριχτούμε περισσότερο. Οπου έχουμε δυνάμεις με κύρος μέσα στους χώρους τους, αδιάλλακτους απέναντι στην εργοδοσία, δεμένους πολύπλευρα με τους συναδέλφους τους, μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς, έχουμε μεγαλύτερη συσπείρωση εργατών γύρω από το Κόμμα και το ΠΑΜΕ, μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

4. Αναδείχτηκε η ανάγκη να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους εργάτες, τη δύναμή τους, την πρωτοβουλία τους. Να τους βοηθάμε να οργανώνονται, να παίρνουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους.

Στη «Χαλυβουργία» εμπιστευτήκαμε το ΔΣ, στηρίξαμε όλες τις αποφάσεις του. Τους είπαμε ότι εσείς είστε το επιτελείο της οργάνωσης του αγώνα, τους βοηθήσαμε να κατανοήσουν τις ευθύνες τους. Αυτό δε μας εμπόδισε να τους λέμε τις όποιες διαφωνίες είχαμε, τίμια και συναδελφικά.

Βοηθήσαμε το ΔΣ να οργανώσει δίπλα του διάφορες επιτροπές, όπως γυναικών, διαχείρισης της υλικής αλληλεγγύης, προπαγάνδας. Να συγκροτηθεί ένας πυρήνας δραστήριων εργατών που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα. Τους βοηθήσαμε όλα τα ζητήματα, και κυρίως τα πιο δύσκολα, να τα συζητάνε και να τα αποφασίζουν όλοι μαζί μέσα από τις συνελεύσεις τους.

Αυτός ο τρόπος καθοδήγησης ανέβασε το κύρος του Κόμματος και του ΠΑΜΕ. Βοηθούσε να κατανοηθεί η αναγκαιότητα της καθοδήγησης από το Κόμμα, να υπάρχει Κομματική Οργάνωση σε κάθε εργοστάσιο. Οι ίδιοι οι χαλυβουργοί μάς υπεράσπιζαν από την επίθεση και τις συκοφαντίες του αντιπάλου, ακόμα και αν δε συμφωνούσαν σε όλα μαζί μας.

5. Αναδείχτηκε πόσο δύσκολη και σύνθετη είναι η διαδικασία διαμόρφωσης ταξικής πολιτικής συνείδησης, ότι δε γίνεται αυτόματα και ευθύγραμμα, προχωράει με πισωγυρίσματα.

Αποδείχτηκε πως δε φτάνει μόνο η συμμετοχή στον αγώνα για να γίνουν ολοκληρωμένα βήματα στη συνείδηση, αλλά ταυτόχρονη κομματική και συνδικαλιστική δουλειά. Με την καθημερινή δουλειά που κάναμε με τον «Ριζοσπάστη», με τις τακτικές κομματικές συσκέψεις, κατανοούσαν σιγά σιγά τη δυσκολία, ότι χρειάζεται σύγκρουση, αγώνας μακροχρόνιος. Οτι δε φτάνει η σύγκρουση μόνο με τον εργοδότη, γιατί αυτός δεν είναι μόνος του, έχει την κυβέρνηση, τα κόμματα, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, ότι ο αγώνας χρειάζεται να πολιτικοποιηθεί.

6. Αναδείχτηκε πόσο μεγάλο όπλο είναι η εργατική αλληλεγγύη, όχι μόνο για τη θετική έκβαση μιας μάχης, αλλά και για τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης συνολικότερα.

Σήμερα, γύρω από αυτό το ζήτημα γίνεται μεγάλη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, μεγάλο φαγοπότι από διάφορα δίκτυα αλληλεγγύης, Εκκλησία, ΜΚΟ και επιχειρήσεις. Η αλληλεγγύη χρησιμοποιείται από την αστική τάξη ως μέσο χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των θυμάτων της που την έχουν ανάγκη. Η πείρα της «Χαλυβουργίας» είναι η καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά, στις διάφορες φιλανθρωπίες των καλοταϊσμένων προς τους πεινασμένους.

