ΒΗΘΛΕΕΜ…

«…ο Λουκάς παρουσιάζει τον Ιωσήφ και τη Μαρία εξαιτίας μιας ρωμαϊκής γενικής απογραφής, να ταξιδεύουν από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ, όπου και γεννήθηκε ο Ιησούς. Μια τέτοια όμως απογραφή δεν έγινε ποτέ τον καιρό του Αυγούστου. Εκτός από αυτό η Ιουδαία έγινε ρωμαϊκή επαρχία ύστερα από τη χρονολογία όπου βάζουνε τη γέννηση του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι στον έβδομο χρόνο ύστερα από το Χριστό έγινε μια απογραφή του πληθυσμού, μα στους τόπους διαμονής. Το ταξίδι λοιπόν στη Βηθλεέμ δεν ήταν αναγκαίο (…)».

*

«Ο συγγραφέας ή οι συγγραφείς του κατά Λουκάν, είχαν ακούσει κάτι και λόγω της αμάθειάς τους, το μετέτρεψαν ολοκληρωτικά σε ανοησία. Ο Αύγουστος δεν είχε ποτέ διατάξει γενική απογραφή στην Αυτοκρατορία. Απ’ ό,τι φαίνεται θα αναφέρονται προφανώς στην απογραφή που είχε διατάξει ο Κυρήνιος να γίνει στην Ιουδαία το 7 μ.Χ., τότε δηλαδή που η Ιουδαία ήταν μια ρωμαϊκή επαρχία. Κι αυτή ήταν η πρώτη απογραφή του είδους αυτού εκεί (…)».

*

«Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς αντιφάσεις. Καμία από αυτές δε δημιουργήθηκε από ένα και μόνο μυαλό, σαν αποτέλεσμα κάποιας καθαρά λογικής σκέψης. Κάθε μια τους είναι αποτέλεσμα πολλαπλών κοινωνικών επιδράσεων, που χρονολογούνται από πολλούς αιώνες, αντανακλώντας πολύ διαφορετικές ιστορικές καταστάσεις. Είναι ζήτημα όμως αν υπάρχει άλλη θρησκεία τόσο πλούσια σε αντιφάσεις και παραλογισμούς, όσο η χριστιανική θρησκεία…».

*

(Καρλ Κάουτσκι, «Η καταγωγή του Χριστιανισμού», εκδόσεις «Αναγνωστίδης»).

*

Με πλήρη επίγνωση, λοιπόν, ότι ιστορικά έτσι έχουν τα πράγματα,

και αντιπαρερχόμενοι τα κατά συνθήκην ψεύδη,

από βάθους καρδιάς ευχόμαστε…

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Ο διευθυντής τραπέζης καταγγέλλει (!) το ΠΑΜΕ

Στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «Το Βήμα» στις 15/11/2009 δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ υπό τον εξής τίτλο: «Έρευνα: Συνδικαλιστές 200.000 Ευρώ ετησίως! – Οι θέσεις, οι διορισμοί και τα χρυσοφόρα Διοικητικά Συμβούλια». Στο δημοσίευμα μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Στον πυρήνα της αντιπαράθεσης βρίσκεται ο κ. Παναγόπουλος, πρόεδρος του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου, της ΓΣΕΕ. Φωτογραφιζόμενος άλλοτε με πένα Mont Blanc και άλλοτε με κομπολόι στις δημόσιες εμφανίσεις του, ο κ. Παναγόπουλος δέχεται βέλη, ακόμα και εξ οικείων, από το εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, ως προκλητική περίπτωση που δημιουργεί εντυπώσεις. Η πρόκληση σύμφωνα με τους συναδέλφους του είναι σαφώς οικονομική: Η συμμετοχή του σε πλείστα όσα διοικητικά συμβούλια φορέων και οργανισμών – με τη συνδικαλιστική του ιδιότητα , κυρίως με αυτή του προέδρου της ΓΣΕΕ – εκτοξεύει το ετήσιο εισόδημά του σε ποσό που υπολογίζεται άνω των 150.000 ευρώ».

Την επόμενη βδομάδα, στις 22/11/2009, ο κ. Παναγόπουλος απέστειλε επιστολή στην εφημερίδα για το δημοσίευμα που τον παρουσιάζει να είναι υψηλόμισθος και πολυθεσίτης, διαμαρτυρόμενος ότι το ρεπορτάζ «ψευδώς», με «εμπάθεια» και με «απαράδεκτο τρόπο» στοχεύει στη «δημιουργία εντυπώσεων» εναντίον του.