Το «ένας για όλους και όλοι για έναν» πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της δουλειάς μας. Αυτό χρειάζεται οργάνωση, σχέδιο, κλιμάκωση. Δε φτάνει η αυθόρμητη συμμετοχή, όσο μεγάλη και αν είναι.

7. Συμπεράσματα βγαίνουν από το σχεδιασμό του αγώνα, τις μορφές πάλης, την κλιμάκωση των ενεργειών, την αξιοποίηση των εφεδρειών.

Ολα αυτά πρέπει να γίνονται με σχέδιο, με μέτρο, ώστε να βοηθάνε στην πλατύτερη στήριξη του αγώνα, στο δυνάμωμα της πίεσης προς την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Να υπάρχουν πάντα εφεδρείες που να βοηθάνε στην κλιμάκωσή του. Αποδείχτηκε πως σε κάθε ταξική αναμέτρηση, το ζήτημα του σχεδιασμού, της εναλλαγής των μορφών και της σωστής αξιοποίησης των εφεδρειών παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι μακρόχρονη.

8. Συμπεράσματα βγαίνουν και από τη στάση της εργοδοσίας, από την αντιμετώπιση της δράσης των άλλων πολιτικών δυνάμεων, των ΜΜΕ.

Ο Μάνεσης έβαζε πάνω και από το στενό συμφέρον της επιχείρησης το συμφέρον της τάξης, λειτουργούσε ως λαγός τους. Οι βιομήχανοι, ο Τύπος τους, το κράτος τους, τα δικαστήριά τους, τα ΜΜΕ, οι ροπαλοφόροι τους, στήριζαν τον Μάνεση όταν ήταν στριμωγμένος. Από αυτή τη στάση πρέπει να διδάσκονται και οι εργάτες για το πώς πρέπει να σκέφτονται και να δρουν ως τάξη, να υπάρχει ταξική αλληλεγγύη, να μην περνάει ο συντεχνιασμός, η πολυδιάσπαση, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, ο κάθε αγώνας να γίνεται υπόθεση όλων των εργατών.

9. Αναδείχτηκε για άλλη μια φορά ο αναντικατάστατος καθοδηγητικός ρόλος του ΚΚΕ.

Παρά τον ηρωισμό των χαλυβουργών, χωρίς την καθοδήγηση και τη βοήθεια του ΚΚΕ, δύσκολα θα μπορούσε να γίνει όπως έγινε. Η πολύτιμη συλλογική πείρα του Κόμματος αποτέλεσε πολύτιμο όπλο στα χέρια των απεργών, ενώ σημαντική ήταν και η πείρα που απέκτησε και το ίδιο το Κόμμα από αυτό τον αγώνα.

Αναδείχτηκε πιο παραστατικά η ανάγκη ύπαρξης οργανωμένων δυνάμεων του ΚΚΕ μέσα στα εργοστάσια. Χωρίς γερό Κόμμα σε κάθε κλάδο και μεγάλο χώρο δουλειάς, τέτοιοι αγώνες δεν μπορούν να γίνουν, ούτε να έχουν σωστό προσανατολισμό.

10. Για όλα τα παραπάνω και για πολλά άλλα, η γενικότερη προσφορά της απεργίας της «Χαλυβουργίας» είναι τεράστια. Επιβεβαίωσε πως το αποτέλεσμα ενός αγώνα δε μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι.

Αξιοποιώντας την πείρα της «Χαλυβουργίας» δουλεύουμε για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας στις 6 – 7 Νοέμβρη. Εμείς πρέπει να βοηθήσουμε να αποκτήσει σωστό προσανατολισμό και να υπάρχει καθολική συμμετοχή από όλους τους χώρους δουλειάς. Να συσπειρώσουμε περισσότερους εργάτες γύρω από το ΠΑΜΕ, ακόμα και αυτούς που ταλαντεύονται, που δεν ταυτίζονται πλήρως μαζί μας.

Από αύριο κάνουμε συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, συζητάμε τον προσανατολισμό της απεργίας, παίρνουμε μέτρα για καθολική συμμετοχή. Αυτή είναι η δουλειά που ανταποκρίνεται στο σύνθημα «Να γίνει όλη η Ελλάδα «Χαλυβουργία», την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Δηλαδή, δουλειά για μπλόκο στα μέτρα, για να αποτρέψουμε την υλοποίηση όσων μπορούμε ακόμα και αν ψηφιστούν, και ταυτόχρονα δουλειά για τη δημιουργία προϋποθέσεων να πληρώσει η πλουτοκρατία, να της αφαιρεθεί η δυνατότητα για εκμετάλλευση, η ιδιοκτησία στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις».

πηγη: Ριζοσπάστης

Οπλο στα χέρια του κινήματος η πρόταση νόμου του ΚΚΕ

Από την ομιλία του εισηγητή του Κόμματος στην προχτεσινή συζήτηση

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

«Συζητείται σήμερα η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, μετά από τέσσερις μήνες από την κατάθεσή της. Παρ’ όλα αυτά διατηρεί ακέραιη και αν το θέλετε διευρύνεται η επικαιρότητα αυτής της πρότασης», τόνισε στην ομιλία του ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σημειώνοντας πως «η χρονική συγκυρία ήρθε να συμπέσει με τη συγκεκριμενοποίηση από μεριάς της συγκυβέρνησης του νέου πακέτου βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία βάζουν ακόμη έναν κρίκο στην αλυσίδα των ανατροπών στην αγορά εργασίας μέσα από την κατάργηση μιας σειράς εργασιακών δικαιωμάτων».

Αναπτύσσοντας το σκεπτικό της πρότασης νόμου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, αποτελεί μια παρέμβαση στις εξελίξεις. Μια παρέμβαση η οποία εκφράζει τη θέληση του λαού ο οποίος στενάζει κάτω από αυτά τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα. Από αυτή την άποψη, εμείς θέλουμε να χαιρετίσουμε τη μαζική υποστήριξη, την οποία βρήκε η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, η πρωτοβουλία αυτή του Κόμματός μας, με τις δεκάδες, χιλιάδες υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί, με τις εκατοντάδες αποφάσεις μαζικών φορέων του εργατικού, αλλά και του λαϊκού κινήματος».

Παρουσιάζοντας αναλυτικά την πρόταση νόμου, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι «αποτελείται από τρία άρθρα. Το πρώτο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση της πρώτης δανειακής σύμβασης, του πρώτου Μνημονίου που τη συνόδευε, καθώς και των επικαιροποιήσεων που διαδοχικά ακολούθησαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων.

Το δεύτερο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής και των Εφαρμοστικών του Νόμων, ενώ το τρίτο άρθρο προβλέπει την κατάργηση της δεύτερης δανειακής σύμβασης, των νέων Μνημονίων που τη συνόδευαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων, τα οποία, ήδη, η κυβέρνηση σχεδιάζει να δρομολογήσει το επόμενο χρονικό διάστημα.

Με την πρόταση νόμου προτείνουμε την κατάργηση του συνόλου των δανειακών και μνημονιακών νόμων, που καταγγέλλει ο ελληνικός λαός και όχι μόνο κάποιων επιμέρους διατάξεων, όπως για παράδειγμα μιας επιμέρους υπουργικής απόφασης, που δεν ανατρέπει ούτε το νόμο, αλλά ούτε και τις ολέθριες συνέπειες, που οδηγούσε η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Να πάρει κουράγιο ο λαός

Αφού αναφέρθηκε αναλυτικά στις επιπτώσεις από την ασκούμενη πολιτική που εκφράζεται στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε πως «η πρόταση νόμου του ΚΚΕ συμβάλλει στην απόκτηση κουράγιου από τον ελληνικό λαό, για να οργανώσει από καλύτερες θέσεις, όχι μόνο την απόκρουση αυτών των νόμων για να μην ψηφιστούν, αλλά ταυτόχρονα η απόρριψη αυτών των μέτρων να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια ανάταξη του λαϊκού παράγοντα και της λαϊκής πάλης για την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας και της λαϊκής αντεπίθεσης, με στόχο την αλλαγή της ροής των πραγμάτων και από αυτή την άποψη, θα επιμείνουμε σε αυτήν την πρόταση νόμου, όχι μόνο να συζητηθεί στην επιτροπή, αλλά να γίνει κτήμα των ίδιων των εργαζομένων».