Στην επιστολή του αρνείται ότι είναι μέλος της ΟΚΕ Βρυξελλών, υπενθυμίζει ότι παραιτήθηκε από το ΔΣ του ΟΑΕΔ, λέει – μεταξύ άλλων – ότι «είμαι υπάλληλος της ΕΤΕ με 36 χρόνια υπηρεσίας και με βαθμό διευθυντή», προσθέτει ότι «προφανώς δεν θ’ απολογηθώ για τον μισθό μου», καταγγέλλει ότι η εφημερίδα «μ’ αυτά και μ’ αυτά «φουσκώνει» τις αποδοχές μου στις 150.000 ευρώ» και σημειώνει:

«Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι ανήκω στους αναξιοπαθούντες, στους φτωχούς. Ισχυρίζομαι όμως ότι για λόγους ηθικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς έχω ταχθεί να υπηρετώ τους μη προνομιούχους της μισθωτής εργασίας. Το κατά πόσο το επιτυγχάνω δεν κρίνεται από τη δική μου κοινωνική θέση, αλλά πολιτικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά. Οταν ξεκίνησα στην εργασία ήμουν και εγώ χαμηλόμισθος. Τώρα έχω τη δυνατότητα να στέκομαι γερά στα πόδια μου και να διαπραγματεύομαι με τους ισχυρούς – πολιτικά και οικονομικά – χωρίς να εξαρτώμαι, χωρίς να υποκύπτω σε κάθε λογής δέλεαρ».

Στην επιστολή διαμαρτυρίας του κ. Παναγόπουλου, την ίδια μέρα (22/11/2009), η εφημερίδα δίνει τη δική της απάντηση, η οποία είναι η εξής:

«Η απάντηση του «Βήματος» Τα στοιχεία, όσον αφορά τις αποδοχές του κ. Παναγόπουλου, έχουν ως εξής:

α) Αμείβεται με 105.000 ευρώ από την Εθνική Τράπεζα. Το ποσό αυτό περιλαμβάνει και τη μηνιαία αποζημίωσή του ως διευθυντή της τράπεζας και το ποσό που του αναλογεί από τη συμμετοχή του στο ΔΣ.

β) Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που δίδει η ίδια η ΔΕΗ, ο κ. Παναγόπουλος έλαβε 26.000 ευρώ (μεικτές αποδοχές) για τη χρήση του 2008 εκ της συμμετοχής του στο ΔΣ.

γ) Η συμμετοχή του στην ΟΚΕ Βρυξελλών περιλαμβάνεται στο επίσημο βιογραφικό του στην ιστοσελίδα της ΓΣΕΕ!

δ) Ο κ. Παναγόπουλος ήταν α’ αντιπρόεδρος του ΟΑΕΔ, με αποδοχές – πάντα μεικτές – της τάξεως των 3.000 ευρώ μηνιαίως (αποζημίωση και συνεδριάσεις). Το ποσό των 40.000 ευρώ που αναφέρεται στο κείμενο προκύπτει από τον υπολογισμό των αποδοχών σε ετήσια βάση.

Όντως, ο κ. Παναγόπουλος δεν θα εισπράξει το σύνολο του ποσού αυτού καθώς παραιτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου (όπως αναφέρει στην επιστολή του), δηλαδή πέντε ημέρες πριν από το δημοσίευμα».

Η στήλη μπήκε στον κόπο να αναδημοσιεύσει όλα τα παραπάνω, όχι γιατί ο κ. Παναγόπουλος επιδόθηκε σε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά του «Ρ» (πράγμα το οποίο μας τιμά ιδιαιτέρως), αλλά για να ξέρουν οι αναγνώστες μας τι υποστηρίζει – όχι ο «Ρ», αλλά μια άλλη εφημερίδα – το «Βήμα», για τον κύριο, που, όπως λέει η εφημερίδα, «η συμμετοχή του σε πλείστα όσα διοικητικά συμβούλια φορέων και οργανισμών – με τη συνδικαλιστική του ιδιότητα, κυρίως με αυτή του προέδρου της ΓΣΕΕ – εκτοξεύει το ετήσιο εισόδημά του σε ποσό που υπολογίζεται άνω των 150.000 ευρώ», και που χτες (προφανώς αυτό είναι το ύφος στο οποίο αρέσκονται ορισμένοι …διευθυνταί τραπέζης) αποκάλεσε τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ …«επαγγελματίες έμμισθους τραμπούκους»!

Επιμέλεια Ν. Μπογιόπουλος

ΠΑΜΕ Η ελπίδα των εργαζομένων είναι ζωντανή.

Η επιτυχημένη απεργία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη, παρακαταθήκη στην παραπέρα ανάπτυξη και την οργάνωση της πάλης των εργαζόμενων, έδωσε ισχυρό  χαστούκι  στο  μαύρο  αντεργατικό  μέτωπο  κυβέρνησης  ΠΑΣΟΚ,   ΝΔ, εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Με πρωτοβουλία και ευθύνη του ΠΑΜΕ πολλές ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές αγώνα, οργάνωσαν αυτή τη σημαντική απεργιακή κινητοποίηση, κόντρα στη νέα έφοδο στα εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά δικαιώματα.

Η επιτυχημένη απεργία της Πέμπτης 17 Δεκέμβρη είναι σημαντικό γεγονός που αφορά το σύνολο των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Βάζει ακόμα πιο ισχυρά θεμέλια για την ανασύνταξη, την ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τον αγωνιστικό και ταξικό προσανατολισμό του. Το καθιστά πιο ικανό και ώριμο να χαράσσει το δικό του δρόμο με βάση τα συμφέροντα του λαού, ξεχωριστά και σε αντίθεση από το δρόμο των δυνάμεων των μονοπωλίων.