.

Από την παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΦΙΛΗ

Υπάρχει ο άλλος δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός

Αποκαλυπτική κριτική στις πολιτικές δυνάμεις – θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» άσκησε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.

Οπως χαρακτηριστικά είπε, «όλοι εκείνοι που έταξαν στο λαό ότι με την ένταξη στην ΕΕ θα έτρωγε με «χρυσά κουτάλια» πρέπει να απολογηθούν, μεταξύ των οποίων είναι και το κόμμα του κ. Μητρόπουλου, διότι έβαλε αυτό το ερώτημα. Εμείς είχαμε πει τι θα φέρει η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ για το λαό και για τους εργαζόμενους. Τα είχαμε περιγράψει με ακρίβεια και με την ένταξη και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ακόμη περισσότερο.

Τα ίδια λέμε και σήμερα, μπροστά στη βαρβαρότητα που προωθείται και από την ΕΕ και από τις κυβερνήσεις. Ομως, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η τραγωδία. Εκείνοι, λοιπόν, που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι – και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ – ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός. Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει «άλλος αέρας» στην Ευρώπη.

Τι έχετε να πείτε τώρα; Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι; Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά – και είναι λογικό – σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή;».

Ασφαιρη η αντιμνημονιακή ρητορεία

Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θέμα των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» πολιτικών, τονίζοντας ότι πρόκειται για αυταπάτες. «Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;» αναρωτήθηκε ρητορικά για να απαντήσει ο ίδιος: «Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αρα, λοιπόν, όταν λες «όχι» στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο, πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει. Είναι η πραγματικότητα αυτή;

Ας πάμε πιο πρακτικά, λοιπόν. Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο – κάνω μια υπόθεση εργασίας – και οι δανειακές συμβάσεις. Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, «δεν το αποδέχομαι». Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ. Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό «δίκαιο», τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι «θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική».

Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση – και αναφέρομαι στις πιο σοβαρές – είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι; Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα. Μας λέτε με ποιες συμμαχίες. Εχουμε πολιτική συμμαχιών. Ποιοι πρέπει να συμμαχήσουν; Τα κοινωνικά στρώματα που έχουν αντικειμενικά τα ίδια συμφέροντα».

Να μην παγιδευτεί ο λαός

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Θανάσης Παφίλης σημείωσε ότι σήμερα «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.

Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση. Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης, εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη «κυβερνώσα αριστερά» – η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα. Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία.

Σε όσους λένε ότι «μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;» θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δε θέλουμε να το διαφημίσουμε. Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η Ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα. Εμείς, πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι, σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε «όχι» στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας. Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα «πότε;» λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε ως ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει».

.

Στις αυταπάτες που θέλει να καλλιεργήσει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε η βουλευτής του ΚΚΕ ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ

Ευρωπαϊκή Ενωση και λαϊκή ευημερία δε γίνεται

Οι θέσεις του ΚΚΕ που εκφράζονται με την πρόταση νόμου «είναι προτάσεις ουσίας» επισήμανε στη δική της παρέμβαση η Διαμάντω Μανωλάκου. Τόνισε ότι «ξέρουμε καλά ότι επιβάλλονται με αγώνες και ακολουθούν οι νόμοι. Οπως ξέρουμε ότι υπάρχει πλούτος για να ικανοποιήσει τέτοιες ανάγκες, μόνο που είναι συγκεντρωμένος στους κεφαλαιοκράτες και μάλιστα έχουν πρόβλημα που τους τρελαίνει, γιατί σε αυτές τις συνθήκες ο πλούτος τους μένει ανενεργός, ενώ πρέπει να επενδυθεί για να αυγατίσουν τα κέρδη τους».

Επισήμανε ότι «αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική της ΕΕ, προετοιμάστηκε από τη δεκαετία του ’90 για να ανταποκριθούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στον ανταγωνισμό με τα άλλα παραδοσιακά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ και Ιαπωνία, αλλά και για να αντιμετωπίσουν τους νέους παίκτες στη διεθνή σκακιέρα που αποσπούν μερίδια της αγοράς και μιλάμε για την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία».

Αναφερόμενη στην κατάσταση στην ΕΕ, η Δ. Μανωλάκου σημείωσε ότι «η ανισομετρία, είναι συστατικό του καπιταλισμού, γιατί σε κάθε χώρα υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι είτε είσαι στο βορρά είτε στο νότο. Συνεπώς, πόλος βορρά ή νότου καμιά σημασία δεν έχει, ούτε καμιά προστασία γι’ αυτούς που παράγουν τον πλούτο, τους εργαζόμενους. Στην ουσία όλα αυτά τα μέτρα εκπορεύονται από τη στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική του κεφαλαίου για να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.Τα μέτρα λοιπόν αυτά προωθούνται παντού, ανεξάρτητα από το χρέος και τα ελλείμματα που έχουν ή δεν έχουν».

Ασκώντας κριτική στα κόμματα που δηλώνουν αντιμνημονιακά πλην όμως στηρίζουν την ΕΕ, επισήμανε ότι «είναι αντιφατικό και υποκρισία όποιος λέει όχι στα μνημόνια, αλλά λέει ναι στην ΕΕ και το κοινοτικό δίκαιο που έχει περιεχόμενο και είναι ακριβώς αυτό των μνημονίων. Πολύ περισσότερο που ψηφίζουν τη διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Ακόμη είναι δημαγωγία να λέει κανείς, είναι κατά του μνημονίου αλλά είμαι υπέρ του κεφαλαίου. Με συγχωρείτε, αλλά το μνημόνιο υμνεί ουσιαστικά τα μνημόνια του κεφαλαίου».

Χρεοκοπημένη η λογική των σταδίων

Η Διαμάντω Μανωλάκου συνέχισε λέγοντας πως «σε ό,τι αφορά τα μεταβατικά αιτήματα ή στάδια, κοιτάξτε να σας πω, το να παλεύει κανείς για να εμποδίσει τα χειρότερα, βεβαίως είναι αγώνας αμυντικός, όμως ταυτόχρονα είναι κρίκος για μικρές νίκες που παίρνουν μεγαλύτερες. Αρκεί να μην ξεκόβεται η οικονομία από την πολιτική ώστε ο καθημερινός αγώνας να δυναμώνει, να συνειδητοποιεί περισσότερες λαϊκές μάζες να παλέψουν στην κατεύθυνση του στόχου ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτό, δε γίνεται, όταν ο λαός εγκρίνει και εσύ προτείνεις μεταβατικά μια κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης; Γιατί; Διότι τότε δίνεται ανάσα στην καπιταλιστική σαπίλα που πεθαίνει, δίνεις χρόνο να ανασυνταχθεί. Συνεπώς, αυτές οι λογικές, δεν ανατρέπουν το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Το αντίθετο το ενισχύουν να επιβιώσει».

Καταλήγοντας δήλωσε: «εμείς, θεωρούμε ότι το πρώτο και το κύριο για το λαό είναι να συνειδητοποιήσει, ποια είναι η αιτία της κρίσης, τι είδους κρίσεις ζούμε και πού βεβαίως είναι, εξαιτίας του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Γι’ αυτό οποιαδήποτε αναφορά για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ είναι ουτοπία, είναι αδύνατη και το ξέρετε. Θα ήταν σαν να ακυρώνει το ΚΚΕ τις θέσεις που έχει και που αν θέλετε η ίδια η ζωή τις έχει επιβεβαιώσει».