Χιλιάδες χώροι δουλειάς νέκρωσαν, εργοστάσια, γιαπιά, καράβια, γραφεία. Η απεργία είχε επιτυχία κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, στην πιο άθλια και αισχρή απεργοσπασία, στην οποία πρωτοστάτησε η ΓΣΕΕ και στις δικαστικές απαγορεύσεις.

Χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι απείργησαν, πήραν μέρος στα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα και σε άλλες 63 πόλεις. Αψήφησαν το μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου – Ευρωπαϊκής Ένωσης -της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και ενώθηκαν σε ένα αγωνιστικό ταξικό ποτάμι. Ο βιομηχανικός εργάτης, ο οικοδόμος, ο ναυτεργάτης, ο ξενοδοχοϋπάλληλος, ο εμποροϋπάλληλος, ο εργαζόμενος με stage, ο συμβασιούχος, ο δημόσιος υπάλληλος έγιναν μια ενωμένη αγωνιστική γροθιά, οικοδομώντας την πιο ισχυρή, σταθερή, την πιο πλατιά ενότητα που έχει ανάγκη η πάλη των εργαζομένων, κόντρα στην υποταγή και το συμβιβασμό.

Χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και νέες, αψήφησαν την εργοδοτική τρομοκρατία και βρέθηκαν από τα χαράματα έξω από τις πύλες των επιχειρήσεων, περιφρουρώντας την απεργία. Μαζί τους βρέθηκαν στον κοινό αγώνα αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, σπουδαστές, μαθητές, μετανάστες. Έκλεισαν τα αυτιά τους στις σειρήνες της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων. Δεν έπεσαν στην καλοστημένη παγίδα να γίνουν συνένοχοι στις αντεργατικές πολιτικές. Απέρριψαν τις τρομοκρατικές εκκλήσεις του τύπου «τώρα όχι αγώνες τα κεφάλια μέσα», «όλοι μαζί να βάλουμε πλάτη για να ξεπεραστεί η κρίση». Γιατί ξέρουν πως ένας είναι ο στόχος και ο σκοπός του μαύρου μετώπου των δυνάμεων του κεφαλαίου, να αξιοποιήσουν την κρίση για να δώσουν αποφασιστικό χτύπημα στους εργαζόμενους και στο κίνημα τους.

Στην απεργία αναμετρήθηκαν δύο κόσμοι, δύο στρατηγικές. Από τη μία ο κόσμος των μονοπωλίων με τα στηρίγματα του και από την άλλη ο κόσμος της δουλειάς με τα συνδικάτα του και τα συνθήματα του, που γράφουν με μεγάλα γράμματα ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤIΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. Δίνουμε απάντηση με οργάνωση, αγώνα, αγώνα αντεπίθεσης ως την τελική νίκη του λαού. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος.

Καμία επανάπαυση, κανένας εφησυχασμός. Η επίθεση του κεφαλαίου βρίσκεται σε εξέλιξη και θα κλιμακωθεί. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Παλεύουμε για τα δικαιώματα που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αντιστεκόμαστε και απορρίπτουμε τα αντεργατικά σχέδια που προωθεί άμεσα η κυβέρνηση με το ολοκληρωτικό χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης, των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων, της δημόσιας δωρεάν υγείας- πρόνοιας και παιδείας.

Τώρα είναι πιο αναγκαία η προετοιμασία της επόμενης απάντησης, της παραπέρα κλιμάκωσης του αγώνα. Οι εργαζόμενοι είναι πιο ώριμοι, μπορούν και πρέπει να κάνουν βήματα στην οργάνωση του αγώνα τους, πρώτα από όλα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Με συσπείρωση στα συνδικάτα, με δημιουργία σωματειακών επιτροπών, με έκφραση αλληλεγγύης, πρώτα από όλα εκεί που γίνονται απολύσεις. Η υπεράσπιση των απολυμένων είναι υπόθεση όλων.

Το σύνθημα και ο στόχος δουλειά για όλους με δικαιώματα αφορά όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Να γίνουν βήματα συντονισμού του αγώνα με την αγροτιά, τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, που πλήττονται και αυτοί από την επίθεση των μονοπωλίων.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την κλιμάκωση του αγώνα είναι να καταδικαστούν και να απομονωθούν παντού από όλους τους εργαζόμενους οι προδοτικές και απεργοσπαστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που είναι από τα πιο βασικά εμπόδια στην οργάνωση και την ανάπτυξη της πάλης.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα να εκφράσουν τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους σε εκείνους τους εργαζόμενους που απείργησαν και πιθανά να δεχτούν πολύμορφες διώξεις ακόμα και απολύσεις. Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και την εργοδοσία να μην τολμήσουν να σηκώσουν χέρι σε απεργούς, θα έχουν να αντιμετωπίσουν το εργατικό κίνημα.

17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2009                   ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