Η στάση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων στη βουλή για την προταση νομου του ΚΚΕ

Αυτό το άρθρο (μάθημα) το αφιερώνω σε όλους αυτούς του τάχα ΚΚΕ blogers. Έχει να κάνει με τον τρόπο που πρέπει ανεβάζεις τις θέσεις του αντιπάλου, όταν θέλεις να καταδείξεις την αρνητική πλευρά ενός δημοσιεύματος, μιας ανακοίνωσης, ενός σχολίου κλπ, για να μπορείς να λες ότι αυτός ήταν ο στόχος σου. Αλλιώς παίζεις το παιχνίδι του αντιπάλου εσκεμένα ή είσαι βλάκας.

Δεν χρειάζεται πολλά λόγια ιδού ο τρόπος: Ριζοσπάστης 2/11/2012

Χαρακτηριστικά σημεία από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων τους

Αποκαλυπτική για τις θέσεις του κάθε κόμματος αναφορικά με τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τα μνημόνια και τη στρατηγική της ΕΕ, αλλά και τη διέξοδο που προτείνει το κάθε κόμμα και για λογαριασμό ποιανού, ήταν η συζήτηση για την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ. Ενδεικτικές είναι οι παρακάτω τοποθετήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης είπε ότι η πρόταση νόμου της ΚΟ του ΚΚΕ κινείται «συνολικά αντίθετα με την πολιτική της κυβέρνησης και δεν μπορεί να γίνει δεκτή».

ΑΠΟ ΤΗ ΝΔ: Ο Αδ. Γεωργιάδης είπε ότι το κόμμα του απορρίπτει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, αφού, όπως είπε, αυτή οδηγεί σε έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για κατάργηση των μνημονίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους είναι «η μόνη εναλλακτική του μνημονίου. Απείρως χειρότερη, αλλά αυτή είναι».

Ο ίδιος ομολόγησε ότι με το μνημόνιο η ΝΔ και η συγκυβέρνηση στηρίζουν και προωθούν στρατηγικές επιλογές της πλουτοκρατίας, αφού «η πολιτική των μνημονίων δεν είναι πολιτική που εφαρμόζεται κατά παρέκκλιση στις χώρες που έχουν οικονομικό πρόβλημα αλλά είναι κεντρική επιλογή της ΕΕ στο σύνολο της Ευρωζώνης».

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ: Οι τοποθετήσεις των βουλευτών του ήταν ενδεικτικές της προσπάθειας να καλλιεργήσει αυταπάτες για την ΕΕ και τη δική του πολιτική διαχείρισης. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν ότι ψηφίζουν επί της αρχής την πρόταση νόμου του ΚΚΕ και την ίδια ώρα έδιναν όρκους πίστης στην ΕΕ.

Χαρακτηριστικά, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Σαμοΐλης είπε για τα μνημόνια ότι «η θέση μας δεν είναι μόνο καταγγελτική, ούτε περιορίζεται σε αφοριστικές εξαγγελίες για το ρόλο της ΕΕ και του Μάαστριχτ. Διατυπώνουμε τεκμηριωμένες προτάσεις για έξοδο της χώρας από την κρίση και εναλλακτικές προτάσεις εξουσίας». Σε άλλο σημείο είπε ότι το «πρόβλημα χρέους είναι ευρωπαϊκό και βοηθά η επίλυσή του μέσα από το σύνολο της ΕΕ με ευρείες συμμαχίες».

Από τη μεριά του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Τσακαλώτος, πρόβαλε την επιζήμια για το λαό και το κίνημα θεωρία των σταδίων. Θέλοντας να δικαιολογήσει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για άλλη διαχείριση, όπως η «εθνικοποίηση των τραπεζών», η «αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ» και άλλα παρόμοια, τα οποία στηρίζουν και μερίδες της πλουτοκρατίας, είπε μεταξύ άλλων ότι «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα, ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις».

Εφτασε μάλιστα σε σημείο να ισχυριστεί ότι με την πρόταση νόμου «η λογική της Γ’ Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις», καλώντας σε μέτωπο της αριστεράς.

Στη δική της παρέμβαση η Ν. Βαλαβάνη ισχυρίστηκε ότι εάν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα έφερνε ένα νομοσχέδιο με τον ίδιο τίτλο, αλλά αμέσως μετά είπε ότι η πρόταση του κόμματός της είναι η διαγραφή όχι του συνόλου, αλλά «του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το μορατόριουμ της πληρωμής τόκων και η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης».

Παραπέμποντας ουσιαστικά στις ελληνικές καλένδες, είπε ότι το κόμμα της προτείνει τη «σταδιακή κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων» που θα εξαρτάται από τη «σταθεροποίηση και δρομολόγηση μιας πορείας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας». Ο Αλ. Μητρόπουλος από την πλευρά του, παρέπεμψε τη λύση των λαϊκών προβλημάτων μέχρι και στον ΟΗΕ (!), όπου υπάρχουν άρθρα που προβλέπουν προστασία μιας χώρας «που συνθλίβεται από υπερεθνικούς οργανισμούς για δήθεν διάσωσή της».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Λαφαζάνης, ισχυρίστηκε ότι αυτά που «αναγράφει η πρόταση νόμου είναι στην ουσία η καρδιά της δικής μας πολιτικής!», λέγοντας ότι «αν υπήρχε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, που είναι επιβεβλημένη και επίκαιρη, ιδιαίτερα της ριζοσπαστικής αριστεράς με επίκεντρο το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτά τα μνημόνια θα ήταν παρελθόν γιατί θα είχαμε μια κυβέρνησης της συνεργαζόμενης, συμπαραταγμένης, συμπορεύουσας αριστεράς».

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Αντίθετος στην πρόταση νόμου δήλωσε ο εισηγητής του, Γ. Ντόλιος, ισχυριζόμενος ότι αυτή δείχνει να «μην αντιλαμβάνεται ποια είναι η κατάσταση του κράτους και πού θα οδηγηθούμε». Υπεραμύνθηκε των δεσμεύσεων που έχει η χώρα προς την ΕΕ, λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι ενταγμένη σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα με κανόνες λειτουργίας, πολλοί είναι κακοί αλλά μέχρι να αλλάξουν είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε στο πλαίσιο που κινούνται».

ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ»: Ο εισηγητής τους, Ν. Μαυριάς, δήλωσε ότι υποστηρίζει την πρόταση νόμου, αλλά σπέρνοντας αυταπάτες για το διαχρονικό ρόλο της ΕΕ είπε ότι αυτή έχει «εξελιχθεί μετά την ΟΝΕ σε ένωση δανειστών».

ΑΠΟ ΤΗ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»: Αντικομμουνισμός, συκοφαντία και ο κλασικός ρατσισμός χαρακτήρισε την παρέμβαση του εκπροσώπου της, Η. Παναγιώταρου, ο οποίος προσχηματικά είπε ότι ψηφίζει επί της αρχής την πρόταση νόμου αλλά καταψηφίζει όλα της τα άρθρα. Αποκαλυπτικός ήταν όταν στην ομιλία του κάλεσε την κυβέρνηση να βάλει «σε θέσεις κλειδιά επιτυχημένους επιχειρηματίες που μόνοι τους τα κατάφεραν χωρίς επιδοτήσεις να κάνουν εξαγωγές» αποκαλύπτοντας ότι ο πραγματικός ρόλος του κόμματός του δεν είναι άλλος από τη στήριξη των στυλοβατών του συστήματος.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΑΡ: Τη διαφωνία της με την πρόταση νόμου εξέφρασε και η Α. Ξυροτύρη λέγοντας ότι το κόμμα της διαφωνεί με τη μονομερή καταγγελία του μνημονίου και τάσσεται υπέρ της «σταδιακής απαγκίστρωσης» από αυτό.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Ο πανεργατικός – παλλαϊκός ξεσηκωμός για την καταψήφιση των μέτρων πρέπει να γίνει η αφετηρία της λαϊκής αντεπίθεσης για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους

Από σήμερα συναγερμός για την οργάνωση της απεργίας. Πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός τη μέρα κατάθεσης των μέτρων.